Φύσηξε ο Νοτιάς και έσμιξε την τέχνη με την τεχνολογία και την παράδοση με τον εκσυγχρονισμό! Το Fuckup Nights Heraklion, μια εκδήλωση με θέμα την… αποτυχία που πραγματοποιείται από το 2018 στην πόλη του Ηρακλείου, επέστρεψε δια ζώσης τον προηγούμενο μήνα – έπειτα από δύο χρόνια διαδικτυακών εκδηλώσεων- με καλοκαιρινό αέρα. Φέτος πραγματοποιήθηκε στο Κολυμβητήριο “Τα Δελφίνια” (παιδικός σταθμός “Ροδομηλιά”) από την ομάδα του Bizrupt.
Αυτή την φορά οι ακροατές δεν ήρθαν μόνο αντιμέτωποι με ένα “ταμπού” της κοινωνίας μας, την αποτυχία, αλλά και με το πώς θέματα που αφορούν το βίωμα του θανάτου, τη βοσκική του Ψηλορείτη, την πολιτιστική κληρονομία, την εικονική και επαυξημένη πραγματικότητα, τα ταξίδια και…το γιούτιουμπ, μπορούν να συνδεθούν και να αλληλοεπιδρούν σε μια εκδήλωση.
Οι ομιλητές της εκδήλωσης ήταν ο Γιώργος Καλομοίρης, Αρχαιολόγος και επιμελητής του πολιτιστικού δικτύου Androidus Project Tank και την Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση Αργαστήρι Πολιτισμού -Καινοτομίας-Έρευνας (ΚΟΙΝΣΕΠ) και ο Απόστολος Τσεπαπαδάκης, Κινηματογραφιστής, ApoStories.
Η ιστορία αποτυχίας του πρώτου ομιλητή ξεκίνησε στις 8 Αυγούστου 2015, όπου μια ομάδα φίλων έγιναν συνεργάτες και αποφάσισαν να δημιουργήσουν μια εταιρία πολιτισμικής διαχείρισης, την Androidus Project Tank, με στόχο την ανάδειξη της πολιτισμικής κληρονομίας του τόπου τους μέσω ψηφιακών εφαρμογών εικονικής και επαυξημένης πραγματικότητας. Μέσω αυτής οραματίστηκαν να αναδειχθούν ως μια νέα γενιά δημιουργών, η οποία αξιοποιώντας στοιχεία της κουλτούρας και της πολιτισμικής κληρονομίας του τόπου τους θα μπορούσε να αποκτήσει κοινωνικές οικονομικές και εργασιακές προοπτικές.
Η αρχή ήταν απογοητευτική σύμφωνα με τον κ. Καλομοίρη : «Όλοι μας θεωρούσαν καλούς αλλά… περιττούς! Δεν είχαμε χρηστική αξία εν έτη 2017 ,σε μια περίοδο ιδιαίτερα δύσκολη για την χώρα μας, δεν είχαμε καταφέρει να πείσουμε για τον ρόλο ύπαρξής μας στον επιχειρηματικό στίβο και αυτό άρχισε να μας απογοητεύει και να μας αποθαρρύνει.»
Μέχρι που έπεσε ο «κεραυνός»∙ μια πρόσκληση συμμετοχής σε ένα τραπέζι θανάτου, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, μια πρόσκληση σε ένα ερευνητικό πρόγραμμα με σημαντικούς συνεργάτες, πανεπιστημιακά ιδρύματα, ερευνητικούς λογαριασμούς παγκόσμιάς εμβέλειας και μεγάλες επιχειρήσεις. Το πρόγραμμα αφορούσε το βίωμα του θανάτου ως μια ψηφιακή εμπειρία και τα συναισθήματα που αυτό προκαλεί.
Ο ρόλος τους ήταν να βρουν τα δεδομένα, δηλαδή να συλλέξουν πολιτιστικά δεδομένα των ορεινών κοινωνιών του Ψηλορείτη∙ Τελικά, εγκρίθηκε με πλήρη χρηματοδότηση, με προϋπολογισμό που ξεπερνούσε τα έξι μηδενικά και εκεί επήλθε η τύφλωση και έπειτα από λάθος χειρισμούς η κατάρρευση. Μέχρι που το πρόγραμμα απορρίφθηκε, φέρνοντας τους ίδιους αντιμέτωπους με μια απόφαση ζωής.
