Η περιοχή του Καράβολα είναι ένας χώρος που αγαπούν πολλοί και επιλέγουν καθημερινά οι πολίτες. Κάθε μέρα, άνθρωποι από όλες τις ηλικίες πηγαίνουν εκεί. Κάποιοι κάνουν βόλτα, άλλοι τρέχουν, τα παιδιά παίζουν στην παιδική χαρά, νέοι κάνουν ποδήλατο, και οι ηλικιωμένοι κάθονται να απολαύσουν τη θάλασσα.
Είναι από τα λίγα μέρη στην πόλη όπου μπορείς να δεις τον ορίζοντα, να νιώσεις τον θαλασσινό αέρα και να ξεφύγεις από τον θόρυβο.
Η θάλασσα είναι πάντα όμορφη και εντυπωσιακή. Το απόγευμα τα χρώματα είναι μοναδικά και ο χώρος σε γεμίζει ενέργεια. Θα μπορούσε να είναι ένα κόσμημα για το Ηράκλειο. Θα μπορούσε να είναι πιο ζωντανός, πιο καθαρός, πιο προσεγμένος. Αλλά δεν είναι έτσι.
Όσο προχωράς στην παραλιακή, βλέπεις και τα άσχημα σημεία. Υπάρχουν σκουπίδια πεταμένα σε πολλά σημεία, πολύ κοντά στη θάλασσα.
Ακαθάριστα χόρτα, πλακάκια σπασμένα, λιθόστρωτα τοιχία στην ακτή έχουν καταστραφεί, και άλλες κατασκευές φαίνεται να έχουν μείνει χωρίς φροντίδα.
Πολλά πράγματα μένουν εκεί και κανείς δεν τα μαζεύει. Η φθορά από τον καιρό φαίνεται παντού και η παραλιακή μοιάζει εγκαταλελειμμένη.
Η ευθύνη για αυτή την εικόνα είναι μοιρασμένη. Από τη μια πλευρά, οι πολίτες που αφήνουν τα σκουπίδια και δεν σέβονται το περιβάλλον, και από την άλλη, οι αρμόδιες αρχές που δεν αναλαμβάνουν τις απαραίτητες δράσεις για τη διατήρηση της καθαριότητας. Και οι δύο πλευρές πρέπει να συνεργαστούν, ώστε ο χώρος αυτός να παραμείνει καθαρός, φιλόξενος και ασφαλής για όλους, ιδιαίτερα για τα παιδιά και τις οικογένειες που τον επισκέπτονται καθημερινά.
Αυτό που λείπει είναι η φροντίδα. Η σωστή και σταθερή φροντίδα από αυτούς που έχουν την ευθύνη. Γιατί δεν αρκεί ένας δημόσιος χώρος να υπάρχει απλά. Πρέπει να συντηρείται, να προστατεύεται και να βελτιώνεται.
Η παραλιακή του Ηρακλείου θα μπορούσε να γίνει ένα κόσμημα. Όχι μόνο για την πόλη, αλλά και για τους ανθρώπους της. Με λίγη αγάπη και φροντίδα, θα μπορούσε να γίνει ένα παράδειγμα για όλους. Το αξίζει — γιατί ακόμα και τώρα, με τα προβλήματά της, είναι ένας ξεχωριστός χώρος.