Βήμα βήμα προσπαθούν οι αστυνομικοί να καταλήξουν στο δρομολόγιο που τελικώς οδήγησε στο θάνατο της 60χρονης Σούζαν Ήτον, φεύγοντας από τις εγκαταστάσεις της Ορθοδόξου Ακαδημίας Κρήτης. Οι κάμερες που έχουν αναζητηθεί δεν έχουν δείξει ακόμη την παρουσία της, ωστόσο οι Αρχές από την πρώτη στιγμή διαπίστωσαν ότι η άτυχη βιολόγος κινήθηκε δυτικά φεύγοντας από την Ο.Α.Κ.
Αυτό που αναμένουν με αγωνία είναι τα αποτελέσματα από τα εγκληματολογικά εργαστήρια (dna, αποτυπώματα) για τα οποία έχει ζητηθεί να υπάρξει προτεραιότητα, όμως ακόμα αποτελέσματα δεν έχουν φθάσει στις τοπικές διωκτικές Αρχές, κάτι απου αναμένεται το αμέσως προσεχές διάστημα.
Παράλληλα, αναμένεται τις επόμενες ημέρες να ξεκινήσουν ειδικές προανακριτικές πράξεις και αξιοποίηση της σύγχρονης τεχνολογίας, καθώς υπάρχουν εικασίες ότι σε συγκεκριμένες χρονικές στιγμές υπήρξαν συγκεκριμένες ενέργειες από τον δράστη.
Αυτό που διαπιστώνεται επίσης είναι ότι μέχρι στιγμής οι όποιες πληροφορίες που δίνονται με το σταγονόμετρο στην Αστυνομία δεν είναι βοηθητικές, κάτι που ερμηνεύεται ως άρνηση του κόσμου να βοηθήσει ή πράγματι δεν υπήρξαν άτομα που να είδαν κάτι που για την Αστυνομία μπορεί να αποδειχτεί πολύτιμο.
Από τις μέχρι στιγμής προσαγωγές πάντως δεν φαίνεται «φως», χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχει αποκλειστεί κάποιος από τους προσαχθέντες, Έλληνες ή αλλοδαπούς, που έχουν εξεταστεί και έχουν δώσει DNA και αποτυπώματα.
Από την πρώτη ημέρα, όπως έχει ήδη γράψει η «Π», συγκεκριμένα άτομα με περίεργη συμπεριφορά κέντρισαν το ενδιαφέρον των αστυνομικών, όμως από την εξέτασή τους δεν προέκυψε κάτι και αφέθηκαν ελεύθεροι προς το παρόν.
Συγκινούν τα μηνύματα
Συγκινούν τα μηνύματα των μελών της οικογένειας της άτυχης Σούζαν Ητον. Η μητέρα της Suzanne, Glynda, γράφει: “Από τη μέρα που μου έφεραν τη Suzanne στα χέρια μολις γεννήθηκε, μέσα σε μια κόκκινη χριστουγεννιάτικη κάλτσα, 23 Δεκέμβρη – όχι μισοκοιμισμένη και νυσταγμένη, αλλά με το κεφάλι της ψηλά και τα μάτια της ανοιχτά, αυτό το ενδιαφέρον για τα πάντα γύρω της δεν άλλαξε ποτέ.
Ήταν μια χαρά να μοιράζομαι την αγάπη της για τα βιβλία και τη μουσική, να παρατηρώ τον συνδυασμό μιας ιδιαίτερης φαντασίας με μια ήρεμη, στοχαστική, σταθερή προσωπικότητα. Τα επιτεύγματά της είναι πολλά και ποικίλα: συστηματική κηπουρός, πετυχημένη πιανίστρια, μαύρη ζώνη σε taekwondo και φυσικά οι συνεισφορές της στην αναπτυξιακή βιολογία. Ήταν μια αφοσιωμένη σύζυγος και μητέρα και βαθιά αγαπητή από την οικογένειά της”.
Ο γιος της Μαξ: «Η μητέρα μου ήταν μια αξιοθαύμαστη γυναίκα. Κατάφερε να ζήσει μια ζωή με λίγες απογοητεύσεις, εξισορροπώντας την προσωπική της ζωή με την καριέρα της. Νομίζω ότι το γεγονός ότι δεν συνειδητοποίησα πόσο καλά κατάφερε να το κάνει ήταν προφανές από το ότι, ενώ άλλες μητέρες γύρω μου είχαν αναλάβει τη φροντίδα των παιδιών τους σε πλήρες ωράριο, παρόλα αυτά τη δική μου δεν την ξεπέρασε κανένας από αυτούς.
