Διαβάζοντας την Ιστορία βλέπουμε ότι όταν ο Θησέας αποφάσισε να πάει στην Αθήνα για να συναντήσει τον πατέρα του Αιγέα, στον δρόμο συνάντησε πολλά εμπόδια. Αιτία; Οι ληστές και τα τόσα άλλα προβλήματα.
Φαντασθείτε πόσα εμπόδια θα συναντήσουν όσοι σκέπτονται να ταξιδεύσουν για τον ουρανό και να συναντήσουν τον Πατέρα τους Θεό. Τα εμπόδια θα είναι πολλά, αφού ο διάβολος και τα όργανά του, δημιουργούν άπειρα προβλήματα. Όσοι όμως έχουν αποφασίσει να κάνουν αυτό το ουράνιο ταξίδι, η πίστη τους θα είναι το όχημα που θα τους απογειώσει και σαν ουρανόδρομα περιστέρια με τα σπαθωτά φτερά τους θα βρεθούν κοντά στον Θεό Πατέρα.
Για να το αποφασίσει όμως ο άνθρωπος, πρέπει από εδώ κάτω να τον ποθήσει. Αφού τα καλύτερα πράγματα της γης δεν είναι δυνατόν να παραβληθούν προς τα τελευταία του ουρανού. Είναι αλήθεια ότι το μεγαλείο του ουρανού δεν είναι δυνατόν να περιγραφεί με το χέρι του ανθρώπου. Ο Απ. Παύλος νιώθει δέος και λέει ότι όταν “ηρπάγη εις τον παράδεισον άκουσε άρρητα ρήματα, ο ουκ εξόν ανθρώπω λαλήσαι” (Β’ Κορ. ιβ’ 4-5). Οι Πατέρες λένε ότι όσο περισσότεροι ουρανό απέχουμε μέσα στην καρδιά μας, τόσο λιγότερο επιθυμούμε τη γη.
Αυτό δηλαδή που είχε ο Απ. Παύλος. Ο ουρανός δεν είναι για τους άπιστους, αλλά είναι κατοικία ευγνωμόνων ανθρώπων. Και ότι ο πόνος πολλές φορές είναι ένα μέσον για τους πιστούς για να ξυπνά μέσα τους τη γλυκιά νοσταλγία του ουρανού.
Ο ουρανός είναι ένας τόπος ετοιμασμένος γι αυτούς που είναι ετοιμασμένοι γι’ αυτόν. Γι’ αυτό η ζωή του ανθρώπου εδώ στη γη πρέπει να είναι μια συνεχής πορεία προς τον ουρανό. Γιατί το εισιτήριο ο άνθρωπος το ετοιμάζει από εδώ, από τη γη. Πώς, όμως, ρωτούν πολλοί, αποκτάται αυτό το πολυπόθητο εισιτήριο.
Δυστυχώς αυτό δεν μπορούμε να πάμε σε κάποιο γραφείο να πληρώσουμε ένα ποσό για να το αποκτήσουμε. Αλλά αυτό αποκτάται με τη χριστιανική μας ζωή. Δηλαδή έργα αγάπης. Έργα καλά, σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Μετάνοια, εξομολόγηση και τέλος Θεία Κοινωνία.
Ο νοσταλγός του ουρανού δεν θα πρέπει ποτέ να ξεχνά τον φτωχό, τον γέροντα, τον άρρωστο, τη χήρα, το ορφανό.
Όλα αυτά τα έργα αγάπης δημιουργούν τις προϋποθέσεις για την κατάκτηση του ουρανού. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος που πρέπει να ακολουθήσουν όσοι θέλουν να βρεθούν εκεί που ζουν όλοι οι Άγιοι. Αυτή η γεμάτη καρπούς ζωή είναι η ζωντανή ομολογία για τον Χριστό.
Όσοι από μας δεν διστάσουμε με την ζωή και τα έργα μας, αλλά και με τον λόγο μας να ομολογήσουν τον Χριστό, να είμαστε βέβαιοι ότι ο ουρανός θα είναι δικός μας. Και όταν λέμε ουρανός εννοούμε Βασιλεία Θεού, που σ’ Αυτ’η δεν υπάρχει πόνος, λύπη, στεναγμός, δάκρυ, ούτε θάνατος, αλλά ζωή αιώνια. Αξίζει λοιπόν να θυσιάσουμε τα επίγεια για να κερδίσουμε τα ουράνια.
Εμμ. Λιοδάκης, ιεροκήρυκας