Τους ανθρώπους που αγαπάμε τους αισθανόμαστε κοντά μας, ακόμα και όταν μας χωρίζουν χιλιόμετρα ή και μία μεσοτοιχία, αλλά δεν μπορούμε να τους πλησιάσουμε.
Την περίοδο της καραντίνας η εικαστικός κ. Ειρήνη Λιναρδάκη, σε συνεργασία με την “Π”, διατήρησε ζωντανή την επαφή των ανθρώπων, μέσα από τη δράση “Αγάπη από Απόσταση”. Η ίδια αναφέρει: “Νομίζω ποτέ, αν μη τι άλλο, δεν θυμάμαι, σε αυτή τη ζωή μας να έχουμε να αγαπήσουμε τόσο πολύ από απόσταση.
Σίγουρα όλοι το ζήσαμε κάποτε, να φεύγει ένας φίλος μακριά, ένας συγγενής, και να προσπαθούμε να κρατήσουμε τη σχέση ζωντανή με ένα γράμμα, ένα μήνυμα εδώ και εκεί, μια κλήση. Αλλά τώρα, σε ετούτη εδώ την περίοδο, βρεθήκαμε να προσπαθούμε να μείνουμε όλοι εδώ, να αντέξουμε, να προστατεύσουμε αυτούς που αγαπάμε, και αυτές οι κλήσεις, αυτή η αγάπη από απόσταση μας κράτησε υγιείς και ζωντανούς.
Αν μη τι άλλο, εμείς οι καλλιτέχνες ξέρουμε να μένουμε απασχολημένοι. Αλλά στις πρώτες αυτές εβδομάδες και αυτό ήταν δύσκολο. Πώς να ζωγραφίσεις και πώς να εμπνευστείς όταν έχεις παγώσει; Θέλεις κάτι να σε ζεστάνει, μια αγκαλιά, της μαμάς, του μπαμπά, να σου πει ότι όλα θα πάνε καλά.
Μεγαλώσαμε και γίναμε εμείς οι γονείς και λέμε εμείς στα παιδιά μας ότι θα το περάσουμε και αυτό. Και εκεί, αυτές τις δύσκολες εβδομάδες, ο παππούς και η γιαγιά έμειναν μακριά μας για τη δική τους ασφάλεια.
Και χρειαζόντουσαν εκείνοι την αγκαλιά και την αγάπη τη σφιχτή, το φιλάκι που κάνει θόρυβο στο μάγουλο. Και δεν μπορούσαμε να τα δώσουμε ή να τα πάρουμε. Χαιρετούσαν από το μπαλκόνι, από το βάθος του κήπου και εμείς χρησιμοποιούσαμε τη λογική για να τους πούμε ότι έτσι έπρεπε να γίνονται τα πράγματα”.
Περιγράφει, ακόμα, ότι “βλέποντας στη γειτονιά μου την Αγία Τριάδα τις γιαγιάδες να πηγαίνουν να αφήνουν την “Πατρίδα” η μια στην άλλη, κατάλαβα ότι η εφημερίδα ήταν ο συνδετικός κρίκος αυτής της γειτονιάς (και άλλων σίγουρα), μια εφημερίδα που τους επέτρεπε να βλέπουν η μια την άλλη και να σχολιάζουν τα τοπικά νέα για λίγα λεπτά για να βγουν από τη μοναξιά τους.
Και όταν ήρθαν τα γενέθλια των γονιών μου εν μέσω καραντίνας, τα παιδιά είπαν ότι το πιο φυσικό δώρο ήταν να τους φτιάξουν ζωγραφιές και να τις σφραγίσουν σε φακέλους και να τους τις αφήσουμε από απόσταση.
Έτσι λοιπόν αποφάσισα να προτείνω αυτή την ιδέα σε δυο τρεις φίλους και να φτιάξουμε σχέδια για τους γονείς μας, τις γιαγιάδες, τους παππούδες που μετά να ανακαλύπτουν τις αφιερώσεις στις εφημερίδες. Και να πήγαινε η δημιουργικότητα αυτή σε όλους αυτούς που τη χρειάζονταν. Και η προσπάθεια μεγάλωσε με φίλους και παιδάκια που έστειλαν ζωγραφιές και ιστορίες από παντού.
Πολλά φιλιά σε όλους που βοήθησαν να μοιραστεί αυτή η αγάπη και να μην μείνει μόνη της στο σπίτι ”.
Η κ. Λιναρδάκη ευχαριστεί όλους τους φίλους που συμμετείχαν και έδιναν ιδέες: Φανή Καλαθάκη, Στελλα Μαλλιαράκη, Γεώργιος Μαστρακουλης, Carol McKeon, Vincent Parisot, Άννα Ψωμά, Κυριακή Αρκουλή, Άννα Παναγιωτάκη, Song Xin και σε όλες τις οικογένειες που συμμετείχαν.
Και απευθύνει ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Eleni Sakellis από το National Herald New York που αναδημοσίευσε το άρθρο στη Νέα Υόρκη, όπου η μοναξιά και η απομόνωση είναι ακόμα δύσκολη.