Ο Τάσος Λιόλιος έγραψε ένα κατευόδιο για τον Ανδρέα Πατεράκη που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 96 ετών, εκ μέρους των συμμαθητών του 4ου Γυμνασίου Αρρένων Θεσσαλονίκης κατά τα έτη 1968.
Αναλυτικά
Στις αρχές του τρέχοντος μηνός πήραμε την είδηση ότι ο Ανδρέας Πατεράκης μας άφησε για το μεγάλο ταξίδι. Στο τελευταίο του μήνυμα έγραψε: «Έζησα μια μακριά δύσκολη ζωή 96 χρόνια τώρα. Έφτασα στην Ιθάκη μου. Εύχομαι σε σας μια καλύτερη Οδύσσεια».
Ήταν για μας ένας μεγάλος Δάσκαλος. Με πραγματικές ιστορίες από τους αγώνες και τα βάσανα της νιότης του, πάντα ήθελε να μας δείχνει τον δρόμο της αρετής από τότε που ήμασταν μαθητές στο Γυμνάσιο μέχρι και τώρα που γίναμε πια ηλικιωμένοι άνθρωποι και οικογενειάρχες. Ήθελε με το παράδειγμά του να δείχνει, όπως είπε, «τη δύναμη που δίνει το θέλω στο μπορώ, μήπως κάποιοι που έχουν όνειρα, πάρουν δύναμη για τα δικά τους θέλω». Σε εκείνο το παιδί του χωριού της Κρήτης που ο πόλεμος το είχε μεγαλώσει απότομα, φαινόταν σκέτη τρέλα και όνειρο απραγματοποίητο ο πόθος που ένιωθε να σπουδάσει και να μάθει τα τόσα θαυμαστά της επιστήμης, γιατί τα εμπόδια ήταν πολλά και υψωνόταν θεόρατα μπροστά του. Ορφανός από πατέρα που μόλις είχε γίνει θυσία για την ελευθερία της πατρίδας, πέντε ακόμη αδέρφια μικρότερά του, καμένο σπίτι από τον κατακτητή, χωρίς οικονομικούς πόρους, σε κατάσταση ακραίας φτώχιας. Υπηρετώντας τη θητεία του στο στρατό το 1952, πήρε μια βδομάδα άδεια για να δώσει εξετάσεις και πέρασε 7ος στο Μαθηματικό Τμήμα του ΑΠΘ. Απολύθηκε από το στρατό και τέλειωσε κανονικά το πρώτο έτος σπουδών με υψηλούς βαθμούς. Στο 2ο έτος έμενε σε ένα καταφύγιο της Γερμανικής κατοχής, μια τρύπα στο χώμα κάτω από την κουζίνα ενός χωριανού του που είχε μετοικήσει στη Θεσσαλονίκη πριν από τον πόλεμο, με χωμάτινους τοίχους, χωρίς πόρτα. Αρρώστησε βαριά. Στο τέλος όμως, με το ίδιο πάντα φθαρμένο κουστούμι, με τα άρβυλα του στρατού και με ελάχιστα χρήματα, τέλειωσε το Πανεπιστήμιο με άριστα. H αγάπη του για τα Μαθηματικά ήταν αστείρευτη και σε λίγα χρόνια έγινε για εμάς, τους μαθητές του 4ου Γυμνασίου Αρρένων Θεσσαλονίκης στα έτη 1968-73, ο πιο ξεχωριστός, ο πιο ταλαντούχος καθηγητής Μαθηματικών. Ήμασταν τυχεροί που τον είχαμε δάσκαλο, μας έμαθε να σκεφτόμαστε, μας έμπασε στον επιστημονικό τρόπο σκέψης.
Ο Ανδρέας Πατεράκης, ο Δάσκαλος μας, ο Μαθηματικός μας στο Γυμνάσιο, που είχαμε την χαρά να τον ξανασυναντήσουμε και να τον τιμήσουμε στην Θεσσαλονίκη το 2018, έφυγε για το μεγάλο ταξίδι. Λυπόμαστε από το βάθος της ψυχής μας για τον θάνατό του. Ήταν ένας άνθρωπος που σημάδεψε την ζωή μας. Ηθικός, αγωνιστής, πνεύμα λαμπρό. Θα τον θυμόμαστε.