Κάθε χρόνο στις 3 Δεκεμβρίου, από το 1992 εορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία.
Είναι μια ημέρα, που δίνει ορατότητα στα Άτομα με Αναπηρία και είναι μια ευκαιρία να ευαισθητοποιηθούν και να κατανοήσουν οι άνθρωποι τα δικαιώματά τους.
Ο Μανώλης Στυλιανακάκης ζει σε αμαξίδιο από την βρεφική του ηλικία, λόγω ενός τροχαίου ατυχήματος. Είναι πρόεδρος του Αθλητικού Σωματείου Κινητικά Αναπήρων «Ηράκλειο» (Α.Σ.Κ.Α.), το οποίο ιδρύθηκε τον Δεκέμβριο του 2015 και ο κύριος σκοπός ίδρυσης του είναι η υποστήριξη και διάδοση του αθλήματος Μπάσκετ με Αμαξίδιο.
Το patris συνομίλησε με τον Μανώλη Στυλιανακάκη με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία και ζήτησε την γνώμη του για διάφορα ζητήματα γύρω από την αναπηρία.
Για την Παγκόσμια Ημέρα
«Προσωπικά δε μου αρέσουν οι παγκόσμιες ημέρες, από τη στιγμή που είμαστε κάθε μέρα ανάπηροι και όχι μόνο κάθε 3 Δεκεμβρίου» απαντάει αρχικά ο Μανώλης Στυλιανακάκης για να συμπληρώσει ότι «λέξεις όπως “προσβασιμότητα” και “συμπερίληψη” θα έπρεπε να είναι μέρος της καθημερινότητας μας».
Ο Μανώλης Στυλιανακάκης πιστεύει ότι αν κάτι θα μπορούσε να ειπωθεί ως μήνυμα είναι ότι «ο ανάπηρος είναι ο διαφορετικά ικανός, π.χ. ο μη ανάπηρος θα ανέβει από τις σκάλες, εγώ από το ασανσέρ – με ή χωρίς βοήθεια-. Και οι 2 φτάσαμε εκεί που θέλαμε».
Οι ρατσιστικές συμπεριφορές
«Σπάνια, ναι. Το θέμα είναι όμως πως βλέπουμε εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας και όχι οι άλλοι», απάντησε ο Μανώλης Στυλιανακάκης σε ερώτηση του patris αν αντιμετωπίζει ρατσιστικές συμπεριφορές στην καθημερινότητά του.
Ο Μανώλης Στυλιανακάκης αναφέρει επίσης ότι είναι γεγονός ότι ζούμε σε μια ρατσιστική κοινωνία ως προς οτιδήποτε διαφορετικό. Λέει χαρακτηριστικά πώς μπορεί να μη συναντούν πολλές φορές υποτιμητικά βλέμματα, αλλά ο ρατσισμός αποτυπώνεται στους δείκτες ανεργίας, την πρόσβαση σε όλες τις βαθμίδες της παιδείας και γενικότερα σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητας και φέρνει ως παράδειγμα πόσους ανάπηρους γιατρούς, λογιστές ή πωλητές γνωρίζουμε; «Αποτυπώνει αυτός ο αριθμός την αναλογία των αναπήρων;» αναρωτιέται ρητορικά.
«Βέβαια» συμπληρώνει ο Μανώλης Στυλιανακάκης «δε φταίει (ούτε δημιουργείται) το στερεότυπο από μόνο του αλλά συνδυάζεται και ενισχύεται από τις ελλιπείς υποδομές και την κακή προσβασιμότητα σε πολλαπλά επίπεδα».
Υπάρχει καθόλου πρόοδος στις συμπεριφορές;
Σχετικά με το αν έχει παρατηρήσει πρόοδο στη συμπεριφορά των ανθρώπων απέναντι στα Άτομα με Αναπηρία ο Μανώλης Στυλιανακάκης απαντάει πώς σίγουρα υπάρχει, αλλά σίγουρα υπάρχει αρκετός δρόμος να διανυθεί ακόμα.
Στο σχετικό ερώτημα του patris σχετικά με το αν έχει αυξηθεί η ορατότητα των Ατόμων με Αναπηρία, ο Μανώλης Στυλιανακάκης απαντάει πως «η ορατότητα έχει αυξηθεί λόγω των social media αλλά και των Παραολυμπιακών αγώνων. Μαζί με την ορατότητα έρχεται και η ενημέρωση – εξοικείωση σε ένα βαθμό».
Είναι το Ηράκλειο φιλικό προς τα Άτομα με Αναπηρία;
«Πολλά!» απαντάει μονολεκτικά και γλαφυρά ο Μανώλης Στυλιανακάκης σχετικά με το τι χρειάζεται να αλλάξει στο Ηράκλειο, ώστε να γίνει μια πόλη φιλική προς τους ανθρώπους που κυκλοφορούν με αμαξίδιο.
Πάντως όπως εξηγεί ο Μανώλης Στυλιανακάκης, ο ίδιος δεν περιορίζει την προσβασιμότητα σε ράμπες, θέσεις στάθμευσης και αναπηρικές τουαλέτες – όπου θα έπρεπε όπως λέει, να είναι τα αυτονόητα.
«Η προσβασιμότητα αφορά όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητας, πρόσβαση στην εκπαίδευση, στην αγορά εργασίας, στον αθλητισμό, παντού» καταλήγει.