Στη συγκρότηση της Επιτροπής που θα αναλάβει να αποτυπώσει τις ζημιές που σημειώθηκαν στην περιοχή του Κατσαμπά, της Αλικαρνασσού και του Καρτερού προχώρησε χθες η αρμόδια αντιδήμαρχος Ολοκληρωμένης Διαχείρισης Επιπτώσεων Κατάστασης Έκτακτης Ανάγκης Δέσποινα Συγγελάκη, η οποία κατέθεσε σχετικό αίτημα στην Περιφέρεια για την κήρυξη του Δήμου Ηρακλείου σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης.
Την ίδια στιγμή είναι διάχυτη η αγανάκτηση των κατοίκων του ανατολικού τμήματος του Δήμου Ηρακλείου που ακριβώς δύο χρόνια μετά, ζουν ξανά τον εφιάλτη της καταστροφής μιας νέας πλημμύρας, η οποία προφανώς θα είχε αποφευχθεί εάν είχαν ληφθεί όλα τα αναγκαία μέτρα για την αντιπλημμυρική της θωράκιση.
Όπως έχει γράψει η «Π» η περιοχή ζει τη θλιβερή συγκυρία να βρίσκεται για δεύτερη φορά στο μάτι του κυκλώνα, καθώς στις 20 Οκτωβρίου του 2020 είχε ξαναπνιγεί μέσα στα νερά και έζησε για άλλη μια φορά εκτεταμένες καταστροφές όπως και σήμερα σε σπίτια, επιχειρήσεις, καταστήματα.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι το Ηράκλειο βρίσκεται ήδη σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης λόγω του σεισμού της 27ης Σεπτεμβρίου 2021. Ωστόσο επειδή λήγει στις 20 του μήνα η προθεσμία, αποφασίστηκε να κατατεθεί νέο αίτημα, ώστε από τη μια να βοηθηθούν οι άνθρωποι που επλήγησαν από την πλημμύρα και από την άλλη να υπάρξει ευελιξία στην ανάθεση των αναγκαίων έργων που πρέπει να γίνουν για να θωρακιστούν αντιπλημμυρικά οι ευάλωτες περιοχές.
Αυτό είναι το αίτημα που διατυπώνουν οι κάτοικοι της περιοχής, οι οποίοι δεν κρύβουν την αγανάκτηση τους καθώς, όπως τονίζουν, εάν είχαν κατασκευαστεί τα αντιπλημμυρικά έργα και τα δίκτυα απορροής ομβρίων τα δύο προηγούμενα χρόνια, σήμερα δεν θα ήταν αντιμέτωποι με μια νέα καταστροφή.
Ωστόσο εδώ το κουβάρι της ευθύνης για το τι είδους έργα έπρεπε να έχουν γίνει, γιατί δεν έγιναν τα έργα αυτά, ποιος είχε την ευθύνη για την υλοποίηση τους, μοιάζει με γόρδιο δεσμό που έχει τυλιχθεί γύρω από το λαιμό των πλημμυροπαθών που για μια ακόμα φορά ζουν τον εφιάλτη της απώλειας και της καταστροφής των περιουσιών τους.
Από τη μια πλευρά το δίκτυο του βόρειου οδικού άξονα συνδυαστικά με το δημοτικό δίκτυο που μεσολαβεί στέλνουν τα νερά «καρφί» μέσα στο αεροδρόμιο που πλημμύρισε για μια ακόμα φορά και φερτά υλικά που είχαν κατακλύσει όλο τον αεροδιάδρομο.
Από την άλλη πλευρά η εντοπισμένη ανάγκη για περισσότερα φρεάτια ομβρίων επί της Ικάρου ποτέ δεν προτεραιοποιήθηκε παρά το γεγονός ότι είναι ένας από τους δρόμους που τα προηγούμενα χρόνια έγιναν παρεμβάσεις ανάπλασης. Αντίστοιχα υπάρχει ένα εντοπισμένο πρόβλημα με τον αγωγό ομβρίων την οδό Αρχιμήδους που φαίνεται ότι αλληλεπιδρά με της πλημμύρες που καταγράφονται στο αεροδρόμιο, όπως και εντοπισμένα προβλήματα στον Καρτερό, που καταδεικνύουν την ανάγκη μιας συνολικότερης μελέτης αντιπλημμυρικής προστασίας, που για να γίνει απαιτεί τη θωράκιση της περιοχής.
Ωστόσο οι παρεμβάσεις αυτές δεν έρχονται, ακριβώς επειδή όλες οι εμπλεκόμενες υπηρεσίες δεν αποφασίζουν να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι και να χαράξουν μια ενιαία πολιτική διαχείρισης της πολιτικής προστασίας. Διότι αν η ανθρώπινη ζωή δεν είναι πρόταγμα, αναρωτιέται κανείς τι άλλο είναι;