Μιλτιάδης Φαρσάρης
Ο κ. Μιλτιάδης Φαρσάρης

Πάντα μετά από μια φυσική καταστροφή ερχόμαστε να βρούμε λύσεις. Στα… χαρτιά. Θυμηθήκαμε τι συνέβη μετά τη μεγάλη θεομηνία καταρρακτώδους βροχής που έπληξε το Ηράκλειο και κυρίως δυτικά του Ηρακλείου, Γιόφυρο και Φοινικιά στις 14/01/1994. Το ακραίο αυτό φαινόμενο προκάλεσε πάρα πολλές υλικές ζημιές στα σπίτια και κυρίως στις εγκατεστημένες επιχειρήσεις της περιοχής.

Το πρόβλημα αυτό συζητήθηκε με εισήγηση του τότε δημοτικού συμβούλου και μετέπειτα δημάρχου Μιλτιάδη Φαρσάρη, στο Δημοτικό Συμβούλιο. Παράλληλα γνωστοποιήθηκε σχετική εισήγηση από τον ίδιο στη διοίκηση του Εμποροβιομηχανικού Επιμελητηρίου Ηρακλείου. “Αυτή την ενέργεια την έπραξα για δύο κυρίως λόγους.

Πρώτον για να λαμβάνονται όσο το δυνατό έγκαιρα από την Πολιτεία, τοπική και, κεντρική  μέτρα για την αυθαίρετη δόμηση, για την κάθε είδους παραβίαση του φυσικού περιβάλλοντος, ρύπανσης κλπ” εξήγησε στην “Π”.

Θυμηθήκαμε τι συνέβη μετά τη μεγάλη θεομηνία καταρρακτώδους βροχής που έπληξε το Ηράκλειο και κυρίως δυτικά του Ηρακλείου, Γιόφυρο και Φοινικιά στις 14/01/1994
“Δεύτερον” λέει “στη δυνατότητα της οικονομικής και ηθικής συμπαράστασης προς τους πληγέντες και κυρίως στους νόμιμους οικονομικά ασθενέστερους συμπολίτες μας. Αυτά ελέχθησαν πριν είκοσι τέσσερα χρόνια και ακολουθούν σε κείμενο στο τέλος των σημερινών μου προβληματισμών.

Άραγε μπορούμε να βγάλουμε σήμερα κάποια συμπεράσματα για να αποτρέψουν στο μέλλον έστω μέρος κάποιων παρόμοιων καταστροφών;

Μπορούσε κατά την ταπεινή μου γνώμη να ήταν παρούσα σε πολλές περιπτώσεις η σημερινή κρατική παρουσία αλλά και η τοπική αυτοδιοίκηση πρώτου και δεύτερου βαθμού. Δε γνωρίζουμε ακόμα ως πολίτες απόλυτα πώς ξέσπασε και από πόσα σημεία η φωτιά και η μεγάλη της επέκταση κυρίως λόγω των ακραίων καιρικών φαινομένων, ανέμων έντεκα μποφόρ.

Κάτι όμως θα μπορούσαν να πράξουν οι φορείς στους κατοίκους, όχι μόνο αυτούς που ήταν έρμαια μέσα στη φωτιά αλλά και σε αυτούς που είχαν καταφύγει με χίλιους κινδύνους στις παραλίες, οι οποίοι με τεράστιες προσπάθειες προσπαθούσαν να επιβιώσουν, φτάνοντας μέχρι και οκτώ ώρες μέσα στην κάπνα της πυρκαγιάς και την υπερβολική ζέστη. Έπραξαν ότι μπορούσαν οι τοπικοί ψαράδες και διάφορα παρευρισκόμενα πλεούμενα. Θα μπορούσε, όμως, η πολιτεία να έχει παρέμβει πολύ πιο δυναμικά.

Όλη αυτή η κατάσταση δημιούργησε σε όλους τους Έλληνες μεγάλο προβληματισμό και ψυχολογική φόρτιση, κυρίως την εκατόμβη και πλέον των θυμάτων που έχασαν τη ζωή τους μέσα σε αυτές τις σκληρές συνθήκες. Φυσικά δε πρέπει να ρίχνουμε τις ευθύνες μόνο στη σημερινή κυβέρνηση αλλά και σε όλες τις άλλες Αρχές κράτους και διαφόρων φορέων, τουλάχιστον των τελευταίων τριάντα και πλέον χρόνων” κατέληξε.