Γιώργος Αντωνάκης: Υπάρχει η ανάγκη για ένα σοβαρό Δημοτικό θέατρο

Ο Γιώργος Αντωνάκης δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Από το περίφημο Καφε -Θέατρο έως τις εκδηλώσεις του Δήμου Ηρακλείου στον οποίο διετέλεσε για χρόνια καλλιτεχνικός διευθυντής και μια σειρά από επιτυχημένες παραστάσεις, είναι ένας σκηνοθέτης που η παρουσία του είναι συνυφασμένη με τα πολιτιστικά πράγματα του Ηρακλείου. Αυτή τη φορά επέλεξε να παρουσιάσει το «Παραμύθι χωρίς όνομα» του Ιάκωβου Καμπανέλλη, με την μουσική του μεγάλου μας Μάνου Χατζιδάκι, που αποτελεί μια παραγωγή του Πολιτιστικού Συνεδριακού Κέντρου Ηράκλειου.

Έχοντας στις θεατρικές του αποσκευές τη γνωριμία με τον «Πατριάρχη του Νεοελληνικού Θέατρου», η επιλογή του έργου αποτελεί ένα ‘’ευχαριστώ’’ στις διδαχές του Καμπανέλλη στον νεαρό τότε ηθοποιό, που βρισκόταν στα πρώτα του βήματα εκεί στο μακρινό 1974.

• ‘’Θεώρησα -λέει μιλώντας στην «Π» ο Γιώργος Αντωνάκης- ηθική υποχρέωσή μου, με το ανέβασμα αυτού του έργου, να πω ένα μεγάλο «ευχαριστώ», έστω και μετά από 50 χρόνια, στον αγαπημένο συγγραφέα, που επηρέασε πολύ την μετέπειτα καριέρα μου, όταν στην πρώτη επαγγελματική μου εμπειρία, που ήταν «ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΑΣ ΤΣΙΡΚΟ», το 1974, μας μιλούσε, σε μια μικρή ομάδα νέων ηθοποιών, για το πώς πρέπει, με σεμνότητα, πάθος και σεβασμό, να υπηρετούμε το θέατρο, τους δημιουργούς του, και φυσικά το κοινό που μας παρακολουθεί’’.
• ‘’Αν και το έργο πρωτοπαρουσιάστηκε το 1959, εξακολουθεί να είναι τόσο επίκαιρο όσο και την στιγμή που γράφτηκε’’.
• ‘’Είναι δυστυχώς -υπογραμμίζει ο σκηνοθέτης- πολύ επίκαιρο, γιατί ελάχιστα έχουν αλλάξει από τότε όσον αφορά τη νοοτροπία των κυβερνόντων αλλά και ενός μεγάλου μέρους του λαού μας, καθώς και τις παθογένειες αυτής της χώρας. Στην κριτική αυτής της νοοτροπίας και αυτών των παθογενειών στοχεύει το έργο του Καμπανέλλη, δείχνοντας ωστόσο κατανόηση στις αδυναμίες των ηρώων του’’.

Για τους ρόλους του έργου ο σκηνοθέτης ένωσε για πρώτη φορά, ένα μέρος από το πολυπληθές θεατρικό δυναμικό του Ηρακλείου που συμμετέχει στην παράσταση. ‘’Η συγκεκριμένη ομάδα -υπογραμμίζει- αποτελείται ως επί το πλείστον από επαγγελματίες ηθοποιούς και καλλιτέχνες. Η συγκρότηση αυτής της ομάδας έχει σκοπό να αναδείξει στο κοινό του Ηρακλείου τις δυνατότητές της και να τονίσει την ανάγκη δημιουργίας στην πόλη μας ενός σοβαρού, επαγγελματικού Δημοτικού Θέατρου’’.

Ο ίδιος μιλά ακόμα για το ΠΣΚΗ, το δημιουργικό άγχος αλλά και τα επόμενά του σχέδια.

