Σε ηλικία 91 έτων έφυγε χθες από τη ζωή η ομότιμη καθηγήτρια Αιματολογίας Τιτίκα Μανδαλάκη-Γιαννιτσιώτη με καταγωγή από την κάτω Βιάννο.
Ήταν κόρη του ιατρού Μάνου Γ. Μανδαλάκη απ’ την Κάτω Βιάννο και της οδοντιάτρου Λίνας Παπακυριάκου-Μανδαλάκη απ’ το Ναύπλιο.
Όπως αναφέρουν τα “Viannitika”, σπούδασε Ιατρική και αναγορεύθηκε διδάκτωρ και υφηγήτρια της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών χωρίς ποτέ να καταλάβει έδρα σε αυτήν. Ανέπτυξε πλούσια Ιατρική (στους τομείς της Αιμοδοσίας και της Αιμορροφιλίας) ερευνητική και συγγραφική δράση στην Αιματολογία.
Ήταν ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Ελληνικής Αιματολογικής Εταιρείας και πρόεδρος της το χρονικό διάστημα 1986-88. Έκανε οικογένεια με τον επίσης ιατρό παθολόγο-γαστρεντερολόγο Τάσο Γιαννιτσιώτη (1930-2014) και απέκτησαν δύο παιδιά και δύο εγγόνια.
Σύμφωνα με πληροφορίες από την “Ηχώ της Βιάννου”, μετά από μετεκπαιδεύσεις σε ειδικά θέματα Αιματολογίας στην Ελβετία (Ζυρίχη) και στη Γαλλία (Παρίσι), εργάστηκε ως επιμελήτρια του Α’ Περιφερειακού Κέντρου Αιμοδοσίας του Ιπποκράτειου Νοσοκομείου κι από το 1971 διεύθυνε το Β Περιφερειακό Κέντρο Αιμοδοσίας στο Λαϊκό Νοσοκομείο Αθηνών.
Αφοσιώθηκε στην ειδικότητα της Αιματολογίας και κυρίως σε δύο βασικούς τομείς: α/ στην Αιμόσταση (διαταραχές της πήξεως του αίματος, αιμορραγικές διαθέσεις, θρομβώσεις) και β/ στην Αιμοδοσία (από επιστημονική, οργανωτική, νομοθετική και κοινωνική πλευρά).
Η ιδιωτική επαγγελματική της δραστηριότητα υπήρξε περιορισμένη διότι ανέκαθεν πίστευε στην προσφορά του ιατρού στο κοινωνικό σύνολο διαμέσου οργανωμένων νοσοκομειακών μονάδων.
Σ’ όλο αυτό το διάστημα της επιστημονικής της καριέρας υπήρξε ιδρυτικό κι ενεργό μέλος πολλών ελληνικών και Διεθνών επιστημονικών εταιρειών, οργανώτρια ελληνικών και διεθνών επιστημονικών συνεδρίων. Ιδιαίτερα επισημαίνεται το συνεχές και σημαντικό εκπαιδευτικό της έργο απ’ το 1995 σε φοιτητές ιατρικής ειδικευμένους στην Αιματολογία Ιατρούς, σε Σχολές Επισκεπτριών Αδελφών Νοσοκόμων, στο ειδικευμένο στην αιμοδοσία ιατρικό, νοσηλευτικό και τεχνολογικό προσωπικό, καθώς και στα μετεκπαιδευτικά μαθήματα των επιστημονικών εταιρειών.
Πλούσια είναι η αρθρογράφησή της (το πλήθος των επιστημονικών της εργασιών προσεγγίζει τις χίλιες), με δημοσιεύσεις και ανακοινώσεις σε ελληνικά και ξένα περιοδικά σχετικά με την ειδικότητά της.
Στην ανιδιοτελή εθελοντική προσφορά πιστά βάδισε στα βήματα και στα χνάρια των γονιών της (Μάνου και Λίνας) και κατά την περίοδο και λίγο μετά τη γερμανική Κατοχή, νεαρό κοριτσόπουλο συγκέντρωνε τότε τις κοπέλες του χωριού της αγαπημένης τους Κάτω Βιάννου και τους μάθαινε πρακτικά πράγματα της ζωής (πλέξιμο, χορούς, τραγούδια, ιστορίες κ.ά.), κάνοντας έτσι ένα είδος λαϊκής επιμόρφωσης.
Παντός είδους διακρίσεις (επαίνους, βραβεία, τιμητικές πλακέτες κ.τ.λ.) για το πανθομολογούμενο τεράστιο έργο της στην ειδικότητά της ως παγκοσμίου κύρους αιματολόγος, η ταπεινότητά της δεν επεδίωξε. Επιδίωξε μονάχα με πάθος την ανιδιοτελή – εθελοντική ιατρική προσφορά στο κοινωνικό σύνολο. Άφησε παραδείγματα…
Αν και αποχώρησε απ’ την ενεργό υπηρεσία το 1997, συνέχισε να παρέχει τόσο η ίδια όσο κι ο σύζυγός της Τάσος Γ. Γιαννιτσιώτης, παθολογογαστρεντερολόγος, ιατρική συμβουλή και βοήθεια σ’ όλους τους συμπατριώτες της απ’ την Κάτω Βιάννο, αλλά και την επαρχία της Βιάννου γενικότερα.
Συλλυπητήριο μήνυμα έστειλε ο πρόεδρος της Κοινότητας Κάτω Βιάννου, Δημήτρη Μανδαλάκης: “Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τη σκεπάσει”.
Και ο πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Ηρακλείου Χάρης Βαβουρανάκης έκανε ανάρτηση.