Απόρριψη ή δημιουργία;
Ανάμεσα στο δίλημμα της απόρριψης ή της δημιουργίας , που τους οδήγησε αυτός ο «κεραυνός», διαχειρίστηκαν την τύχη τους ως πρόκληση για νέα δημιουργήματα και όχι ως πρόσκληση του τυχαίου και του τυχάρπαστου! Έτσι, από το βίωμα του θανάτου μέσω μιας νέας ιδέας πέρασαν στο βίωμα της ζωής και μάλιστα της διαχρονικής ζωής που βρίσκεται στα βουνά, στην ποιμενική ζωή από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.
Μεταφέροντας τις ιδέες του προηγούμενο προγράμματος στο υπάρχον ως τεχνογνωσίες, δημιούργησαν ένα νέο ερευνητικό πρόγραμμα, το IDAology, με συνεργάτες το Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας και το Πανεπιστήμιο Κρήτης. Με τη σκέψη να εξερευνήσουν τη ζωή του βοσκού στον Ψηλορείτη, όπως αυτή διαμορφώνεται χιλιετίες τώρα, να την καταγράψουν και να αφήσουν μια παρακαταθήκη με ιστορίες και παραδόσεις σε ένα ψηφιακό περιβάλλον εικονικής και επαυξημένης πραγματικότητας.
Από τον Σεπτέμβριο ευελπιστούν να έχουν μια πιλοτική παρουσίαση των τριών παραδοτέων, εκ των οποίων το πρώτο πρόκειται για ένα αποθετήριο προφορικής ιστορίας για την βοσκική του Ψηλορείτη, το δεύτερο ένα ντοκιμαντέρ σε γύρισμα 360 μοιρών εικονικής πραγματικότητας για την ποιμενική καθημερινότητα και το τρίτο ένα παραμύθι για παιδία σχετικά με την βοσκική του Ψηλορείτη και την σύνδεσή της με την πολιτισμική κληρονομιά.
Από τη ρουτίνα του ασφαλιστή στη μαγεία του ταξιδιώτη
Ο δεύτερος ομιλητής εκμυστηρεύτηκε ότι η απογοήτευση ή η ευτυχία είναι επιλογές στον τρόπο ζωής που έχουμε αποφασίσει να ακολουθήσουμε και πως με τους κατάλληλους χειρισμούς μπορούν τελικά να οδηγήσουν στην προσωπική και επαγγελματική ολοκλήρωση. Ο Αποστόλης Τσεπαπαδάκης το 2012 ήταν ασφαλιστής, και καθώς συνειδητοποίησε ότι η ζωή που ζούσε δεν τον ικανοποιούσε, αποφάσισε να την αλλάξει και να αφιερωθεί στο μεγάλο του όνειρο, τα ταξίδια.
Στην αρχή πραγματοποίησε μικρά σε Ελλάδα και εξωτερικό, έπειτα διέσχισε με το ποδήλατό του την Ασία -εκεί θα φτιάξει ένα πρόγραμμα με σκοπό να καταγράφει καθημερινά την καλοσύνη και προθυμία των άγνωστων ανθρώπων που συναντούσε στο ταξίδι του, τα οποία δημοσίευε σε μια διαδικτυακή πλατφόρμα- και με δύο καλούς του φίλους, το μπάκπακ και το οτοστόπ κάνει ,στην κυριολεξία ,τον γύρω του κόσμου.
Ώσπου το Φεβρουάριο του 2020 αναγκάζεται να διακόψει για μεγάλο χρονικό διάστημα τις περιπλανήσεις τους και να ακολουθήσει το νόστο του λόγω της παγκόσμιας πανδημίας. Το γεγονός αυτό τον οδήγησε σε μεγάλο ψυχολογικό αδιέξοδο, όμως η σκληρή δουλεία και η αγάπη του για τα ταξίδια ήταν η κινητήριος δύναμή του, σύμφωνα με τον ίδιο, ώστε να μην τα παρατήσει αλλά να δημιουργήσει νέες συνθήκες εργασίας και απόλαυσης.
Μετά από δυο χρόνια έχει δημιουργήσει ένα κανάλι σε διαδικτυακή πλατφόρμα όπου καταγράφει κάθε του ταξίδι, την κουλτούρα, τους ανθρώπους και τις ομορφιές του κάθε τόπου μεταφέροντας τα στο κοινό του.
Η βραδιά άφησε στους ακροατές αισθήματα αισιοδοξίας, έμπνευσης αλλά και προβληματισμού σε μια δύσκολη περίοδο, που δεν παύει όμως να γεννά ευκαιρίες, αρκεί να υπάρχουν άνθρωποι να τις κυνηγήσουν, στο πλαίσιο της διαδικασίας πραγμάτωσης των ονείρων τους.