Η Ιερά Αρχιεπισκοπή Κρήτης, με πολλή θλίψη πληροφορήθηκε την κοίμηση του αοιδίμου Αντωνίου Φραγκιαδάκη, δεξιοτέχνη καλλιτέχνη της Κρητικής Παραδοσιακής Μουσικής.
Σε ανακοίνωσή της, τονίζει πως «ο αείμνηστος υπήρξε ένας άνθρωπος φωτεινός, μία αρχοντική φυσιογνωμία, πρόθυμος συνεργάτης της Τοπικής μας Εκκλησίας στις κατά καιρούς προσκλήσεις Της, να συνδράμει με τις μουσικές του δεξιότητες στο φιλανθρωπικό έργο Της, μέσω των δράσεων της Διακονίας Αγάπης.
Το πέρασμά του από τη γη, είναι ένα λαμπρό παράδειγμα προς μίμηση.
Εκφράζουμε προς τον αδελφό του Μιχάλη, τους οικείους, τους φίλους και τους συναδέλφους του, τα θερμά μας συλλυπητήρια και την ευχή, για ανάπαυση της μακαρίας ψυχής του μετά των Αγίων και των Δικαίων».
Συγκλονίζει ο αδελφός του
Με μία ανάρτηση που συγκλονίζει και αναφορές στη λιτή ζωή που διήγε αποχαιρέτησε ο Μιχάλης Φραγκιαδάκης τον αδελφό του, Αντώνη, τον γνωστό καλλιτέχνη και δημιουργό της “Θλιμμένης Χαραυγής”, που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή, σε ηλικία 65 χρόνων.
Πιο συγκεκριμένα, αναφέρει:
“Η αυλαία της ζωής για τον Αδελφό μου Αντώνη έπεσε αναπάντεχα. Η καρδιά του τον πρόδωσε. Η πόνος μας αβάσταχτος κι εμείς ανέτοιμοι να διαχειριστούμε αυτή την συμφορά. Δύσκολες οι πρώτες ώρες καθώς αδυνατούσαμε να κατανοήσουμε τι ακριβώς έχει συμβεί. Η οδύνη διαπέρασε την ψυχή μας μα και ολόκληρη την Κρήτη.
Φίλοι αγαπημένοι, γνωστοί, επώνυμοι και ανώνυμοι, άνθρωποι όλων των ηλικιών θρηνούσαν όπως κι εμείς τον δικό τους Αντώνη. Όλα έπρεπε να γίνουν όπως άξιζε στον ακριβό μας απόντα. Τα μηνύματα συμπαράστασης χιλιάδες. Βάλσαμο για την ψυχή μας η κάθε λέξη παρηγοριάς που με κάθε τρόπο έφτανε σε όλους μας. Η οικογένεια μας σύσσωμη μαζί με τους φίλους μας ετοιμαστήκαμε για το μεγάλο αντίο στο στερνό του ταξίδι.
Ο Αντώνης άφησε πίσω του πολλά, όχι όμως υλικά γιατί τέτοια δεν απόχτησε ποτέ, μαζί του δεν πήρε τίποτα παρά μόνο ένα κλαδάκι αρισμαρί και το φτερό που πάτησε τις χορδές του λαγούτου του στον ύστατο σκοπό της πιο θλιμμένης χαραυγής.
Η λιτή του ζωή έκλεισε με το αγαπημένο του λαγούτο στην αγκαλιά του και το «χαμοκατσίφαρό του» στερνό του πανωφόρι.
Όλες αυτές τις δύσκολες μέρες της δοκιμασίας σταθήκαμε προσηλωμένοι στο μεγάλο μας χρέος. Άνθρωποι από όλη την Κρήτη, από όλη την Ελλάδα ήρθαν για τελευταίο κατευόδιο.
Ο πόνος μας βουβός και βαρύς. Μοναδική παρηγοριά η αγάπη του κόσμου, η αγάπη των φίλων μας που από την πρώτη στιγμή μέχρι και σήμερα αντιστέκονται, δακρύζουν και πονάνε μαζί μας.
Κάτω από αυτές τις οδυνηρές συνθήκες στάθηκε αδύνατο να απαντήσουμε σε κάθε μήνυμα, σε κάθε κλίση. Η ψυχή μας βουβή όπως και η φωνή μας.
Τώρα που έγιναν όλα όπως πρέπει, τώρα που ο Αντώνης μας αναπαύεται στην αγκαλιά της Κρητικής γης είναι η ώρα για το μεγάλο μας ευχαριστώ. Ένα ευχαριστώ ταπεινό μα πεντακάθαρο όπως το χιόνι του αοριού στις Κρητικές Μαδάρες”.