“Θέλουμε ένα δίκλινο, το παιδάκι μας θα κοιμηθεί στο δωμάτιό μας”. Μα το παιδάκι σας είναι… 19 χρονών… Ε, δεν πειράζει, θα κοιμηθεί κάπου μαζί μας…”.
Οι άνθρωποι του τουρισμού θα μπορούσαν να γράψουν βιβλία με τα πολλά ευτράπελα που αντιμετωπίζουν στη δουλειά τους. Οι ιστορίες είναι αμέτρητες και ο αντιπρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Διευθυντών Ξενοδοχείων κ. Δημήτρης Κουμπαράκης, θυμάται κάποιες από αυτές…
– Θα θέλαμε να μας κάνετε δωρεάν αναβάθμιση δωματίου. Μα δεν προβλέπεται κάτι τέτοιο, πρέπει να πληρώσετε. Εμείς νομίζουμε ότι δεν πρέπει. Γιατί; Μα γιατί είμαστε Έλληνες!
– Έχουμε κλείσει δίκλινο αλλά ροχαλίζει ο άνδρας μου και θα ήθελα να μας βάλετε σε δύο μονόκλινα στην τιμή του δίκλινου. Γίνεται; Δεν γίνεται…
– Είναι απαράδεκτο αυτό που συμβαίνει, οι απεναντινοί μας στο δωμάτιο βγαίνουν στο μπαλκόνι και μας παρουσιάζουν τα γεννητικά τους όργανα. Λυπούμαστε πολύ, θα το διευθετήσουμε. Γιατί το κάνετε αυτό; Έτσι, για πλάκα.
– Δεν μπορούμε να ησυχάσουμε, κάντε κάτι με τα τζιτίκια. Μα τι μπορούμε να κάνουμε; Δεν ξέρω, να βρείτε…!
– Τις τρεις πρώτες μέρες. Το δωμάτιο είναι τέλειο, περνάμε φανταστικά, υπέροχο το ξενοδοχείο. Την παραμονή της αναχώρησης: Το δωμάτιο δεν μας άρεσε καθόλου, να μας κάνετε έκπτωση 50%. Θέλετε να πάμε στην Αστυνομία να το διευθετήσουμε; Όχι, εντάξει, θα πληρώσουμε.
– Μπορώ να σας δώσω το κινητό μου να το φορτίσετε στη ρεσεψιόν; Ευχαρίστως. Την τρίτη ημέρα, παραμονής στο δωμάτιο. Μπορείτε πάλι; Γιατί στο δωμάτιο δεν φορτίζει. Δεν γίνεται. Πώς δεν φορτίζει; Ας ανέβουμε μαζί να δούμε τι συμβαίνει. Μου δίνετε την κάρτα σας να ανοίξουμε το φως; Ποια κάρτα; Έπρεπε να βάλω και κάρτα;
Η καμαριέρα μπαίνει στο δωμάτιο να καθαρίσει και βλέπει το ζευγάρι σε ερωτικές περιπτύξεις. Ω! Συγνώμη! Γιατί ζητάτε συγνώμη; Ελάτε και εσείς!