Είναι μία από τις κύριες εισόδους της πόλης του Ηρακλείου, ειδικά για τους επισκέπτες της πόλης που έρχονται από τα ΚΤΕΛ.
Παρότι ο πρόσφατα διαπλατυσμένος πεζόδρομος επί της λεωφόρου Ικάρου, προσφέρει μια άνεση στον πεζό (τσιμέντο και πάλι βέβαια), δίπλα ακριβώς και την ώρα που περνάει κάποιος από εκεί έρχονται διάφορες οσμές από το Πάρκο Νεολαίας.
Στο Πάρκο Νεολαίας (δεν είναι ευφημισμός) βασιλεύει εδώ και πολύ καιρό η εγκατάλειψη και αν κάποιος επισκέπτης έχει την έμπνευση να πάει από κάτω να ανακαλύψει τι βρίσκεται εκεί, θα το μετανιώσει την ίδια στιγμή.
Ναι, αυτές είναι οι πρώτες εικόνες που θα αντικρύσει κάποιος, αν επιχειρήσει να κατέβει προς τα κάτω. Και αυτή που ακολουθεί η αμέσως επόμενη.
Κάθε είδους σκουπίδι, ξεραμένα υγρά και γενικώς μια κατάσταση απελπιστική. Αν κάποιος “τολμηρός” επιχειρήσει να αγνοήσει τα απαγορευτικά σημάδια, θα συναντήσει μια… αστική ζούγκλα.
Σε αυτή τη ζούγκλα κάποτε έμεναν και άνθρωποι, όπως δηλώνουν διάφορα σημάδια, όπως αυτή η… απλώστρα που έχει ακόμα τα μανταλάκια πάνω της.
Το δε χρώμα των Τειχών έχει αποκτήσει αυτό το κιτρινωπό χρώμα (δεν έχουμε βάλει φίλτρα στη φωτογραφία) και κουβαλάει πάνω του την εγκατάλειψη πολλών ετών.
Φεύγοντας από το πάρκο ακολουθήσαμε τη διαδρομή που παίρνουν πάρα πολλοί τουρίστες καθημερινά για να βγουν στο κέντρο. Ερώτημα: Είναι αυτή πινακίδα ευδιάκριτη και ξεκάθαρη για να οδηγήσει κάποιον που δεν θέλει να εμπιστευτεί τους χάρτες στο κινητό του;
Επειδή είναι και φρέσκια η συμφωνία για την παραχώρηση των Ενετικών Τειχών στον Δήμο Ηρακλείου, ιδού πεδίο δόξης λαμπρό να αλλάξει επιτέλους αυτή η εικόνα. Να πούμε και μια ιδέα; Πόσο ωραίο θα ήταν να περνάνε όλοι οι επισκέπτες και οι ντόπιοι αντί για τον πεζόδρομο που καίγεσαι από τον ήλιο, μέσα από το πάρκο για να οδηγηθούν μέσα από ένα κατάφυτο σημείο στο κέντρο; Όλο και κάποια εναλλακτική διαδρομή μπορεί να δημιουργηθεί…