Αν κάποτε σε έβγαζε ο δρόμος εκεί γύρω στο μεσημέρι προς το Λάκκο και περνούσες από το πεζόδρομο της Μονοφατσίου, σου έρχονταν οι μυρωδιές από τα φαγητά από τα ενδότερα του καφενέ του Καγιαμπή.
Πέρναγες και έβλεπες παρέες να απολαμβάνουν -ειδικά το καλοκαίρι- τα φαγητό τους έξω στα τραπεζάκια, τον Μήτσο να γυρνάει αεικίνητος μέσα έξω.
Τώρα πλέον μια γιγαντιαία σκαλωσιά έχει καλύψει οτιδήποτε θύμιζε τον καφενέ και οι εργάτες δουλεύουν για να φτιάξουν ένα ξενοδοχείο.
Οι αναμνήσεις είναι ζωντανές και έτσι θα παραμείνουν, παρότι τα μάτια είναι ο πιο αδιάψευστος μάρτυρας της αλλαγής που συντελείται εδώ και μερικά χρόνια στο κέντρο του Ηρακλείου, όπως έχουμε επισημάνει μέσα από τις σελίδες μας.
Την ίδια στιγμή, όπως μαθαίνουμε ο Μήτσος εδώ και λίγο καιρό έχει εντατικοποιήσει τις επαφές του για το μέλλον του πολύ σπουδαίου αρχείου του μαγαζιού.