Ανάμεσα στους επιβλητικούς όγκους των νοτίων ακτών της Κρήτης, πίσω από βράχια που μοιάζουν να κρύβουν μυστικά αιώνων, ξεπροβάλλει διστακτικά μια από τις πιο άγνωστες και λιλιπούτειες παραλίες του νησιού: η Αθερίνα.
Με πλάτος μικρότερο από 10 μέτρα και μήκος που μετά βίας ξεπερνά τα 25, η παραλία μοιάζει περισσότερο με φυσικό μυστικό παρά με τουριστικό προορισμό. Καμία ταμπέλα δεν την προδίδει, ούτε καν ένας χωματόδρομος· μόνο όσοι γνωρίζουν, ή όσοι χάνονται εσκεμμένα, θα τη συναντήσουν.
Το όνομά της προέρχεται από το μικρό ψάρι αθερίνα – ένα σχεδόν διάφανο, αστραφτερό πλάσμα που κολυμπά σε ρηχά, ήρεμα νερά. Όπως και το ψάρι, έτσι και η παραλία αποπνέει κάτι άπιαστο, φευγαλέο. Τα νερά της είναι διάφανα, πρασινογάλαζα και τόσο καθαρά που μοιάζουν με βιτρίνα ενυδρείου. Δεν είναι λίγοι οι ντόπιοι που λένε πως εκεί το νερό είναι πάντα λίγο πιο καθαρό, λίγο πιο ήρεμο – σαν να την προστατεύει ο βράχος που την αγκαλιάζει.
Η Αθερίνα δεν διαθέτει ξαπλώστρες, καντίνες ή κάδους απορριμμάτων. Είναι ένα σημείο σχεδόν παρθένο – και γι’ αυτό πολύτιμο. Κάθε χρόνο δέχεται λίγους, πολύ λίγους επισκέπτες· κυρίως πεζοπόρους, φυσιολάτρες και μοναχικούς κολυμβητές που αποζητούν την απόλυτη ησυχία.
Το μόνο που ακούγεται είναι το κύμα που σκάει ελαφρά στο βότσαλο και τα τζιτζίκια. Ο ήλιος, όταν ανεβαίνει ψηλά, χρυσώνει την πέτρα κι αν μείνεις μέχρι το δειλινό, θα δεις τα νερά να μεταμορφώνονται σε έναν καθρέφτη φωτός.
Η Αθερίνα, με την απουσία της από χάρτες και φυλλάδια, θυμίζει στους επισκέπτες ότι η ομορφιά δεν μετριέται σε στρέμματα και αριθμούς. Είναι η μικρότερη παραλία της Κρήτης — αλλά ίσως και μία από τις πιο μεγάλες σε αυθεντικότητα.