 

– Γιατί επιλέξατε να ανεβάσετε το συγκεκριμένο έργο;

Επέλεξα το «Παραμύθι χωρίς όνομα» του «Πατριάρχη του Νεοελληνικού Θέατρου» Ιάκωβου Καμπανέλλη, με την μουσική του μεγάλου μας Μάνου Χατζιδάκι, στην πρόσκληση για συνεργασία του καλλιτεχνικού διευθυντή του Πολιτιστικού Κέντρου Ηράκλειου, κυρίου Μύρωνα Μιχαηλίδη, τον οποίο ευχαριστώ, για τρεις λόγους.

• Πρώτον, γιατί μου δινόταν η δυνατότητα να ενώσω, για πρώτη φορά, ένα μέρος από το πολυπληθές θεατρικό δυναμικό του Ηρακλείου και να ζωντανέψουμε στη σκηνή το πολυπρόσωπο, αγαπημένο έργο του συγγραφέα «Παραμύθι χωρίς όνομα».
• Δεύτερον, γιατί ήθελα να τιμήσουμε την μνήμη των δυο αυτών μεγάλων Ελλήνων δημιουργών, του Ιάκωβου Καμπανέλλη και του Μάνου Χατζιδάκι, που συμπληρώνεται ένας αιώνας από την γέννησή τους [Καμπανέλλης 1921-2011, Χατζιδάκις 1925-1994].
• Τρίτον, γιατί θεώρησα ηθική υποχρέωση μου, με το ανέβασμα αυτού του έργου, να πω ένα μεγάλο «ευχαριστώ», έστω και μετά από 50 χρόνια, στον αγαπημένο συγγραφέα, που επηρέασε πολύ την μετέπειτα καριέρα μου, όταν στην πρώτη επαγγελματική μου εμπειρία, που ήταν «Το μεγάλο μας Τσίρκο», το 1974, μας μιλούσε, σε μια μικρή ομάδα νέων ηθοποιών, για το πως πρέπει, με σεμνότητα, πάθος και σεβασμό, να υπηρετούμε το θέατρο, τους δημιουργούς του και φυσικά το κοινό που μας παρακολουθεί.

– Ποιο θέμα πραγματεύεται το έργο;

Το «Παραμύθι χωρίς όνομα» είναι μια διασκευή που έκανε ο Ιάκωβος Καμπανέλλης το 1958, στο ομότιτλο διήγημα της Πηνελόπης Δέλτα του 1909. Είναι ένα αλληγορικό παραμύθι, που διαβάζουμε και μεγάλοι, και εξακολουθεί να έχει την ίδια γοητεία.

Ένας τεμπέλης, άδουλος βασιλιάς, χωρίς κανένα ενδιαφέρον για τον λαό του, προσπαθεί να επιβιώσει με δάνεια από το εξωτερικό, την στιγμή που στην χωρά του ο λαός υποφέρει και δεν υπάρχει καμία μέριμνα, κανένας προγραμματισμός για την εργασία, την πρόνοια, την ασφάλεια και την επιβίωσή του.

Γεγονότα και καταστάσεις που παραπέμπουν σε διαχρονικές παθογένειες ενός τόπου με ένδοξο παρελθόν και αβέβαιο μέλλον. Ενός τόπου του οποίου οι κυβερνήτες ενδιαφέρονται περισσότερο για το πώς θα βάλουν χέρι στα κρατικά ταμεία πάρα για την τύχη του λαού τους, τον οποίο έχουν αφήσει στο έλεος και την οικονομική βοήθεια των ξένων σωτήρων μας. Καταστάσεις αναγνωρίσιμες απ’ όλους μας. Μια αλληγορία που καθιστά το «παραμύθι» μια μεγάλη «αλήθεια», μια σύγχρονη πραγματικότητα.

– Τι σας άγγιξε περισσότερο στο έργο του Καμπανέλλη;

Η μεγάλη αλήθεια ότι όταν ο λαός μας μάχεται μονιασμένος για έναν σκοπό, πάντα τα καταφέρνει.

