«Κυρία, η λέξη πσωμί γράφεται με «πι» και «σίγμα» στην αρχή, έτσι δεν είναι;» ακούω να λέει ο μαθητής της Β’ Γυμνασίου.
Αφού συζητάμε για τα διπλά σύμφωνα, διορθώνει τη λέξη γράφοντας «ψ». Τον ρωτάω πώς και δυσκολεύτηκε σε μια -κατά τ’ άλλα- ευρέως γνωστή και συνηθισμένη λέξη. «Τόσο καιρό με την τηλεκπαίδευση δεν έγραψα τίποτα κυρία, σχεδόν ξέχασα να κρατάω το στυλό».
«Ναι, αλλά δεν διάβασες κάποιο βιβλίο; Κάποιο περιοδικό; Κάποιο άρθρο;»
«Απλώς μιλούσα με τους φίλους μου με μηνύματα, και στο λατινικό αλφάβητο το «ψ» το γράφαμε «ps», άρα μου έμεινε».
Αυτό αποτελεί μόλις ένα στιγμιότυπο από την καθημερινότητα πλείστων Φιλολόγων, οι οποίοι μετά το διάστημα της τηλεκπαίδευσης των μαθητών καλούνται να καλύψουν εκ νέου ύλη ήδη διδαγμένη και γνώσεις θεωρητικά δεδομένες, προκειμένου να μπορέσουν να κατανοήσουν οι μαθητές τη θεωρία και τους κανόνες, και κατά συνέπεια να έχουν τις απαραίτητες βάσεις για την επεξεργασία της φετινής διδακτέας ύλης τους.
Παιδιά που για πολυάριθμους μήνες επαναπαύτηκαν στην χρήση αποκλειστικά και μόνο του ηλεκτρονικού υπολογιστή για την ολοκλήρωση των μαθημάτων τους, δίχως την επαφή με ερεθίσματα δυνάμενα να αναπτύξουν τις ικανότητές τους τόσο στον γραπτό, όσο και στον προφορικό λόγο. Μαθητές που κατά την επεξεργασία θεμάτων Έκθεσης, δυσκολεύονται όχι μόνο να κατανοήσουν λέξεις του εγχειριδίου, αλλά και να εκφράσουν τις ιδέες, τις σκέψεις και τις απόψεις τους, εμποδιζόμενοι από τη λεξιπενία.
Η ανάγνωση λογοτεχνικών -και όχι μόνο- έργων είναι υψίστης σημασίας για πολλούς λόγους. Δεν βοηθάει τους μαθητές απλώς κατά την εκμάθηση, και στη συνέχεια βελτίωση, της ορθογραφίας μέσω της συχνής επαφής με τον γραπτό λόγο, αλλά τους εξασκεί και στη δημιουργία σωστά δομημένου και συντακτικά και γραμματικά άρτιου λόγου.
Παράλληλα, καλλιεργεί την κριτική τους σκέψη, ψυχαγωγεί και τέρπει, ειδικά μέσω της ύπαρξης του βιωματικού στοιχείου, το οποίο οδηγεί στην ταύτιση με ορισμένους χαρακτήρες έργων. Ακόμη, βελτιώνεται η συγκέντρωση των νέων, διευρύνονται οι πνευματικοί τους ορίζοντες και ταυτοχρόνως αναπτύσσεται η φαντασία και η δημιουργική τους σκέψη.
Αρκούν μερικές σελίδες την εβδομάδα, ένα βιβλίο κοντά στα ενδιαφέροντα του αναγνώστη και προτροπή με ευχάριστο τρόπο από την οικογένεια και τους εκπαιδευτικούς, ώστε τα παιδιά και οι έφηβοι να ξεπεράσουν τις όποιες αναστολές έχουν και να έρθουν σε επαφή με το βιβλίο -χωρίς εξαναγκασμό, χωρίς πίεση, με πυξίδα την αγάπη.
* Η Εύη Μουρέλλου είναι φιλόλογος