Στην επαγγελματική εξουθένωση των υγειονομικών αναφέρεται ο πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων του ΠΑΓΝΗ Δημήτρης Βρύσαλης, επισημαίνοντας ότι η υπολειτουργία τμημάτων και κλινικών σε όλη την Κρήτη επιβαρύνουν ιδιαίτερα το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο το οποίο επισκέπτεται περισσότερος κόσμος.
Μεταξύ άλλων σημειώνει:
“Η πρόσφατη μελέτη του ΕΚΠΑ που δημοσιεύτηκε στα μέσα Αυγούστου σε επιστημονικό περιοδικό δείχνει απογείωση της επαγγελματικής εξουθένωσης (burn out), που αγγίζει πλέον 7 στους 10 υγειονομικούς καθρεφτίζοντας τη εγκληματική υποστελέχωση των δομών Υγείας, οι μεγάλες ελλείψεις σε προσωπικό, η ακραία εντατικοποίηση, αλλά και η ακόμα μεγαλύτερη επιβάρυνση των υγειονομικών κατά την περίοδο της πανδημίας, έχει αφήσει ανεξίτηλα τα σημάδια της και στη «μετά την Covid» εποχή.
Οι σχετικοί δείκτες είναι ακόμα υψηλότεροι στο νοσηλευτικό προσωπικό, όπου σε ποσοστό 91,1% καταγράφονται υψηλά και μέτρια επίπεδα επαγγελματικής εξουθένωσης. Δηλαδή, το πρόβλημα αφορά σχεδόν στο σύνολό τους” όπως τονίζει.
“Η υποστελέχωση βαραίνει διπλά και τριπλά στο, έτσι κι αλλιώς, απαιτητικό εργασιακό περιβάλλον των δομών Υγείας, που περιλαμβάνει εργασία με βάρδιες, μεγάλο φόρτο και πιεστικές συνθήκες δουλειάς. Στην άθλια κατάσταση που προϋπήρχε στο δημόσιο σύστημα Υγείας, με τις ελλείψεις και τις απανωτές εφημερίες, με τις μετακινήσεις και τα «εντέλλεσθε» για να κλείνουν τρύπες, ήρθε να προστεθεί μετα την έξαρση της πανδημίας, η υπολειτουργία νοσοκομείων κλινικών τμημάτων σε ολο το νησί με ιδιαίτερη επιβάρυνση του ΠΑΓΝΗ.
Η πρόσφατη μελέτη έρχεται να προσθέσει μια ακόμα επιβεβαίωση της εκρηκτικής κατάστασης που έχει διαμορφωθεί, με ευθύνη της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων, στα δημόσια νοσοκομεία και τις υπόλοιπες δομές Υγείας.
Η εφημεριακή υπερεξόντωση, οι μετακινήσεις για να «μπαλώνονται» τα μεγάλα κενά, τα συσσωρευμένα οφειλόμενα ρεπό και άδειες, οι καθηλωμένοι μισθοί, είναι μερικές από τις ψηφίδες που συνθέτουν την καθημερινότητα των υγειονομικών, ενώ τα αυξανόμενα φαινόμενα παραιτήσεων νοσοκομειακών γιατρών νοσηλευτών επιβεβαιώνουν ότι η εργασιακή εξουθένωση χτυπά και τη δική τους πόρτα.