44 χρόνια έχουν περάσει από εκείνη τη μέρα που η Ελλάδα ξύπνησε με ένα χαμόγελο και μια περηφάνια που δεν κρύβεται. Η 18η Οκτωβρίου 1981 δεν ήταν απλώς μια εκλογική νίκη. Ήταν η στιγμή που ο λαός αποφάσισε να γράψει ο ίδιος την ιστορία του. Οι δρόμοι της Αθήνας -αλλά και της υπαίθρου- πλημμύρισαν από ανθρώπους που φώναζαν «τώρα αρχίζουμε». Παιδιά, νέοι, εργάτες, γυναίκες, συνταξιούχοι, όλοι μαζί ένιωθαν ότι η εξουσία ανήκει στα χέρια τους.
Οι πλατείες γέμισαν πράσινες σημαίες, φωνές και χαμόγελα και η ελπίδα – που για χρόνια φαινόταν αδύνατη- ξαφνικά έγινε αίσθηση, συναίσθημα, δύναμη.
«Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες», έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου κι εκείνη την ημέρα οι λέξεις έγιναν πράξη. Ο λαός αποφασίζει και η ιστορία θα τον ακολουθήσει (η νίκη του ΠΑΣΟΚ ήταν νίκη της κοινωνικής δικαιοσύνης, της Δημοκρατίας αλλά και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας).
Ο λαός στρατεύτηκε τους μεγάλους αγώνες του ΠΑΣΟΚ και της Δημοκρατικής Παράταξης, πιστεύοντας σε μία δίκαιη κοινωνία, ρίχνοντας τα τείχη που περιθωριοποιούσαν μεγάλα κοινωνικά στρώματα, τους μη προνομιούχους Έλληνες δηλαδή, φέρνοντάς τους στο επίκεντρο των εξελίξεων. Δημιουργώντας το κοινωνικό κράτος, κάνοντας τις μεγάλες τομές και μεταρρυθμίσεις, δημιουργώντας τη νέα δημοκρατική κοινωνία με ριζικές αλλαγές στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και στον Δημόσιο Τομέα.
Δεν θα ξεχάσουμε εκείνη την περίοδο που ο Ανδρέας Παπανδρέου ασκούσε την περήφανη εξωτερική πολιτική, ανατρέποντας τα δόγματα του Ψυχρού Πολέμου, με κυριαρχικά δικαιώματα για όλους του Έλληνες. Πιστεύοντας ότι το ΠΑΣΟΚ και η Δημοκρατική Παράταξη -με την πράξη και τα έργα της- ήταν ο μεγάλος και κυρίαρχος μεταπολιτευτικός φορέας της αριστεράς.
Στάθηκε στο πλευρό του εργαζόμενου, του νέου, του αγρότη, του συνταξιούχου, του μικρομεσαίου, του επιχειρηματία που προσέφερε στην πραγματική ανάπτυξη. Η Ελλάδα τότε πήγαινε μπροστά και άλλαξε με όραμα και σκληρή δουλειά, που έγινε τόσο στο πλαίσιο της χώρας, όσο και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Έτσι, η δημοκρατική παράταξη ηγεμόνευσε πολιτικά και ιδεολογικά σε όλο το φάσμα της κοινωνικής και πολιτικής ζωής του τόπου, παρά τα λάθη και τις αντιφάσεις της. Σήμερα, βιώνουμε την επικράτηση της δεξιάς που δεν άλλαξε και προσπαθεί να ξαναχτίσει το κράτος της, γκρεμίζοντας τις λαϊκές κατακτήσεις.
Η περίοδος 2012-2014, με τη συγκυβέρνηση, μετάλλαξε ένα τμήμα του δημοκρατικού κινήματος. Οι αναγκαιότητες έγιναν στρατηγική, τα στελέχη του έχασαν την επαφή με τα λαϊκά στρώματα και αποκαλύφθηκε, δυστυχώς, ότι αρκετά προσχώρησαν στο δόγμα «της εξουσίας για την εξουσία».
Οι ιδεολογικές διαχωριστικές γραμμές με την δεξιά άρχισαν να ξεθωριάζουν, να σβήνουν και να εξαφανίζονται. Σήμερα είναι αναγκαία μια νέα ριζοσπαστική και ξεκάθαρη πολιτική, μέσα και έξω από το κίνημα, που θα εδράζεται σε ηθικούς και αξιακούς κώδικες. Απαιτείται το ΠΑΣΟΚ να αποτινάξει από πάνω του τη λογική του συμπληρώματος, του κόμματος-«μπαλαντέρ», που διαστρέφει και παραχαράσσει την ιστορική του διαδρομή.
Το ΠΑΣΟΚ έχει χρέος και ευθύνη απέναντι στις νέες γενιές που έρχονται, να αγωνιστεί για μια νέα πολιτική και ιδεολογική νίκη της Δημοκρατικής Παράταξης κόντρα στις δεξιές συντηρητικές πολιτικές, αλλά και απέναντι από το σκορποχώρι, την δημαγωγία και τον λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ, που πιστεύουν ότι είναι οι νέοι εκπρόσωποι του χώρου, χωρίς πραγματικό ιδεολογικό έρμα και θολή ταυτότητα.
Οι παρακαταθήκες του ΠΑΣΟΚ, η σοσιαλιστική αλλαγή και τα προστάγματα του ’81 οφείλουνε να είναι οδηγός για την ηγεσία του κινήματος αλλαγής, γιατί μόνο έτσι μπορεί να εκπροσωπηθούν οι πολίτες που παραμένουν και ζητούν μια άλλη πολιτική, με επίκεντρο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του.
Σήμερα, σε μια εποχή που η κοινωνία μας αντιμετωπίζει νέες προκλήσεις, η φωνή του 1981 παραμένει επίκαιρη. Θυμίζει ότι η συμμετοχή, η αλληλεγγύη και η πίστη της δύναμης, μπορούν να αλλάξουν τη χώρα.
Η νίκη εκείνη δεν ήταν μόνο μια ιστορική στιγμή, ήταν η απόδειξη ότι όταν ο λαός αναλαμβάνει την ευθύνη, τίποτα δεν είναι αδύνατο.
Η 18η Οκτώβρη ’81 παραμένει σύμβολο ελπίδας.
Διδάσκει ότι η εξουσία μπορεί να ανήκει στους πολλούς, ότι οι κοινωνικές αλλαγές δεν έρχονται με λόγια, αλλά με δράση. Και πάνω απ’ όλα, ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου, με τα λόγια του και το όραμά του, παραμένει σήμερα τόσο επίκαιρος όσο ποτέ.
«Όλοι μαζί να δώσουμε τη μάχη τη μεγάλη,
κι ο ήλιος ολοπράσινος θα ανατείλει πάλι»