Κατάφερε να έρθει πιο κοντά με τους γείτονές του, την εποχή της καραντίνας!
Ο Αλέξ Κυπριωτάκης-Βέϊερς, με πατέρα Ηρακλειώτη και μητέρα Ολλανδέζα, σπουδάζει στο Πολυτεχνείο του Ντελφ στην Ολλανδία, στο Τμήμα Αρχιτεκτονικής, Πολεοδομίας και Οικιστικής.
Η κρίση του κοροναϊού τον βρήκε μακριά από την οικογένειά του, ένα μόλις μήνα πριν ολοκληρώσει το μεταπτυχιακό του με θέμα “μέθοδοι χειραφέτησης μετατροπής του χώρου στα ηλεκτρονικά παιχνίδια και η μεταφορά τους στο δομικό περιβάλλον”.
Απομονωμένος, λοιπόν, σκέφτηκε να δημιουργήσει ένα chat, όπου συμμετέχουν όλοι οι γείτονές του, μια κίνηση που βρήκε θετική ανταπόκριση από πολλούς και, πλέον, κανείς δε νιώθει τόσο μόνος.
Όπως εξηγεί ο ίδιος στην “Π”, οι περισσότεροι κάτοικοι στην Ολλανδία προμηθεύτηκαν τρόφιμα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης για να είναι αυτάρκεις για δύο βδομάδες.
Όμως, “υπάρχουν υπερήλικες, άνθρωποι που έχουν συμπτώματα ή για κάποιο λόγο δεν μπορούν να πάνε στο σουπερμάρκετ ή στο φαρμακείο και είναι σημαντικό να σταθούμε δίπλα τους, πόσο μάλλον όταν είναι οι γείτονές μας”, αναφέρει.
Για τους διεθνείς φοιτητές, όπως είναι ο ίδιος, οι φυσικοί κοινωνικοί δεσμοί που έχουν με οικογένειες και φίλους έχουν περιοριστεί ή εκλείψει.
Ως λάτρης της ψηφιακής κουλτούρας και εικονικότητας, η διάδρασή του με άλλους παίκτες σε ηλεκτρονικά παιχνίδια και φόρουμ ήταν κομμάτι της καθημερινότητάς του αλλά και θέμα της έρευνάς του.
Τονίζει πως, έστω και ψηφιακά, η επαφή με τους γείτονες προσφέρει ένα αίσθημα ασφάλειας και δεν νιώθει κάποιος τόσο μόνος. Δημιουργεί αλληλεγγύη και δυνατότερους δεσμούς, από ό,τι σε μία ομάδα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπως το facebook, όπου υπάρχει λιγότερη ιδιωτικότητα και διαδραστικότητα.
Με το chat με την εφαρμογή Discord ανταλλάσσουν αστεία, παίζουν ηλεκτρονικά παιχνίδια, συστήνει ο ένας στον άλλο μουσική και ταινίες, μοιράζονται πληροφορίες, ειδικά καλά νέα που εμψυχώνουν όλους, ρωτάνε αν κανείς εμφανίζει συμπτώματα, κάνουν ψώνια ο ένας για τον άλλο και τα αφήνουν στην πόρτα του γείτονα.
“Προσωπικά, για εμένα η πανδημία ήρθε σε πολύ κρίσιμη στιγμή για τις σπουδές μου και συναισθηματικά είναι δύσκολο όταν είσαι ένα βήμα πριν την αποφοίτησή σου. Η γνώση ότι υπάρχει ένα δίκτυο αλληλεγγύης και ότι προσέχουμε για τον άλλο είναι μεγάλη παρηγοριά, όχι μόνο για εμένα αλλά και για όλους μας. Το να ξέρω ότι εάν πάθω κάτι κάποιος θα μου φέρει φάρμακα/τροφή ή ότι έχω με μια μεγάλη παρέα να μιλήσω, με κείμενο ή φωνητικά, είναι μεγάλη βοήθεια”, αναφέρει ο ίδιος.
Μέσα στον πανικό που υπάρχει γύρω μας, εκείνο που του προσφέρει παρηγοριά είναι μία βιντεοκλήση με τους δικούς του ανθρώπους και ελπίζει, όταν όλα τελειώσουν, να σμίξουν και πάλι υγιείς και με προσμονή για ένα νέο κόσμο.
Στην Ολλανδία ο κόσμος, σε γενικές γραμμές, είναι ήρεμος. Εξακολουθεί να αθλείται στο δρόμο και στις γύρω δασικές και αγροτικές εκτάσεις, τηρώντας πάντα τις αποστάσεις ασφαλείας, όπως γίνεται στα μαγαζιά και τα σούπερ μάρκετ. Είχε σημειωθεί έλλειψη σε κάποια είδη, όπως χαρτί υγείας, αυγά και ψωμί, αλλά την περασμένη βδομάδα γέμισαν και πάλι τα ράφια.
Η κυβέρνηση προσπαθεί να μειώσει τις οικονομικές επιπτώσεις από αυτή την κρίση και ελπίζουν να ανασταλεί και η καταβολή ενοικίων.
“Είναι καλό που οι αιτήσεις ,ανάμεσα τους και η δική μου, για εγγραφή στα μητρώα εθελοντών του Ερυθρού σταυρού σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης έχουν αυξηθεί δραματικά”, τονίζει.