Συνέντευξη στην Κατερίνα Μυλωνά
«Την ιστορία την γράφουν αυτοί που αγωνίζονται με το τουφέκι στο χέρι στα πεδία των μαχών», τονίζει ο κ. Δεύτος
«Είναι αλήθεια ότι το βιβλίο σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες είναι μια διέξοδος να φύγει ο νους, να ταξιδέψει, να ξεφύγει από τα καθημερινά τα τετριμμένα, τα στενάχωρα», αναφέρει, για την περίοδο της καραντίνας που διανύουμε.
Η συνέντευξη έχει ως εξής:
Πώς αποφασίσατε να δημιουργήσετε μία ιστορία με φόντο την Κρήτη; Έχετε κάποια σχέση με το νησί;
«Είμαι Γιαννιώτης, αλλά έχω μεγαλώσει με Κρητικούς. Ο αδελφός της μητέρας μου έχει παντρευτεί Κρητικιά, μεγάλωσα πλάι τους, μεγάλωσα με ριζίτικα στις γιορτές, με κρητικά φαγητά, με κρητικούς μεζέδες, με τσικουδιά και κόκκινο κρασί. Κοντολογίς την λατρεύω την Κρήτη. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό, η Κρήτη έχει μεγάλη συνεισφορά στους εθνικούς αγώνες, έχει δώσει μεγάλο φόρο αίματος για την ελευθερία και την Δημοκρατία σε αυτό τον τόπο. Θεωρώντας λοιπόν ότι κάποια σημεία της ιστορίας και της συνεισφοράς της στον Β΄Παγκόσμιο πόλεμο χρειάζονταν περισσότερο φως, αποφάσισα να γράψω αυτό το βιβλίο».
Τελικά, ο έρωτας επιβιώνει σε καιρό πολέμου;
«Ουσιαστικά ρωτάτε αν ισχύει στην περίπτωση μας το “έρως ανίκατε μάχαν;”. Επιτρέψτε μου, αλλά την απάντηση θα την βρείτε στο βιβλίο».
Την Ιστορία τη γράφουν οι μικρές προσωπικές ιστορίες;
« Σίγουρα, την ιστορία την γράφουν αυτοί που αγωνίζονται με το τουφέκι στο χέρι στα πεδία των μαχών, οι καθημερινοί άνθρωποι, αυτοί που διαθέτουν μπέσα και φιλότιμο, γιατί αυτοί που αποφασίζουν κάτι τέτοιο δεν διαθέτουν τις παραπάνω αρετές».
Διανύουμε την δεύτερη καραντίνα. Μήπως ήταν μια ευκαιρία να επιστρέψουμε στο βιβλίο;
«Το βιβλίο και η μουσική ήταν δύο στοιχεία που κράτησαν σε μεγάλο βαθμό όρθια την κοινωνία, γιατί διαφορετικά θα καταλήγαμε όλοι στον ψυχίατρο. Είναι αλήθεια ότι το βιβλίο σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες είναι μια διέξοδος να φύγει ο νους, να ταξιδέψει, να ξεφύγει από τα καθημερινά τα τετριμμένα, τα στενάχωρα».
Πείτε μας δύο λόγια για την υπόθεση του βιβλίου.
«Το βιβλίο ξεκινάει με έναν έρωτα που πλέκεται στην Κνωσό ανάμεσα σε έναν Γερμανό μεταπτυχιακό φοιτητή της Αρχαιολογίας κι έπειτα έρχεται ο πόλεμος και αυτός ο Γερμανός πέφτει στο Μάλεμε σαν Αλεξιπτωτιστής να καταλάβει την Κρήτη. Από κει και πέρα, η ιστορία που έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον μπερδεύεται, γιατί ΄έρωτες με Γερμανούς η Κρήτη δεν σήκωνε…».
«Ο αλεξιπτωτιστής ήταν δικός μας» Κρήτη 1937.
Στον μυστηριακό αρχαιολογικό χώρο της Κνωσού δύο νέα παιδιά, μια Κρητικοπούλα μαθήτρια κι ένας Γερμανός φοιτητής της αρχαιολογίας, ερωτεύονται.
Οι ζωές τους θα περάσουν μέσα από τον λαβύρινθο των γεγονότων και των συνεπειών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, σε μια Ελλάδα που φλέγεται μέσα στις σελίδες της Ιστορίας.
Μπορεί να επιβιώσει ο έρωτας σε καιρό πολέμου;
Μπορούν να αναγεννηθούν η ζωή και η ελπίδα μέσα από τις στάχτες του θανάτου;
Αρκεί η αγάπη για να βρει ο άνθρωπος το μονοπάτι προς το φως;
Ένα ασπρόμαυρο πάζλ, με εικόνες από την γερμανική αεροπορική απόβαση στην Κρήτη, την αντίσταση στο ηρωικό νησί, τον λιμό της Αθήνας, τον βομβαρδισμό της Δρέσδης, τη μεταπολεμική Ελλάδα μέχρι και τη σύγχρονη οικονομική κρίση, θα μας ταξιδέψει όσο ενώνουμε τα κομμάτια του σε εποχές ζοφερές, από εκείνες που δεν θα θέλαμε να βιώσουμε ξανά…