Έλειπαν χρόνια, ακόμα και δεκαετίες, από τα θρανία, αποφάσισαν να επιστρέψουν για να κάνουν πραγματικότητα ένα όνειρο ζωής και όχι απλώς τα κατάφεραν αλλά κρατούν στα χέρια τους και τη σημαία του σχολείου!
Οι σημαιοφόροι και η παραστάτης του Εσπερινού Λυκείου Ηρακλείου μιλούν στην «Π» για το πώς είναι να μοιράζεις τη ζωή σου μεταξύ οικογένειας, δουλειάς και σχολείου.
Το Εσπερινό δε θα λάβει μέρος στην αυριανή παρέλαση, ωστόσο σήμερα στο σχολείο θα γίνει εκδήλωση για την Εθνική Επέτειο.
Τον Σεπτέμβριο του 2020 αποφάσισε να εγγραφτεί στη Β’ Λυκείου η κ. Αγάπη Κοζορώνη, η οποία κρατά τη σημαία του σχολείου για την 25η Μαρτίου. Ήταν κάτι που χρόνια επιθυμούσε αλλά λόγω δουλειάς δεν μπορούσε να το τολμήσει, κάτι που έκανε όταν έμεινε χωρίς εργασία. Θέλει να λάβει το απολυτήριο Λυκείου, κάτι που θα της προσφέρει ικανοποίηση.
Είναι 56 ετών, έχει δύο κόρες ηλικίας 31 και 30 ετών.
Η ίδια, επειδή τα παιδιά είναι μεγάλα, δεν αντιμετωπίζει προβλήματα στην καθημερινότητά της, όμως, βλέπει συμμαθητές της που δίνουν αγώνα γιατί εργάζονται και έχουν μικρά παιδιά. «Το σχολείο μάς προσφέρει τόσα πολλά, η αγάπη των καθηγητών μάς κάνει τη ζωή ευκολότερη, οι εκπαιδευτικοί του Εσπερινού ασκούν λειτούργημα, πρώτα από όλα είναι άνθρωποι», αναφέρει η κ. Κοζορώνη.
Δηλώνει υπερήφανη ως σημαιοφόρος, «η σημαία είναι το μεγαλύτερο σύμβολο που μπορεί να υψώσει κανείς και ειδικά την 25η Μαρτίου, είναι μια γιορτή για την αρχή της ελευθερίας. Οι πρόγονοί μας ελευθέρωσαν τη χώρα με τόσο κόπο, αίμα και πόνο για να είμαστε ελεύθεροι να κάνουμε αυτό που επιθυμούμε στα 56 μας. Όλα αυτά οφείλονται σε κάποια επανάσταση», περιγράφει.
Η κ. Μαρία Δασκαλάκη, 54 ετών, ήταν σημαιοφόρος του σχολείου την 28η Οκτωβρίου. Επέστρεψε στα θρανία στην Β’ τάξη του Εσπερινού Γυμνασίου Ηρακλείου και τώρα ετοιμάζεται να δώσει πανελλήνιες. Είναι μητέρα τριών παιδιών, τα δύο έχουν τελειώσει Φιλολογία και Φυσικοθεραπεία ενώ ο μικρός της είναι κι εκείνος μαθητής της Γ΄Λυκείου.
Ο σύζυγός της είναι αγρότης και η ίδια τον βοηθάει στις εργασίες.
«Είναι τιμή μου να κρατώ τη σημαία, ήμουν ξανά σημαιοφόρος στη Γ΄ Γυμνασίου, οπότε και είχα παρελάσει. Η σημαία εκφράζει την ελευθερία της πατρίδας μας και όλα τα πιστεύω του λαού μας», αναφέρει.
«Η επιστροφή στο σχολείο ήταν για μένα όνειρο ζωής, στην απόφασή μου με στήριξαν πολύ τα παιδιά μου», αναφέρει η κ. Ειρήνη Τριανταφύλλου, παραστάτης του σχολείου, μετά από κλήρωση λόγω ισοβαθμίας.
Στην αρχή πιέστηκε, ήταν δύσκολη η προσαρμογή, τη βοήθησαν, όμως, πολύ οι καθηγητές της.
«Οι εκπαιδευτικοί βλέπουν την προσπάθεια που καταβάλλουμε, μας βοηθάνε και ψυχολογικά», αναφέρει.
Η κ. Τριανταφύλλου, 52 ετών, έχει δυο κόρες 30 και 24 ετών, οι οποίες και την παρότρυναν να εγγραφτεί και πάλι στο σχολείο.
Είχε εγκαταλείψει τα θρανία σε μικρή ηλικία, ήταν από πολυμελή οικογένεια και έπρεπε να τη στηρίξει.
Εργάζεται σε μία μικρή επιχείρηση με σπαστό ωράριο και τα Σάββατα, είναι, όμως, σταθερή στον σκοπό της που είναι να δώσει πανελλήνιες και να περάσει Ιατρική ή Βιολογία. «Ο άνθρωπος δεν πρέπει ποτέ να σταματήσει να κάνει όνειρα», τονίζει.