Ένας οικοδόμος έχασε τη ζωή του σε εργοτάξιο του Βόρειου Οδικού Άξονα Κρήτης (ΒΟΑΚ), στο Σεληνάρι, κατά τη διάρκεια της απογευματινής βάρδιας.
Ο εργάτης ατέρρευσε ξαφνικά την ώρα που βρισκόταν εν ώρα εργασίας, μπροστά στα μάτια των συναδέλφων του, οι οποίοι πάγωσαν από το σοκ. Αμέσως ειδοποιήθηκε το ΕΚΑΒ.
Οι διασώστες κατέβαλαν τεράστια προσπάθεια να τον επαναφέρουν αλλά δυστυχώς ήταν ήδη αργά.
Το Συνδικάτο Οικοδόμων Ν. Ηρακλείου καταγγέλλει τις συνθήκες εργασίας που επικρατούν στα εργοτάξια. Όπως λένε χαρακτηριστικά πρόκειται για έναν «ακήρυχτο πόλεμο» σε βάρος των εργαζομένων.
Αναλυτικά η ανακοίνωση του Συνδικάτου Οικοδόμων
Ένας ακόμη συνάδελφος έχασε τη ζωή του χθες στην απογευματινή βάρδια στο έργο κατασκευής του ΒΟΑΚ. Από τις αρχές του χρόνου, μέσα στους χώρους δουλειάς συνεχίζεται αμείωτα ο ακήρυχτος πόλεμος απέναντι στη ζωή των εργαζόμενων, μεγαλώνοντας τη λίστα των νεκρών και σακατεμένων συναδέλφων μας, προκειμένου να εξασφαλίσουν το μεροκάματο.
Η εντατικοποίηση, τα ατέλειωτα ωράρια, τα μέτρα ασφάλειας που γίνονται λάστιχο με κριτήριο να γίνει γρήγορα και με μικρότερο κόστος η δουλειά, έχουν μετατρέψει τους χώρους δουλειάς σε αρένες θανάτου.
Την ώρα που κάθε μέρα μετράμε νεκρούς, που μετράμε σακατεμένους είναι πρόκληση η Κυβέρνηση να προωθεί την 13ωρη εργασία.
Με την πολιτική που ακολουθείται διαχρονικά από όλες τις κυβερνήσεις, η ζωή των εργαζομένων του κλάδου θεωρείται αμελητέα. Σε προτεραιότητα «να βγει η δουλειά γρήγορα», «να βγει όπως – όπως, να μην χαθούν οι προθεσμίες», χωρίς μέτρα προστασίας, με ωράρια «ήλιο με ήλιο», με τσακισμένους και σκοτωμένους εργάτες. Αυτή η κατάσταση πρέπει να ανατραπεί.
Το Συνδικάτο Οικοδόμων Ν. Ηρακλείου εκφράζει τα πιο θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια του συνάδελφου μας που έχασε τη ζωή του παλεύοντας για το μεροκάματο.
Καλούμε όλους τους εργαζόμενους του κλάδου να υπερασπιστούμε την ζωή μας με τον αγώνα μας. Η ζωή των εργαζομένων δεν είναι αναλώσιμο υλικό. Δεν είναι κόστος για να ελαχιστοποιείται από τους εργολάβους, τις εταιρίες και τους ομίλους, για να βγαίνει το «μεροκάματο του τρόμου».
Δεν μπορούμε να περιμένουμε καμιά προστασία από την κυβέρνηση και την εργοδοσία. Έχουμε καθήκον να υπερασπιστούμε στην κυριολεξία τη ζωή μας και με τον αγώνα μας να επιβάλλουμε τους όρους ασφάλειας και υγείας στους χώρους δουλειάς. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει.