Μετά από είκοσι χρόνια σχέσης και κοινής ζωής αποφάσισαν να κάνουν το επόμενο «επίσημο» βήμα, επιλέγοντας έναν τρόπο εντυπωσιακό αλλά και κοντά σε αυτό που οι ίδιοι είναι. Ο λόγος για τον Στέλιο Γεωργιάδη από την Καστοριά και την Ελευθερία Καστρινάκη από το Ηράκλειο, που πριν ένα μήνα ένωσαν τις ζωές τους ενώπιον Θεού και ανθρώπων, κάνοντας έναν γάμο που όχι μόνο ήταν παραδοσιακός αλλά κατάφερε να ενώσει με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο δύο περιοχές της Ελλάδας με σπουδαία ιστορία και πολιτισμό: την Κρήτη με τον Πόντο.
Ο γάμος έγινε πριν από ένα μήνα στο Ηράκλειο και για την επιτυχία του εργάστηκαν πολλοί άνθρωποι και ιδιαίτερα τα μέλη της Ευξείνου Λέσχης Ποντίων Ηρακλείου αλλά και της Λέσχης Ποντίων Χανίων, οι ίδιοι άνθρωποι που αγκάλιασαν με περισσή φροντίδα τον δικό τους άνθρωπο, τον «αδελφό» τους Στέλιο Γεωργιάδη, όταν ήρθε πριν από αρκετά χρόνια στην Κρήτη για να ζήσει με την αγαπημένη του Ελευθερία.
Άλλωστε ο Στέλιος που στην πατρίδα του έπαιζε επαγγελματικά ποντιακή λύρα είναι κατά μία έννοια ο επίσημος λυράρης των Ποντίων στην Κρήτη και αναλαμβάνει την κάλυψη όλων των κοινωνικών εκδηλώσεων της κοινότητας.
Η «Π» συνάντησε το ευτυχισμένο ζευγάρι ένα μήνα μετά το γάμο τους και κατέγραψε μια εντυπωσιακή, σε ουσία και εικόνες, του κρητικοποντιακού γάμου τους αλλά και μια ιστορία αγάπης δύο ανθρώπων που είναι μαζί πάνω από δύο δεκαετίες, με ένα από τα κοινά στοιχεία που τους ένωσαν την αγάπη τους στην παράδοση.
Η γνωριμία
Ήταν το 2004 όταν η Ελευθερία βρέθηκε στην Καστοριά, αν και αρχικά νόμιζε ότι θα πήγαινε στη Θεσσαλονίκη, για να σπουδάσει Διοίκηση Επιχειρήσεων. Εκεί γνώρισε τον Στέλιο και κατάλαβαν αμέσως, όπως και οι δύο λένε, ότι ο ένας θα ήταν το «άλλο μισό» για τον άλλο.
Προβλέψεις, όνειρα και προσδοκίες δεν διαψεύστηκαν, αφού περνώντας μια ζωή με όμορφα και δύσκολα, ευτυχισμένες στιγμές και αντιξοότητες σφράγισαν με τον πρόσφατο γάμο τους το «για πάντα». Η ίδια λέει ότι όταν βρέθηκε στην Παναγία τη Σουμελά ένιωσε να τη συνδέει κάτι σημαντικό με τον τόπο αυτό και τους ανθρώπους του.
Ο Στέλιος στην Καστοριά δούλευε, όπως όλοι εκεί, στις γούνες, ενώ έπαιζε επαγγελματικά ποντιακή λύρα αφού όπως λέει ο ίδιος: «πάντα με καλούσαν για να παίξω, κάτι που βέβαια γίνεται και σήμερα καθώς συμμετέχω σε όλες τις εκδηλώσεις των Ποντίων της Κρήτης, στο Ηράκλειο και στα Χανιά.
Τώρα όμως εργάζομαι σε άλλη δουλειά και αυτό το κάνω ερασιτεχνικά. Δεν θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω απλώς χόμπι, γιατί η μουσική και η λύρα είναι αναπόσπαστα κομμάτια της ύπαρξής μου. Τώρα μάλιστα που ζω μακριά από την πατρίδα μου είναι τα παιδικά και τα νεανικά μου χρόνια, οι μνήμες μου από την παράδοση που κουβαλώ μαζί μου».