– Ποιο είναι το αγαπημένο σας απόφθεγμα από το έργο;

Είναι κάποια λόγια που ο Καμπανέλλης έχει βάλει στον ρολό του Δασκάλου:

«…Η αδιαφορία είναι πιο βολική απ’ την αυτοθυσία… Οι Ήρωες κι οι Μάρτυρες θένε ιδέες για να γεννηθούνε…»

Κι ακόμα:

«Όχι τα μεθυσμένα παλιομάχαιρα, όχι η φωτιά και το πελέκι. Δεν είναι αυτά η νίκη μας. Αλλά οι γυναίκες σας που περιμένουν να γυρίσετε. Είναι τα παιδιά σας, που περιμένουν μόρφωση κι ένα επάγγελμα, είναι τα σπίτια σας που περιμένουν πάλι να κατοικηθούν. Είναι οι δουλειές σας. Αυτά είναι η νίκη σας».

– Πόσο σημερινό είναι το έργο που γράφτηκε το 1958-59;

Είναι δυστυχώς πολύ επίκαιρο, γιατί ελάχιστα έχουν αλλάξει από τότε όσον αφορά τη νοοτροπία των κυβερνόντων αλλά και ενός μεγάλου μέρους του λαού μας, καθώς και τις παθογένειες αυτής της χώρας. Στην κριτική αυτής της νοοτροπίας και αυτών των παθογενειών στοχεύει το έργο του Καμπανέλλη, δείχνοντας ωστόσο κατανόηση στις αδυναμίες των ηρώων του. Άλλωστε, από μία τέτοια αδυναμία ενός από τους κεντρικούς ήρωες, επέρχεται η ανατροπή στην εξέλιξη του έργου.

– Συνήθως δουλεύετε με ομάδες Πανεπιστήμιου, δημοσιογράφων και άλλων φορέων. Πώς φτιάξατε τη συγκεκριμένη ομάδα;

Η συγκεκριμένη ομάδα αποτελείται ως επί το πλείστον από επαγγελματίες ηθοποιούς και καλλιτέχνες. Η συγκρότηση αυτής της ομάδας έχει σκοπό να αναδείξει στο κοινό του Ηρακλείου τις δυνατότητές της και να τονίσει την ανάγκη δημιουργίας στην πόλη μας ενός σοβαρού, επαγγελματικού Δημοτικού Θέατρου.

– Πώς είδατε τη σκηνή της αίθουσας «Ανδρέας και Μαρία Καλοκαιρινού»;

Είναι μια σύγχρονη σκηνή που βοηθάει τον ηθοποιό και με τον εξοπλισμό της αλλά και με τους εξαίρετους τεχνικούς που διαθέτει το Πολιτιστικό, προβάλλει και μεταφέρει στους θεατές με τον καλύτερο τρόπο τα μηνύματα και τις εμπνεύσεις των δημιουργών. Η κριτική βέβαια για μερικές στενές σειρές καθισμάτων παραμένει και είναι σωστή, αλλά ελπίζω ότι κάποια στιγμή αυτό θα διορθωθεί.

– Το δημιουργικό άγχος μεγαλώνει με τα χρόνια ή μικραίνει;

Για εμένα το δημιουργικό άγχος δεν έχει να κάνει με τα χρόνια. Έχει να κάνει περισσότερο με τους συνεργάτες και την ποιότητα της συνεργασίας που υπάρχει σε κάθε ομάδα.

– Ποια είναι τα συστατικά εκείνα που μπορούν να κάνουν μια θεατρική παράσταση επιτυχημένη;

Το να πιστεύεις και να υπερασπίζεσαι το έργο που παίζεις.

Το να σέβεσαι το κοινό και τους δημιουργούς.

Το να υπάρχει καλή συνεργασία των συντελεστών.

Τέλος, να αγαπάς και να χαίρεσαι αυτό που κάνεις.

