«Ό,τι δημοπρατείται σκοτώνεται». Είναι ίσως η πιο εύστοχη και αντιπροσωπευτική πρόταση που με τρεις λέξεις περιγράφει το πλήρες αδιέξοδο στο οποίο έχει εγκλωβιστεί το σύστημα δημοπράτησης δημοσίων έργων όπου οι εργοληπτικές εταιρείες κανιβαλίζουν με τα ποσοστά των εκπτώσεων που δίνουν για τα χτυπήσουν τα έργα που βγαίνουν στον αέρα.
Το Ηράκλειο είναι μια από τις πόλεις που βιώνει με οδυνηρό τρόπο τις παθογένειες του συστήματος δημοπράτησης καθώς ο μέσος όρος έκπτωσης ταλαντώνεται ανάμεσα στο 50% και το ιλιγγιώδες 80% με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για το πλαίσιο που εκτελούνται τα έργα και φυσικά για το αποτέλεσμα που προκύπτει το οποίο πληρώνει ακριβά η κοινωνία.
Η κατάσταση αυτή είναι αυτονόητα επιζήμια για τον κλάδο αλλά και την κοινωνία, τονίζει ο τέως πρόεδρος και νυν μέλος διοίκησης του Πανελλήνιου Συνδέσμου Τεχνικών Εταιρειών Ζαχαρίας Αθουσάκης ο οποίος περιγράφοντας με δηλώσεις του στην «Π» την κατάσταση που σήμερα επικρατεί στο σύστημα δημοπράτησης των δημοσίων έργων σχολιάζει με νόημα: «ό,τι δημοπρατείται σκοτώνεται».
Ο ίδιος εξηγεί ότι δυστυχώς, οι μεγάλες εκπτώσεις στα δημόσια έργα συνεχίζονται σε απαράδεκτο βαθμό παρά το γεγονός ότι η παρούσα πολιτική ηγεσία του αρμόδιου υπουργείου είχε δεσμευτεί ότι θα φρόντιζε να διορθώσει το πρόβλημα.
Δυστυχώς δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα…Αποτέλεσμα της κατάστασης αυτής είναι τα έργα να οδηγούνται σε μη τήρηση των χρονοδιαγραμμάτων και η ποιότητά τους να εμφανίζει προβλήματα, διότι οι μεγάλες εκπτώσεις αυτό το αποτέλεσμα έχουν. Από την άλλη πλευρά καταγράφεται ένα άλλο πρόβλημα, καθώς δεν υπάρχει η αναμενόμενη απορροφητικότητα των πιστώσεων του ΕΣΠΑ. Έτσι έχουμε φτάσει σε ένα επίπεδο όπου το κρίσιμο ζήτημα των μεγάλων εκπτώσεων να αποτελεί ένα πρόβλημα άλυτο που διαιωνίζεται και στην παρούσα κατάσταση.
Ο κ. Αθουσάκης εξηγεί ότι η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί είναι αυτονόητα επιζήμια για τον κλάδο αλλά και την κοινωνία συνολικότερα που παραλαμβάνει έργα καθυστερημένα καθώς δεν τηρούνται ούτε τα χρονοδιαγράμματα παράδοσης.
Αυτό συμβαίνει επειδή ο κάθε ανάδοχος του έργου, αναζητά να βρει ελαττώματα στη μελέτη που καλείται να εκτελέσει, με σκοπό να την καθυστερήσει, να την ανατρέψει, να γίνουν κάποιες προσθήκες μιας συμπληρωματικής πίστωσης μήπως καταφέρει να ισοφαρίσει το κόστος του έργου λόγω της μεγάλης έκπτωσης που έχει δώσει.
Από την άλλη πλευρά εγείρεται ένα μείζον ζήτημα σε σχέση με την ποιότητα των έργων που εκτελούνται, διότι δεν γίνεται χρήση των κατάλληλων υλικών, αλλά αυτών που είναι οριακά αποδεκτά. Δηλαδή στα υλικά που χρησιμοποιούνται δεν επιλέγονται οι καλές ποιότητες και αυτό το βρίσκει ο χρήστης του έργου μια ζωή μπροστά του.
Η ποιότητα των έργων με τις μεγάλες εκπτώσεις είναι απελπιστικά άσχημη». Ο ίδιος υπογραμμίζει ότι είναι ζήτημα εξαιρετικά κρίσιμο να ληφθούν μέτρα που θα βάλουν φρένο στις μεγάλες εκπτώσεις, τονίζοντας ότι στην κατεύθυνση αυτή έχουν καταθέσει σημαντικές προτάσεις και ο ΣΑΤΕ και άλλοι φορείς που θα πρέπει να αξιοποιηθούν, για να μπει επιτέλους τέλος σε αυτό το πρόβλημα που διαιωνίζεται.
Βεβαίως ακούγεται ότι βρίσκεται στα σκαριά ένα νομοσχέδιο το οποίο θα «θεραπεύσει» τις παθογένειες του συστήματος δημοσίων έργων αλλά δυστυχώς δεν το έχουμε δει ακόμα ούτε ξέρουμε τι περιλαμβάνει και ποια είναι η προσέγγιση του υπουργείου σε σχέση με τη διαχείριση του κρίσιμου αυτού θέματος.