Το Ηράκλειο αποχαιρέτησε χθες το Μιχάλη Σκουλούδη, έναν εξαιρετικά αγαπητό συμπολίτη, που ξεχώρισε για το ήθος, την ευφυία, την ευγένεια και την ακεραιότητα του, έναν ενεργό πολίτη με ουσιαστική προσφορά στην πόλη και από τη θέση του δημοτικού συμβούλου, έναν δημιουργικό επιχειρηματία που κατέγραψε μια σπουδαία παραγωγική διαδρομή.
Πλήθος κόσμου τον αποχαιρέτησε χθες, -με την αυστηρή τήρηση των μέτρων προστασίας κατά της πανδημίας- στον ιερό ναό του Αγίου Δημητρίου, όπου τελέστηκε η κηδεία του.
Βαθιά συγκίνηση προκάλεσε ο αποχαιρετισμός του γιού του Μανόλη αλλά και των πέντε εγγονών του, του Μικέ, της Μαρίας, του Αριστείδη, του Μιχάλη και της Ελευθερίας, που με βαθύ και ευγενικό συναίσθημα, είπαν το τελευταίο “αντίο” στον αγαπημένο τους Μιχάλη Σκουλούδη.
Επίσης, επικήδειο ανέγνωσε ο δημοτικός σύμβουλος της Ηράκλειας Πρωτοβουλίας Μανόλης Βασιλάκης, ο οποίος μίλησε με θερμά λόγια για το Μιχάλη Σκουλούδη, που όπως είπε διακρίθηκε για την ευφυία, την ευγένεια, την εντιμότητα και το ήθος του. Υπήρξε πρωτοπόρος επιχειρηματίας και ενεργός πολίτης.
Ως επιχειρηματίας επέδειξε μοναδική διορατικότητα, είχε καινοτόμες ιδέες και την απαραίτητη θέληση, επιμονή και μεθοδικότητα, για να τις υλοποιεί στην πράξη. Υπήρξε ενεργός πολίτης, πάντοτε καλά ενημερωμένος και με ορθή πολιτική κρίση, Διετέλεσε πρόεδρος της ΕΔΗΝ, της Νεολαίας της Ένωσης Κέντρου, σε εποχές δύσκολες και ηρωικές.
Ήταν ιδρυτικό και πολύτιμο μέλος της Ηράκλειας Πρωτοβουλίας, με την οποία εκλέχτηκε δημοτικός σύμβουλος ως πρώτος σε ψήφους στο ψηφοδέλτιό της των δημοτικών εκλογών του 1994».
Στον αποχαιρετισμό του ο γιος του Μανόλης Σκουλούδης τόνισε τα εξής :
«Από παιδιά μας προετοίμαζες για αυτή τη στιγμή αλλά όσο και αν το δουλέψαμε μέσα μας δεν καταφέραμε πολλά. Εσύ από την άλλη ήσουν απόλυτα συμφιλιωμένος από μικρό παιδί με τον θάνατο με αποτέλεσμα να βρεις τη δύναμη να τον νικήσεις αμέτρητες φορές μέχρι σήμερα.
Εμείς τα παιδιά σου νιώθουμε τυχεροί και υπερήφανοι που σε είχαμε πατερά που σε είχαμε «μπαμπά», τίτλο που δεν κερδίζουν αυτονόητα όλοι οι πατεράδες.
Από μικρός είχες μεγάλα όνειρα και έβαλες στόχους τους περισσότερους από τους οποίους πέτυχες και μάλιστα χωρίς συμβιβασμούς, κινούμενος πάντα πάνω σε αυστηρούς άξονες. Σημαντικότερος άξονας όπως ο ίδιος μας έλεγες η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ.
Έννοια σύνθετη που περιέχει όλα τα προτερήματα που χρειάζεται ο ολοκληρωμένος Άνθρωπος. Η προσωπική αξιοπρέπεια έλεγες είναι αδιαπραγμάτευτη και πρέπει να την φροντίζεις συνεχώς. Άσε την να σε οδηγήσει και δεν μπορείς να κάνεις λάθος. Αμέσως μετά έρχεται η ΑΡΧΟΝΤΙΑ και μάλιστα η επίκτητη και ουσιαστική και όχι η κληρονομική που στηρίζεται αποκλειστικά σε φωτογραφίες προγόνων.
Άρχοντας για εσένα μπορούσε να είναι ο οποιοσδήποτε (φτωχός ή πλούσιος, εργαζόμενος ή εργοδότης), αρκεί να έχει ΑΡΧΕΣ τις οποίες να εφαρμόζει με αυστηρότητα και συνέπεια και ιδιαιτέρα στον εαυτό του.
