Ετοιμάζεται για τη δουλειά, δίνει από ένα φιλί στα παιδιά, δε γνωρίζει πως είναι η τελευταία φορά που τα βλέπει… Τα εργατικά δυστυχήματα έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο στη χώρα μας, άνθρωποι που φεύγουν το πρωί από το σπίτι τους για ένα μεροκάματο, δεν επιστρέφουν ποτέ…
Μέχρι σήμερα, στη χώρα μας από την αρχή της χρονιάς έχουν χάσει τη ζωή τους 70 εργαζόμενοι, αριθμός- ρεκόρ, τη στιγμή, μάλιστα, που σε ευρωπαϊκό επίπεδο η κατάσταση συνεχώς βελτιώνεται. Το σημαντικό αυτό πρόβλημα συζητήθηκε χθες στην εκδήλωση με θέμα «Υγεία και Ασφάλεια στην Εργασία» που έγινε στο κτήριο του ΤΕΕ/ΤΑΚ.
Διοργανωτές ήταν η Ομοσπονδία Συλλόγων Εργαζομένων Τεχνικών Επιχειρήσεων Ελλάδας (ΟΣΕΤΕΕ) και η Περιφέρεια Κρήτης μαζί με το Εργατικό Κέντρο Ηρακλείου, το ΤΕΕ/ Περιφερειακό Τμήμα Ανατολικής Κρήτης (ΤΕΕ/ΤΑΚ) και το Σύλλογο Τεχνικών Υπαλλήλων Ελλάδας (ΣΤΥΕ). Ανάλογη εκδήλωση έγινε και στα Χανιά την περασμένη Τετάρτη ενώ χθες εκπρόσωποι των συνδικάτων παρευρέθηκαν στα δικαστήρια Ρεθύμνου, όπου εκδικαζόταν η υπόθεση του 38χρονου Μανώλη Αφράτη, ο οποίος σκοτώθηκε στις 21 Μαΐου 2020 οδηγώντας επαγγελματικό ψυγείο με σοβαρά μηχανικά προβλήματα. Η δίκη αναβλήθηκε για την 1η Ιουνίου 2023.
Χάνονται ζωές και στην Κρήτη
Ο πρόεδρος της ΟΣΕΤΕΕ, γραμματέας ΥΑΕ ΓΣΕΕ, Πρόεδρος Επιτροπής “Vision Zero” της Commission, Δρ. Ανδρέας Στοϊμενίδης, αναφέρει στην «Π» πως οι εκδηλώσεις γίνονται εν όψει της ευρωπαϊκής βδομάδας για την υγεία και την ασφάλεια στην εργασία.
Όπως λέει, έχουν επίκαιρο χαρακτήρα γιατί το 2022 παρατηρείται μία κλιμάκωση των εργατικών δυστυχημάτων, η έρευνα της ομοσπονδίας διαπιστώνει ότι έχουν διπλασιαστεί σε σχέση με το 2020. Μέχρι σήμερα, 70 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους από τον περασμένο Ιανουάριο ενώ το 2020 όλη τη χρονιά ήταν 41. Σε ερώτηση αν η πανδημία έπαιξε ρόλο σε αυτό, απαντά πως, για παράδειγμα, το 2012 είχαμε 69 νεκρούς όλη τη χρονιά, μικρότερο και πάλι αριθμό από τον σημερινό.
«Η επιδείνωση είναι ραγδαία, μόνο το τελευταίο δίμηνο 30 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους στον χώρο εργασία τους», αναφέρει. Μόλις την περασμένη Τετάρτη προστέθηκε ένα ακόμα θύμα σε αυτή τη λίστα, ένας 52χρονος ανασύρθηκε νεκρός σε λατομείο στον Έβρο.
