Τα συμπτώματα είναι αμέτρητα και σε πάρα πολλές περιπτώσεις παραπέμπουν σε σοβαρές παθήσεις.
Άλλος πηγαίνει στο Κέντρο Υγείας γιατί νομίζει ότι παθαίνει έμφραγμα, άλλος γιατί δεν μπορεί να πάρει ανάσα και πιστεύει ότι θα πεθάνει, ένας τρίτος γιατί δεν μπορεί να καταπιεί.
Πολλοί αναζητούν απεγνωσμένα γιατρό γιατί έχουν έντονους πόνους στο στομάχι ή διότι πηγαίνουν συνέχεια στην τουαλέτα ή γιατί δεν αντέχουν τους πόνους στο κεφάλι ή την πλάτη.
Κάποιοι νιώθουν ότι χάνουν το μυαλό τους και άλλοι δεν μπορούν να σταθούν όρθιοι από τις ζαλάδες.
Είναι λογικό να ανησυχούν και να θέλουν να μάθουν τι συμβαίνει με την υγεία τους.
«Στο 80% αυτών των περιπτώσεων, τα συμπτώματα δεν οφείλονται σε συγκεκριμένες οργανικές παθήσεις, αλλά σε αγχώδεις διαταραχές» είπε στην «Π» ο κ. Αλέξανδρος Βγόντζας, ομότιμος καθηγητής Ψυχιατρικής του Πανεπιστημίου Κρήτης και επιστημονικά υπεύθυνος της κινητής μονάδας ψυχικής υγείας του ΠΑΓΝΗ.
Σύμφωνα με τον ψυχίατρο, το άγχος μπορεί να προκαλέσει πάρα πολλά προβλήματα υγείας και οι περισσότεροι γενικοί γιατροί δεν είναι κατάλληλα εκπαιδευμένοι ώστε να αναγνωρίσουν πότε υπάρχει οργανικό αίτιο και πότε όχι, με αποτέλεσμα να οδηγείται ο ασθενής σε ένα ατελείωτο κύκλο επαναλαμβανόμενων και αχρείαστων εξετάσεων που δεν οδηγούν πουθενά.
Τώρα γίνονται σεμινάρια στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας για να μαθαίνουν οι γιατροί να διακρίνουν τις περιπτώσεις και να τις διαχειρίζονται ανάλογα.
Ο κ.Βγόντζας επισημαίνει ότι αυτό που πρέπει να κάνει ο γιατρός είναι να πάρει ένα πλήρες ιατρικό ιστορικό του ασθενούς και να του υποδείξει να κάνει κάποιες στοχευμένες εξετάσεις, για παράδειγμα μια γενική αίματος, που θα τον οδηγήσουν σε ασφαλές συμπέρασμα.
Στη συνέχεια, αν δεν βρει κάποια πάθηση, πρέπει να αφιερώσει χρόνο και να εξηγήσει στον ασθενή κάτι που όπως λέει στην Ελλάδα δεν κάνουν πολλοί γιατροί, τι του συμβαίνει και έχει αυτά τα συμπτώματα και πως μπορούν να αντιμετωπιστούν.
Ο καθηγητής Ψυχιατρικής σημειώνει ότι ενδείκνυται η συνταγογράφιση ηρεμιστικών για μικρό χρονικό διάστημα και με άμεσα αποτελέσματα και στην συνέχεια η χορήγηση αντικαταθλιπτικών για όσο διάστημα κριθεί απαραίτητο.
Στο ερώτημα αν οι άνθρωποι, ιδιαίτερα στην ενδοχώρα, είναι δεκτικοί σε αυτές τις θεραπείες απάντησε καταφατικά, σημειώνοντας ότι κατανοούν ότι με αυτό τον τρόπο θα σταματήσουν να υποφέρουν.