Ένας αδιόριστος εκπαιδευτικός από την Αθήνα έψαχνε δουλειά και έπεσε σε αγγελία… απατεώνων. Ο λόγος για τον 45χρονο Γιώργο, με καταγωγή από την Αθήνα, που ήρθε στο Ηράκλειο – την πόλη που ονειρεύεται να ζήσει – και έψαξε για δουλειά. Βρήκε μία αγγελία στο facebook από δήθεν εταιρία που ασχολείται με τα αλουμίνια και τελικά διαπίστωσε πως ήταν απατεώνες που έψαχναν τον… εισπράκτορά τους.
Η συγκλονιστική του αφήγηση στην εφημερίδα «Πατρίς» για το πώς «έμπλεξε», αλλά κυρίως για το πώς ξέμπλεξε και κατάφερε να σώσει την άγνωστη γιαγιά από την οικονομική και συναισθηματική της καταστροφή, είναι μια ιστορία γεμάτη έντονες εικόνες και συγκινήσεις. Είναι μια αφήγηση που ξεδιαλύνει με τρομακτική ακρίβεια τον «σκελετό» των κυκλωμάτων απάτης, αποκαλύπτοντας μεθόδους και λεπτομέρειες που μοιάζουν με υλικό ενημερωτικού ντοκιμαντέρ.
Η αγγελία για εργασία και οι πρώτες συζητήσεις με τον «εργοδότη»
«Την προηγούμενη εβδομάδα πραγματοποίησα ένα ταξίδι στην Κρήτη, για να δω φίλους και συναδέλφους που απέκτησα από την προηγούμενη σχολική χρονιά που με προσλάβανε ως αναπληρωτή», ξεκινάει ο Γιώργος. «Πριν κατέβω στο νησί, έψαχνα για μια επιπλέον δουλειά, γιατί με τα χρήματα του αναπληρωτή δεν βγαίνεις. Έχω το ενοίκιο, το σούπερ μάρκετ, έξοδα διάφορα συν το ότι έχω παιδιά. Η ανεύρεση μιας δεύτερης δουλειάς, παράλληλα με την εκπαίδευση, είναι αναγκαία για να μπορέσω να μείνω στο Ηράκλειο. Βέβαια, τελικώς δεν προσελήφθη ούτε στην τελευταία φάση».
Η αναζήτησή του τον οδηγεί σε μια αγγελία στο Facebook, σε μια ομάδα με τίτλο «εργασία στην Κρήτη». «Η αγγελία έγραφε ότι ζητείται συνεργάτης για το Ηράκλειο με καλές αποδοχές και ζητούσε να στείλουν οι ενδιαφερόμενοι ένα μήνυμα στο inbox. Έστειλα μήνυμα, με το τηλέφωνό μου και με κάλεσε ένας άντρας».
Ο άνδρας, που παρουσιάστηκε ως Π.Χ., ισχυρίστηκε ότι είναι ιδιοκτήτης εταιρείας εισαγωγών κουφωμάτων από τη Βουλγαρία. Η πρόταση ήταν δελεαστική: «Μου εξήγησε ότι όταν τον καλούν οι πελάτες του, να πηγαίνω να εισπράττω τα χρήματα… Και για κάθε παραγγελία θα παίρνω το λιγότερο 500 ευρώ! Ένα δελεαστικό ποσό, θα έλεγα».
Παρά τις ενδοιασμούς του, η επιθυμία να μείνει στην αγαπημένη του πόλη ήταν μεγάλη. «Του είπα ότι είμαι άνεργος, θέλω να ζήσω στην Κρήτη, αλλά θέλω καθαρές δουλειές, γιατί είμαι οικογενειάρχης και τίμιος άνθρωπος. Με καθησύχασε λέγοντάς μου ότι είναι ένας σοβαρός επαγγελματίας». Οι υποψίες, όμως, άρχισαν να γεννιούνται σιγά – σιγά. «Μου ζήτησε να στείλω φωτογραφία την ταυτότητά μου. Του είπα από κοντά να βρεθούμε και να γνωριστούμε και πως δεν στέλνω ταυτότητα. Μάλιστα, όταν του ζήτησα να μου στείλει και εκείνος την ταυτότητά του, μου είπε “καλώς άφησε το, θα τα πούμε από κοντά”».
«Φοβόμουν μην με βλάψουν, αλλά δεν ήθελα να αφήσω και τη γιαγιά να χάσει τις οικονομίες της»
Το σκηνικό κορυφώθηκε την Παρασκευή 7/11, έξω από το Αρχαιολογικό Μουσείο του Ηρακλείου. Αφού ορίστηκε ραντεβού για τις 11 π.μ., ο Π.Χ. άρχισε να τον πιέζει κάνοντάς του τηλεφωνήματα ανά δύο λεπτά. «Στη μέση της διαδρομής με κάλεσε και μου είπε: “Επειδή μου έτυχε μια δουλειά και πρέπει άμεσα να πάω, πήγαινε στο μουσείο, θα συναντήσεις μια κυρία, θα σου δώσει κάποια χρήματα… και αυτά τα χρήματα θα μου τα δώσεις όταν βρεθούμε”».
Ο Γιώργος, αμέσως κατάλαβε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. «Απόρησα, τον ρώτησα ποια κυρία, τι χρήματα είναι αυτά… Τότε σιγουρεύτηκα, αλλά είπα ότι θα πάω, αν και είχα φόβους μήπως μου την έχουν στημένη».