Ήταν μάλιστα η παράδοση ένα από τα πολλά που εκτίμησε ο ένας στον άλλο και τους έκανε να έρθουν κοντά, αφού όπως λέει η Ελευθερία: «χωρίς να έχω τα βιώματα του Στέλιου μου άρεσε η παράδοση. Η αγαπημένη μου ώρα στο σχολείο ήταν όταν ο γυμναστής μας μάς μάθαινε Κρητικούς χορούς, ενώ κάποια στιγμή είχα πάει και στο Λύκειο Ελληνίδων».
Ο παραδοσιακός γάμος
Η ιδέα για να προχωρήσουν στο γάμο και μάλιστα παραδοσιακό, έπεσε κατά τη διάρκεια ενός άλλου γάμου στην Καστοριά, από τον Στέλιο την περασμένη χρονιά. Η Ελευθερία αν και δεν το περίμενε -τουλάχιστον με αυτόν τον τρόπο όπως ομολογεί- συμφώνησε αμέσως και ξεκίνησε η προετοιμασία για τον γάμο.
Ήταν πραγματικά μια τεράστια προσπάθεια όπως λένε και οι δύο, αφού περιλάμβανε στολές, έθιμα, μουσικές και φαγητά από τις δύο περιοχές, την Κρήτη και τον Πόντο.
Όταν η Ελευθερία τέλειωσε τις σπουδές της στην Καστοριά, το ζευγάρι εγκαταστάθηκε στο Ηράκλειο και οι δύο μαζί συνδέθηκαν με τους Πόντιους που ζουν εδώ και έκαναν παρέες και γλέντια. Έτσι, όταν αποφάσισαν να κάνουν έναν παραδοσιακό γάμο, είχαν έτοιμους και πρόθυμους πολλούς ανθρώπους να τους βοηθήσουν.
Η κρητική παραδοσιακή φορεσιά της νύφης ράφτηκε από το «Κρητικό Αργαστήρι» και η παραδοσιακή ποντιακή στολή του γαμπρού ράφτηκε από το κατάστημα «Διαμαντοπούλου Φορεσιές» στην Καστοριά, ενώ το ζευγάρι έδωσε βάρος στην επιμέλεια της εμφάνισής του βάζοντας τα απαραίτητα κοσμήματα και φροντίζοντας την τελική εμφάνιση.
Προκειμένου μάλιστα ο γάμος να έχει το παραδοσιακό χρώμα που έπρεπε, χρησιμοποιήθηκαν αντικείμενα διαφόρων ειδών και γυαλικά εποχής. Κατάφεραν να φέρουν κοντά την Κρήτη και τον Πόντο με έθιμα, λύρες, νταούλια, μουσικές χορούς, καλή διάθεση και αγάπη.
Όπως θα πουν στην «Π»: «Θα θέλαμε να έχουμε και στο μενού όλα τα φαγητά και από τις δύο περιοχές. Ήταν όμως δύσκολο αλλά τελικά είχαμε δίπλα στα Κρητικά ξεροτήγανα και το ποντιακό γλυκό ωτία, ένα γλύκισμα με γιαούρτι που διπλώνει σαν μικρά αυτάκια».
Τα ωτία έφτιαξε η «Πίτσα Χρυσή Νέστου».
Τα νταούλια
Κυρίαρχο όργανο, μετά φυσικά τις λύρες, ήταν τα νταούλια, που έδωσαν τη διαφορετική ποντιακή νότα στο γάμο. Η νύφη και ο γαμπρός χόρεψαν κρητικούς και ποντιακούς χορούς, αλλά φυσικά ήταν και οι Πόντιοι της Κρήτης που έδωσαν την ξεχωριστή και διαφορετική νότα στο γάμο στην πίστα των Αναδρομών που έγινε ο γάμος.
Το κρητικό πρόγραμμα στο γάμο ανέλαβε ο λυράρης Νίκος Ζωιδάκης με την ορχήστρα του, ενώ την αντίστοιχη μουσική ομάδα από τον Πόντο αποτελούσαν οι Αντώνης Νικηφορίδης, Κώστας Θεοδοσιάδης, Γιώργος Πετρίδης και Γιάννης Φρούτης, ενώ τραγούδησε και ο Κώστας Πετρίδης. Σημαντικό ρόλο επίσης στην πραγματοποίηση του γάμου έπαιξαν οι πόντιοι φίλοι του ζευγαριού Γιώργος Ζουρνατζίδης, Μιχάλης Κυριακίδης, Χρήστος Σιώπκας, Δανάη Ιωαννίδου και Χρήστος Φωτιάδης.