Η ΑΡΧΟΝΤΙΑ για εσένα ήταν τρόπος ζωής και επιβαλλόταν να διέπει όλες τις πράξεις και εκδηλώσεις σου. Τελευταίος άξονας ο φόβος των αυτοκαταστροφικών δυνάμεων που κρύβει ο πλούτος μέσα του.
Ο πλούτος έλεγες αν δεν συνοδεύεται από παράλληλη ανάπτυξη της Πνευματικής, της Κοινωνικής και της Πολιτιστικής σου διάστασης τότε είναι βέβαιο ότι θα σε καταστρέψει. Πρωτίστως όμως πρέπει να συνοδεύεται από την ανάπτυξη της Ηθικής σου διάστασης, πρέπει έλεγες να είσαι πάντα έτοιμος να πεις το μεγάλο ΟΧΙ.
Και είπες πολλά μεγάλα όχι στη ζωή σου. Πάνω σε αυτούς του άξονες κινήθηκες με επιμονή και προσήλωση όλη την ζωή σου και με σκληρή δουλειά πέτυχες στόχους και όνειρα βάζοντας τον πήχη όλο και πιο ψηλά.
Μας έλεγες …. «τα όνειρα σας όταν τα πραγματοποιήσετε δεν είναι πια όνειρα και σταματούν να είναι κινητήριος δύναμη… γι αυτό μην σταματήσετε ποτέ να ονειρεύεστε..». Εγκεφαλικός ρατσιστής όπως ο ίδιος αποκαλούσες τον εαυτό σου σε εξίταραν οι ευφυείς άνθρωποι, οι ουσιαστικές συζητήσεις, το βάθος, η γνώση και όλα αυτά αποτέλεσαν φίλτρο των επιλογών σου.
Μανιώδης αναγνώστης από τα 18 σου μέχρι και την τελευταία μέρα απέκτησες γνώσεις που πολλοί θα ζήλευαν. Δεν υπήρξε θέμα από τη Θρησκεία μέχρι τον Μαρξισμό που να μην σε απασχόλησε. Μας είπες «..κατάφερα στη ζωή μου να συγκεντρώσω ΔΥΝΑΜΗ που δεν είναι όπως πολλοί πιστεύουν οικονομική η κοινωνική αλλά η δύναμη που σου παρέχει η Γνώση.
Είναι η μόνη αναλλοίωτη και διαρκής δύναμη, δεν καταναλώνεται αλλά και δεν κληροδοτείται ούτε και μεταβιβάζεται. Είναι προσωπική και πεθαίνει μαζί σου». Μόνο το παράδειγμα μου μπορείτε να κρατήσετε και αυτό να προσπαθήσετε να ακολουθήσετε και να το περάσετε και στα εγγόνια μου. Εγώ προσωπικά έχω πολύ δρόμο να διανύσω για να σε πλησιάσω.
Συνοδοιπόρος σου και μάρτυρας όλης της πορείας σου στα καλά και στα κακά η Μαριώ, η οποία κατάφερε να σταθεί πάντα δίπλα σου. Αυτό που πραγματικά μετραει είναι ότι όπως μας είπες πρόσφατα «Σήμερα που τη γνωρίζω πολύ καλύτερα από όταν την παντρεύτηκα πάλι θα της ζητούσα να με παντρευτεί».
Ένα όμως χάρισμα σου λιγότερο γνωστό είναι που μας έχει σημαδέψει περισσότερο από ό,τι θα νόμιζες ο ίδιος και αυτό δεν είναι άλλο από την αστείρευτη αγάπη που μοίραζες απλόχερα γύρω σου. Ιδιαίτερα σε εμάς τα παιδιά σου και τα εγγόνια ήσουν πηγή αγάπης και δύναμης. Ελπίζω να μπορέσω να σε φτάσω τουλάχιστον σε αυτό.
Τις τελευταίες μέρες με το θάρρος και την αποφασιστικότητα και το ασυμβίβαστο πνεύμα που πάντα σε διέκρινε με κοίταξες στα μάτια και με ρώτησες: δεν βλέπεις ότι έχει έρθει η ώρα μου να φύγω, τι νόημα έχουν όλα αυτά, απλά για να παρατείνουμε το αναπόφευκτο??
Μου έθεσες δηλαδή ένα θεμελιώδες ερώτημα της βιοηθικής χωρίς μονοσήμαντη απάντηση για να με προβληματίσεις για μια τελευταία φορά. Μπορώ να σου απαντήσω όμως ότι ναι, είχε νόημα έστω και μια παραπάνω μέρα, έστω και μια παραπάνω ώρα που μας έδινες αυτή την άδολη και πληθωρική αγάπη σου. Καλό σου ταξίδι θα μας λείψεις πολύ».