Η χαρά του καλλωπισμού έστω και μέσω ενός απλού κουρέματος είναι μεγάλο πράγμα για την ψυχολογία ενός ανθρώπου, πολύ περισσότερο για την ψυχολογία ενός έγκλειστου ανθρώπου. Το διαπιστώσαμε εν μέσω πανδημίας και καραντίνας και δεν είναι τυχαίο ότι παρά τις αντίθετες επιστημονικές εισηγήσεις, η κυβέρνηση προχωρά από Δευτέρα στο άνοιγμα κομμωτηρίων και κουρείων εις το όνομα της… ρίζας.
Στη φυλακή δεν υπάρχει lockdown στα κουρέματα. Για τον κρατούμενο είναι σπουδαίο πράγμα να κουρέψει το μαλλί του, να το περιποιηθεί και αν γουστάρει, να κάνει και την… τσαχπινιά του, κάποιο σχέδιο δηλαδή με την κουρευτική μηχανή, για να «σπάσει» η ρουτίνα. Στο μικρόκοσμο των κρατουμένων τέτοια μικροπράγματα αλλάζουν την ημέρα τους.
Στις φυλακές Χανίων υπηρεσιακά χρέη κουρέα (μεροκάματα δηλαδή) εκτελεί ένας από τους καταδικασθέντες στην υπόθεση της απαγωγής του επιχειρηματία, Μιχάλη Λεμπιδάκη. Και όπως ειπώθηκε στο δικαστήριο από τον συνήγορο του, έχει μεγάλο ταλέντο στην τέχνη αφού είναι περιζήτητος.
Στις φυλακές Αλικαρνασσού τους τελευταίους μήνες κουρέας έχει «χριστεί» ένας 40χρονος Ιρακινός, ο οποίος έχει καταδικαστεί για υπόθεση διακίνησης μεταναστών. Τη δουλειά φέρεται να την κάνει καλά αφού δεν υπάρχουν παράπονα και γκρίνιες από συγκρατούμενους. Μάλιστα για τις ανάγκες των …πελατών έχει διαμορφωθεί υποτυπωδώς ένας χώρος, «εξοπλισμένος» με τα στοιχειώδη: έναν καθρέφτη, μία καρέκλα, ένα τραπέζι.
Τα ψαλίδια και η κουρευτική μηχανή παραδίδονται στα χέρια του κουρέα από τους φύλακες τις ώρες λειτουργίας του …κουρείου. Μην φανταστείτε αφρούς, ζελέδες κλπ. Το «μαγαζί» διαθέτει μόνο τα απολύτως απαραίτητα όμως οι κρατούμενοι αποχωρούν από την καρέκλα του κουρέα με χαμόγελο.
Φυσικά, υπάρχουν και εκείνοι που προτιμούν να κουρεύονται μόνοι τους ή από το χέρι κάποιου συγκρατούμενου τους, τον οποίο εμπιστεύονται περισσότερο. Και ως άνθρωπο και ως… χέρι.