Αυτονόητο βέβαια είναι ότι απαιτείται να έχει δουλευτεί πολύ καλά το έργο.

– Ετοιμάζετε κάτι καινούριο μετά το «Παραμύθι»;

Ετοιμάζουμε με την μουσικοθεατρική ομάδα «ΩΔΗΠΟΡΟΣ» ένα ταξίδι στην Αμερική (Νέα Υόρκη και Βοστώνη), με τη μεγάλη μας επιτυχία «Αχ η Ξενιτιά» που είχαμε παρουσιάσει πριν από μερικά χρόνια σε σκηνοθεσία μου, κείμενα Νίκης Τρουλινού και ερμηνεία Ανδριανής Κυλάφη. Η οργάνωση, στήριξη και οικονομική κάλυψη αυτής της εκδήλωσης ανήκει στην Περιφέρεια Κρήτης.

Το έργο θα παρουσιαστεί Σάββατο 10, Κυριακή 11, Σάββατο 17 και Κυριακή 18 Μαΐου 2025,στις 9 το βράδυ στην Αίθουσα «Ανδρέας και Μαρία Καλοκαιρινού», του Πολιτιστικού Συνεδριακού Κέντρου Ηρακλείου.

Συντελεστές:

Σκηνοθεσία – Σκηνογραφία: Γιώργος Αντωνάκης

Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις

Μουσική Επιμέλεια: Γιάννης Πρωτόπαπας

Μουσική Διδασκαλία: Γιάννης Κιαγιαδάκης

Κοστούμια: Μαρίνα Μουρτζή

Χορογραφίες: Στεφανία Σπυροπούλου

Βοηθός σκηνοθέτη: Νικολής Αβραμάκης

Φωτισμοί – Video: Κίμωνας Κίτρινος

Γραφιστικά – Αφίσα: Χρυσόστομος Σπετσίδης

Ηχοληψία: Δημήτρης Χατζάκης

Κατασκευή σκηνικών-κοστουμιών-αντικειμένων: Γιάννης Αγγουρίδης, Μαρίνα Μουρτζή, Κώστας Παγωμένος, Σοφία Σπετσίδη.

Παίζουν

(με σειρά εμφάνισης)

Δομήνικος Ταβερναράκης, Μαργαρίτα Βεριγάκη, Ιάσωνας Χριστοδούλου,Τάσος Καϊσαρλής Ελένη Στρατάκη, Φρίξος Μανασάκης,Ανδριανή Κυλάφη, Κυριάκος Κορογιάννης, Γιάννης Τσουρουνάκης, Βαγγέλης Μαστορογιαννάκης, Μάνος Ζεϊμπέκης, Νικόλαος Ανδριγιαννάκης, Νικολής Αβραμάκης, Κώστας Φραντζεσκάκης, Γιώργος Σουβατζογλου, Γιάννης Αλεξανδράκης, Παναγιώτης Γεωργαντής, Βασίλης Κοκκινάκης, Χρόνης Σαπουντζάκης, Γιώργος Γεωργακάκης, Γιώργος Τσαγκαράκης, Στέλλα Παττακού: Κωνσταντίνα Ασκορδαλάκη .

Συμμετέχει επταμελές μουσικό σύνολο.

Προπώληση εισιτηρίων

Η προπώληση των εισιτηρίων αξίας 18€, 14€ και 12€ (γενική είσοδος) και 12€ και 10€ (άνεργοι, ΑμεΑ, τρίτεκνοι, πολύτεκνοι, νέοι έως 25 ετών) ξεκίνησε και το κοινό μπορεί να τα προμηθευτεί από:

• Το Βιβλιοπωλείο Βικελαίας Δημοτικής Βιβλιοθήκης (Δευτέρα, Τετάρτη, Σάββατο: 09:30 – 14:30 και Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή: 09:30 – 14:00 & 17:30 – 20:30, τηλ. 2813409247).
• Την ticketservices.gr.
• Το ΠΣΚΗ, πριν την έναρξη της εκδήλωσης.