Πριν από έναν χρόνο, και με την ευκαιρία έκδοσης του βιβλίου του Γιάννη Τσερεβελάκη με τον τίτλο «Τα ένδεκα εωθινά δοξαστικά» (2018, σς. 102) έγραφα τα ακόλουθα: “Ο Ιω. Τσερεβελάκης ανήκει στη μικρή και εκλεκτή χορεία των άριστων Θεολόγων και Φιλολόγων μας, άριστος ήδη από τα φοιτητικά του χρόνια. Παράλληλα είναι και μουσικός άριστος, τόσο της θεωρίας όσο και της πράξης, διακονώντας τώρα στο Αναλόγιο του Ι. Ναού Γενεσίου της Θεοτόκου (Παναγίτσα) Μπεντεβή, πλάι στον σεβάσμιο Γέροντα π. Στυλιανό Χαραλαμπάκη.
Παιδαγωγός της γνώσης και της ευθύνης, γαλούχισε τη νεολαία του Ηρακλείου ως καθηγητής και διευθυντής, εμπνέοντας πάντα με τη νηφάλια σκέψη και τόν προαγωγικό του λόγο. Οι μαθητές του αναδείχθηκαν εκλεκτοί στον όποιο τομέα ακολούθησαν, ένας δε από αυτούς ανέβηκε τον ύπατο βαθμό της Ιερωσύνης”.
Τώρα μας δίνει το καινούριο του βιβλίο με τον ό.π. ενδεικτικό τίτλο, που εκφράζει την κρητική λεβεντιά, όπως η λύρα και το τραγούδι. Το ανάποδο δείχνει το πιστόλι στο χέρι και το τσιγάρο στο στόμα∙ αυτή η κακομοιριά βλάπτει τον φορέα και τους γύρω του.
Ο Γιάννης ανατράφηκε στα ριζά του Ψηλορείτη, κι άκουσε τα πουλιά να τραγουδούν και τα νερά να κελαρύζουν, καθώς και τους λυράρηδες να αξιοποιούν τους ήχους. Άρα μπορεί να διαλαλεί πως
«Λέξεις μου δίνει ο ουρανός και τα νερά τη ρίμα
Κόμματα βάζει ο κεραυνός, τελείες τ΄άγριο κύμα» (σ. 09)
Τη στοχαστική αναζήτησή του εκφράζει όμορφα το δίστιχο:
«Καρδιές, κλεισμένα παραθύρια, ποιος θα τα χτίσει τα γιοφύρια;
Να βρούμε πάλι την ψυχή μας, το μυστικό το πιο βαθύ μας» (σ. 14)
Από τη Συλλογή δε λείπει και η πολιτική προσέγγιση για όσους “ανεβαίνουν” από το λαό κι ύστερα τον “γράφουν” (σ. 56-57.
Όλα τα ποιήματα είναι αξιόλογα και είναι ελπιδοφόρο ότι κάποια μελοποιούνται, να γίνουν ευκολότερα κτήμα ιδίως της νεολαίας.
Στον Γιάννη, τον ποιητή του στοχασμού, αξίζει ένα δίστιχο, που νομίζω πως τον φωτογραφίζει:
«Αν δεν παλέψεις με θεριό, αδύνατος θα γίνεις
Κι αν δαμέσεις κύματα νερόλακκος θα μείνεις»
Με αγάπη και εκτίμηση π. Γεώργιος Φραγκιαδάκης.
Πατρός Γεωργίου Φραγκιαδάκη