«Κανένας μονογονέας δεν θα είναι πια μόνος». Είναι το κεντρικό σύνθημα του νεοσύστατου Συλλόγου Μονογονεϊκών οικογενειών Ηρακλείου που πρόσφατα συγκροτήθηκε, με σκοπό να σταθεί στο πλευρό των ανθρώπων που μεγαλώνουν μόνοι τους τα παιδιά τους και βρίσκονται αντιμέτωποι με δεκάδες προβλήματα στα οποία η πολιτεία οφείλει να δώσει λύσεις και διέξοδο μέσα από τους θεσμούς της.
Η πρόεδρος του Συλλόγου, κ. Μερίνα Ματζαπετάκη, μιλά σήμερα στην «Π» για τα πρώτα βήματα και τους στόχους του με κορυφαίο αυτόν της εξωστρέφειας που εκπορεύεται από την ανάγκη να ανοίξει μια μεγάλη αγκαλιά σε όλες τις μονογονεϊκές οικογένειες που χρειάζονται πολυεπίπεδη φροντίδα και στήριξη.
Όπως η ίδια εξηγεί, παρά το γεγονός ότι τα μέλη του συλλόγου σήμερα είναι 97, οι μονογονεϊκές οικογένειες είναι εκατοντάδες. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο στον Δήμο Ηρακλείου έχουν κατατεθεί 800 αιτήματα μονογονεϊκών οικογενειών, που ζητούν την υποστήριξή του σε μια σειρά από ζητήματα.
Άρα είναι πολύ σημαντικό οι άνθρωποι αυτοί να έρθουν σε επαφή με τον Σύλλογο, να εγγραφούν σε αυτόν και όλοι μαζί να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για να λυθούν τα κρίσιμα ζητήματα που αφορούν την καθημερινότητα των οικογενειών μας.
Η έδρα του Συλλόγου είναι στο δημοτικό κτήριο της οδού Ανδρόγεω στο Πολύκεντρο Νεολαίας, αλλά επειδή σε αυτή τη φάση βρίσκονται σε εξέλιξη εργασίες αποκατάστασης του κτηρίου μπορούν να επικοινωνούν την ηλεκτρονική διεύθυνση [email protected] για όποια βοήθεια και υποστήριξη έχουν ανάγκη.
Η ίδια σημειώνει ότι από τα πρώτα βήματα του Συλλόγου θα είναι να απευθύνει κάλεσμα συνεργασίας και στήριξης σε αρχές και τοπικούς θεσμικούς εκπροσώπους για την αντιμετώπιση των ιδιαίτερων ζητημάτων που αντιμετωπίζουν οι οικογένειες μονογονέων.
Παράλληλα όμως θα γίνει και μια προσπάθεια να εμβαθύνουμε και να διαχειριστούμε συγκροτημένα στο εύρος των προβλημάτων των μονογονέων, που είναι ένας τύπος οικογένειας στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία που γίνεται όλο και πιο συχνός.
Είναι κοινό μυστικό οι κλιμακούμενες κρίσεις των γάμων που οδηγούν με συνοπτικές διαδικασίες στα διαζύγια. Οι καταστάσεις αυτές χτίζουν μια νέα κοινωνική πραγματικότητα που πρέπει να μελετηθεί στην ουσία της. Παράλληλα σημειώνει ότι μονογονεϊκές οικογένειες μπορούν να προκύψουν και από άγαμους γονείς ή και από χηρεία. Σε κάθε περίπτωση όμως οι οικογένειες αυτές έχουν ανάγκη από πολυεπίπεδη στήριξη, σε όλα τα επίπεδα. Ψυχολογική, οικονομική και πρακτική.
Για παράδειγμα κοινός τόπος είναι για όλους τους γονείς η φύλαξη του παιδιού τους προκειμένου να εργαστούν. Το πρόβλημα αυτό είναι ακόμα εντονότερο το καλοκαίρι, όταν τα σχολεία κλείνουν, με αποτέλεσμα το αδιέξοδο για τους γονείς να είναι μεγάλο, με την έννοια ότι οι επιλέξιμες δραστηριότητες που υπάρχουν είναι κοστοβόρες και δεν μπορούν να σηκώσουν αυτό το οικονομικό βάρος.
Αρα λοιπόν είναι φανερό ότι οι μονογονεϊκές οικογένειες θα πρέπει να στηριχθούν από την Πολιτεία που οφείλει να απαλύνει το βάρος των προβλημάτων που σηκώνουν στις πλάτες τους με τρόπο διεξοδικό και ουσιαστικό.