Οι λόγοι που έχουν οδηγήσει τη χώρα μας σε αυτή την κατάσταση είναι πολλοί, σύμφωνα με τον κ. Στοϊμενίδη από την περσινή χρονιά έχει ψηφιστεί νόμος που δίνει τη δυνατότητα στους εργοδότες να ασκήσουν ακόμα περισσότερη πίεση στους εργαζόμενους, να τους αναγκάσουν να δουλέψουν Σαββατοκύριακο…
Παράλληλα, οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας δεν έχουν επανέλθει, παρόλο που διακηρύττουμε ότι έχουμε αφήσει πίσω μας τα μνημόνια. Από τις 100 συμβάσεις που ίσχυαν το 2010, προ κρίσης, μονάχα τρεις είναι ενεργές. Αυτό αποδυναμώνει τους εργαζόμενους, οι οποίοι δεν είναι σε θέση να εκφράσουν τους προβληματισμούς τους για ζητήματα υγιεινής και ασφάλειας, για τα οποία ο εργοδότης φέρει αποκλειστικά την ευθύνη.
Την ίδια στιγμή, έχουμε τη διάλυση του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας και τη δημιουργία μίας Ανεξάρτητης Αρχής που χρειάστηκε ένας χρόνος για να συγκροτηθεί η διοίκησή της, στην οποία δε μετέχει ούτε μηχανικός, ούτε γιατρός…
Οι εργαζόμενοι θεωρούν κομβικής σημασίας να συσταθεί Εθνικό Συμβούλιο για την Υγεία και την Ασφάλεια, όπου θα συνεργάζονται για την επίλυση θεμάτων η κυβέρνηση, οι εργοδότες και οι εργαζόμενοι. Πρόκειται για μια σειρά ζητημάτων που πρέπει να διευθετηθούν στη χώρα μας την ώρα που η Ευρώπη έχει θέσει ως στόχο τον μηδενισμό των εργατικών δυστυχημάτων. «Στην Ελλάδα, τους τελευταίους δύο μήνες, κάθε μέρα θρηνούμε έναν εργαζόμενο», αναφέρει. Από τους 70 νεκρούς στη χώρα μας, οι έντεκα ήταν στην Κρήτη.
Ο κ. Ανδρέας Στοϊμενίδης αναφέρει πως εκτίμηση των εργαζομένων είναι ότι τα δυστυχήματα δεν καταγράφονται όπως θα έπρεπε, κάποια μένουν κρυφά ενώ, για παράδειγμα, δε λαμβάνονται υπόψη όσα γίνονται κατά τη διάρκεια αγροτικών εργασιών, τη στιγμή που έχουμε πολλούς θανάτους λόγω ανατροπής τρακτέρ.
Η καταγραφή από την ΕΛΣΤΑΤ γίνεται δύο χρόνια μετά, όταν οι άνθρωποι πλέον αντιμετωπίζονται ως νούμερα, στατιστικές και όχι ως κάποιοι που είχαν οικογένεια. Ο πρόσφατος θάνατος του μηχανικού στη Βιομηχανική Περιοχή του Ηρακλείου, σε συνεργασία με τον αντίστοιχο χαμό ενός μηχανικού στη Φωκίδα, δείχνουν πως ναι μεν τα εργατικά δυστυχήματα πλήττουν κυρίως το ανειδίκευτο και ανεκπαίδευτο προσωπικό, όμως, κινδυνεύουν, τελικά, όλοι οι εργαζόμενοι είτε να τραυματιστούν είτε να χάσουν τη ζωή τους.
Οι πλέον επικίνδυνοι χώροι εργασίας είναι ο κλάδος των κατασκευών, η βαριά βιομηχανία, ακόμα και οι υπηρεσίες, είχαμε περιστατικά, ακόμα και στην Κρήτη, όπου σκοτώθηκαν εργαζόμενοι στον τουρισμό. Ακόμα, οι διανομείς είναι ένας κλάδος που κινδυνεύει.
Παράλληλα, ένα σημαντικό κομμάτι, για το οποίο δε λαμβάνονται μέτρα, είναι οι ασθένειες που προκαλούνται λόγω των ανθυγιεινών συνθηκών εργασίας, όπως είναι η εκδήλωση καρκίνου. Σε έρευνα συνδικάτων με Πανεπιστήμια, εκτιμάται πως έχουμε 100.000 θανάτους στην Ευρώπη, στην Ελλάδα τα επίσημα στοιχεία κάνουν λόγο για μηδέν απώλειες. Αυτή η εικόνα θεωρείται πλαστή και ενδεικτική του πόσο σοβαρά ασχολούνται με αυτό το ζήτημα οι αρχές.