Όταν έφτασε, ο άνδρας τού ζήτησε να μην κλείσει το τηλέφωνο και να πλησιάσει μια ηλικιωμένη γυναίκα που φορούσε μπλε.
«Πλησίασα κοντά, είδα μια γιαγιά. Άνω των 75 ετών… Κρατούσε μια σακούλα διαφανή γεμάτη με κοσμήματα. Χρυσές αλυσίδες και κολιέ με μαργαριτάρια, νομίζω. Επίσης στο χέρι είχε πολλά 50άρικα… Μπορεί να ήταν η σύνταξή της». Ο άνδρας στο τηλέφωνο τού έλεγε επίμονα: «Πάρε της τα χρήματα και φύγε».
«Αντέδρασα, του είπα ότι δεν κάνω τέτοια πράγματα», λέει ο Γιώργος. Προσπάθησε να προειδοποιήσει την ηλικιωμένη με νοήματα και παντομίμα! «Πάω να φύγω και κάνω νόημα στη γιαγιά, γιατί κατάλαβα ότι μιλούσε με τον απατεώνα… της έκανα νοήματα να κλείσει το τηλέφωνο και να της πω ότι είναι απάτη. Η γιαγιά όμως δεν καταλάβαινε». Ο φόβος του ήταν τεράστιος. «Απομακρύνθηκα, φοβισμένος ότι με παρακολουθούν. Από την άλλη, όμως, δεν μου πήγαινε να αφήσω την ηλικιωμένη γυναίκα να χάσει την περιουσία της».
Η λύση ήρθε από τον συνδυασμό της επιμονής και της τύχης. Αρχικά, πλησίασα μια άγνωστη, της εξήγησα τι έγινε, και της ζήτησα να πει στη γιαγιά να κλείσει το τηλέφωνο και να πάει στο σπίτι της. Δεν ήθελε όμως να με βοηθήσει, γιατί φοβόταν· άλλωστε, δεν με ήξερε.
«Για καλή μας τύχη, πέρασε ένα αυτοκίνητο της Δημοτικής Αστυνομίας. Τους σταμάτησα, τους εξήγησα τι έχει συμβεί και ζήτησα να προστατεύσουν τη γιαγιά με τα κοσμήματα». Έφυγε από το σημείο, βλέποντας τους δημοτικούς αστυνομικούς να πλησιάζουν την ηλικιωμένη, με την ελπίδα να έχει σωθεί από την οικονομική καταστροφή.
Ο αδιόριστος εκπαιδευτικός που έγινε «ήρωας» για μία ηλικιωμένη
Στα αρχεία του Υπουργείου Παιδείας είναι απλώς ένας ακόμη αριθμός, ένα όνομα σε μια ατέλειωτη λίστα αναμονής. Στη ζωή, όμως, ο 45χρονος Γιώργος από την Αθήνα είναι η ζωντανή ενσάρκωση ενός συστήματος, που αδυνατεί να αναγνωρίσει την αξία.
Είναι ένας από τους χιλιάδες αδιόριστους εκπαιδευτικούς που, για ακόμη μια φορά, δεν είδαν το όνομά τους να αναδύεται από τα βάθη της Γ΄ Φάσης των προσλήψεων.
Ακόμα κι όταν, κατά σπάνιες ευνοϊκές στιγμές, τον προσλάμβαναν, η ζωή του ήταν μια συνεχής ισορροπία, με έναν μισθό των 900 ευρώ, που έπρεπε να λειτουργήσει ως σχεδία σωτηρίας.
Με αυτό το ποσό, όχι μόνο έπρεπε να στηρίξει το παρόν, αλλά και να τροφοδοτήσει το όνειρο. Το όνειρο μιας ζωής στο Ηράκλειο, την πόλη που κατάκτησε την καρδιά του, όπου έκτισε φιλίες και άρρηκτους δεσμούς κάθε μορφής. Στην πόλη μας ονειρευόταν να επιστρέψει, μόλις «σταθεροποιούνταν τα επαγγελματικά», μια φράση-φάντασμα που στοιχειώνει χιλιάδες αδιόριστους συναδέλφους του.
Ο Γιώργος, όμως, βρέθηκε να παίζει έναν ρόλο που δεν τον ήθελε, σε ένα σενάριο
που ξεπερνάει την πικρή εργασιακή του πραγματικότητα. Άθελά του, υπήρξε θύμα μιας εξαιρετικά οργανωμένης εξαπάτησης, ένα γρανάζι που παρασύρθηκε σε ένα μηχανισμό δολιότητας.
Αλλά στην κρίσιμη στιγμή, ο εκπαιδευτικός που φέρει μέσα του τον πυρήνα της διδασκαλίας -της προστασίας και της καθοδήγησης- επανήλθε. Δεν διέσωσε μόνο τον εαυτό του. Αποκάλυψε τον ήρωα που κρύβεται στις καθημερινές συμπεριφορές, γίνοντας ο απροσδόκητος σωτήρας μιας ηλικιωμένης γυναίκας, που κρατούσε αγκαλιασμένη μια τσάντα με κοσμήματα και ένα «μπάκο με 50ευρα», έτοιμη να τα παραδώσει, με τρέμουλο και ελπίδα, στα άπληστα χέρια κυκλωμάτων που βασίζονται την αθωότητα και την αδυναμία.