Το τελευταίο “αντίο” στον Κώστα Σολδάτο

Για τον Κώστα Σολδάτο θα μπορούσαν να γραφτούν ολόκληρα βιβλία και όχι ένα απλό κείμενο αποχαιρετισμού… Ήταν ένα μεγάλο κεφάλαιο για την Αστυνομία, ακόμα και σε πανελλαδικό επίπεδο. O Λευκαδίτης αστυνόμος με τη διεισδυτική ματιά  ήρθε στην Κρήτη και άλλαξε τους όρους του παιχνιδιού σε σχέση με την ασφάλεια και την εγκληματικότητα, αναμορφώνοντας τον τρόπο σκέψης και λειτουργίας των συναδέλφων του.

Υπήρξε ηγέτης, δάσκαλος και πατέρας. Άνδρας και αξιωματικός που τιμούσε τα παντελόνια του. Είχε μπέσα, τηρούσε τον λόγο του. Δεν ήταν εύκολος άνθρωπος. Είχε τις ευαισθησίες του, δεν χαριζόταν όμως.

Θα μπορούσαν να γραφτούν πολλά  για τις αμέτρητες υποθέσεις που χειρίστηκε με το προσωπικό του, για τον τρόπο που τα έβαλε με τη μαφία της Κρήτης σε εποχές δύσκολες, σκληρές, τότε που οι νύχτες στο Ηράκλειο ήταν άγριες και διψούσαν για αίμα. Και αυτός ο πόλεμος δεν ήταν αναίμακτος για τον ίδιο και την οικογένειά του.

Το τίμημα ήταν βαρύ. Όμως ακόμα και τότε δεν το έβαλε κάτω. Στάθηκε όρθιος. Έμοιαζε σχεδόν «άτρωτος», όμως δεν ήταν… Και αν αδίκησε ανθρώπους στη διαδρομή του, είχε το σθένος να το αναγνωρίσει στην πορεία. Το ίδιο έπραξε και με τα  λάθη του.

Σημάδεψε ανεξίτηλα το κτήριο της Ασφάλειας της οδού Ρολέν με την εμβληματική φυσιογνωμία του. Τοπικά ΜΜΕ τον αποκαλούσαν ως τον «Κάλαχαν» της Κρήτης. Δεν καταδέχτηκε ποτέ να ζητήσει το παραμικρό για την προσωπική του προβολή.

Για εκείνον το ζητούμενο ήταν η Ασφάλεια Ηρακλείου ως υπηρεσία και όχι τα πρόσωπα. Και ας τον κυνηγούσαν οι δημοσιογράφοι της εποχής για μία δήλωση. Οι κουβέντες του ήταν λίγες και σταράτες. Τα λόγια του ακριβά και σοφά. Ήταν ένα πραγματικό αστέρι που έσπευσαν κάποιοι (πολιτικοί του Ηρακλείου) να το αποστρατεύσουν πρόωρα και άδικα. Δεν τους έκανε τα χατίρια και δεν τους ήταν χρήσιμος…

Τα τελευταία χρόνια είχε αποσυρθεί από τον κοινωνικό βίο λόγω της φοβερής ατυχίας που είχε με την υγεία του. Παλιοί συνάδελφοι και φίλοι είχαν την επιθυμία να τον επισκεφθούν, όμως η κατάστασή του δεν επέτρεπε τέτοιες συγκινήσεις. Είπαμε: ήταν υπερήφανος άνθρωπος! Δεν είναι μόνο η ανείπωτη θλίψη για τον θάνατό του…

Είναι η θλιβερή διαπίστωση ότι κλείνει οριστικά ένα μεγάλο κεφάλαιο για την τοπική Αστυνομία, είναι η νοσταλγία της εποχής εκείνης. Μία εποχή που αναβίωσε για λίγο στο τελευταίο “αντίο” στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Μηνά.

«Ταύτισε τη ζωή του με το χρέος και το καθήκον, τίμησε την Αστυνομία σε πανελλαδικό επίπεδο, την υπηρέτησε με όλη του την ψυχή, μη φοβούμενος κινδύνους και απειλές» ανέφερε για τον Κώστα Σολδάτο ο επίσκοπος Κνωσού, Πρόδρομος.

«Το παράδειγμά του θα είναι παράδειγμα για πολλά χρόνια και πολλές δεκαετίες στα μάτια κάθε ανθρώπου που τάσσεται υπέρ του κοινού συμφέροντος, που ξέρει να αγωνίζεται, που ξέρει ακόμα και να θυσιάζεται, που ξέρει να μη μετρά αλλά να ζυγίζει τα πράγματα στο ζύγι της καρδιάς του πρώτα απ’ όλα και έτσι αυτό να γίνεται το κίνητρο των αποφάσεων και των επιλογών του, του βηματισμού του».

Ο θεοφιλέστατος μετέφερε ακόμα το ευχαριστώ του Σεβασμιότατου   Αρχιεπισκόπου Κρήτης κ. Ειρηναίου, ο οποίος απουσίαζε στην Κωνσταντινούπολη, το ευχαριστώ της Εκκλησίας της Κρήτης στα όσα υπηρέτησε και δίδαξε με αυτή τη λεβεντιά που τον χαρακτήριζε.