Υποστηρικτική και ενθαρρυντική, με ανέθρεψε και υποστήριξε οτιδήποτε διασκεδαστικό κατέβαζε το παιδικό μου μυαλό και αυτή η περιέργεια μού έχει κολλήσει μέχρι σήμερα. Καθώς μεγάλωνα, η λαμπρότητά της ως επιστήμονας άρχισε να αναδύεται σε μένα. Πάντα οπλισμένος με μια ερώτηση, θα έδειχνε ενδιαφέρον για οποιοδήποτε θέμα προέβαλα.
Πολλές φορές συζήτησα θέματα μαζί της που είχα σπουδάσει στο πανεπιστήμιο και μέσα σε μια εβδομάδα θα ήταν εξίσου έμπειρη και καλά πληροφορημένη για το θέμα σαν οποιονδήποτε από τους καθηγητές μου. Ήταν όμως πολύ περισσότερο από επιστήμονας.
Η αγάπη της για τη μουσική έλαμπε, τα μάτια της φωτίζονταν κάθε φορά που μιλούσε για ένα κομμάτι που έπαιζε και γελούσε μαζί μου για τον θαυμασμό της τεράστιας πολυπλοκότητας μιας σύνθεσης στο πιάνο
. Έχω πολλές ευχάριστες αναμνήσεις από την ίδια και τον πατέρα μου που παίζουν ντουέτα μαζί, γεμίζοντας το σπίτι μας με έναν όμορφο, χαρούμενο ήχο που ήταν μοναδικός γι ‘αυτούς και θα αγαπώ για πάντα τη μνήμη να ξαπλώνω στο πάτωμα, βλέποντας και ακούγοντας αυτό που του έφερε μαζί».
Η αδελφή της Suzanne: «Ταιριάζει με την αυστηρότερη περιγραφή της Jane Austin για μια «πετυχημένη γυναίκα» που διατηρούσε ταυτόχρονα μια φυσική ταπεινοφροσύνη και μια «ακόρεστη περιέργεια». Ανησυχούσε ότι ήταν αδύνατο να δώσει τα πάντα και στην επιστήμη της και στην οικογένειά της.
Όποιος όμως διαβάσει τα επιτεύγματά της στον τομέα της μοριακής και αναπτυξιακής βιολογίας ή που είδε τη χαρά της στο να φροντίζει, να παρηγορεί και να εμπνέει τα παιδιά της ή να μοιράζεται με τον άνδρα της πράγματα δεν θα είχε καμία αμφιβολία. Με μια βαθιά ευαισθησία και συμπόνια, με κάποιο τρόπο μάς έβαζε όλους σε προτεραιότητα. Είμαστε εξαιρετικά υπερήφανοι γι’ αυτήν.
Η Sue ήταν πολύ πιο σπουδαία ως άνθρωπος για να καθοριστεί η παρακαταθήκη της στην κοινωνία από τον τρόπο με τον οποίο τη χάσαμε. Ήταν τα λόγια της που τελικά με βοήθησαν να χειριστώ τον θάνατο και ήταν στη διαδικασία να με μάθει να ζω. Γι αυτό θα συνεχίσω αυτό το ταξίδι. Έκανα μια συνειδητή επιλογή να μην επιτρέψω σε αυτά τα γεγονότα να στοιχειώσουν τις αναμνήσεις μου.
Οι μνήμες μου θα είναι από καθαρή χαρά και ευγνωμοσύνη, από αγάπη και θαυμασμό για μια αδερφή που κρατούσε το χέρι, μια έμπιστη φίλη, ένα δυνατό, ευγενικό, θαυμάσιο, ανιδιοτελές άτομο που πρόσφερε αξέχαστη συνεισφορά στην επιστήμη και πρόσθεσε ανυπολόγιστη ομορφιά στη ζωή μας”.
Ο αδερφός της, Rob: Έχω χάσει μια αδελφή. Ο κόσμος έχει χάσει πολλά περισσότερα από ό,τι θα μάθει ποτέ. Η Suzanne έφερε μια νέα προοπτική σε όλα. Ως επιστήμονας θα συνενώνει τα νήματα της κοινής γνώσης από άλλους κλάδους για να δημιουργήσει νέες βαθιές αντιλήψεις στη δική της.
Ως μαγείρισσα θα μπορούσε να κάνει το πιο εξωτικό πιάτο να φαίνεται απλό και σπιτικό. Θα χάσω τις συνομιλίες μας. Πάντα έφευγα με ένα κεφάλι γεμάτο νέες ιδέες και ενθουσιασμό. Πάνω απ’ όλα όμως θα χάσω το πιο ευγενικό, σοφό πρόσωπο που πιθανότατα θα γνωρίσω ποτέ.