Το φαινόμενο της γυναικοκτονίας στην Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια που αυξάνεται ολοένα και περισσότερο και τις διαστάσεις που έχει πάρει η βία κατά των γυναικών, φαίνεται να είναι παγκόσμιο φαινόμενο.
Συνήθως ο φόνος δεν έχει σοβαρή αιτία για να φτάσει ένας άντρας στην αδιέξοδη επιλογή. Τα αίτια είναι πολλά.
Ξεκινάνε από την παιδική ηλικία που πολλά αγόρια έχουν υποστεί ακραία βία ακόμα και από τους γονείς τους και όταν μεγαλώσουν θα ζητήσουν εκδίκηση.
Θα στραφούν εναντίον της συζύγου ή της αδερφής, ακόμα και στη μάνα.
Το ζήτημα για μένα είναι πως δεν υπάρχει από τις οικογένειες σωστή ανατροφή στα παιδικά χρόνια. Τα παιδιά μας τα στέλνουμε στα σχολεία και το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι να μάθουν γράμματα και να είναι καλοί μαθητές.
Το πρόβλημα δεν είναι μόνο τα γράμματα είναι και η καλή συμπεριφορά.
Την επιμέλεια στο παιδί την έχει η μάνα, ειδικά στα χωριά. Και εγώ έχω μεγαλώσει σε χωριό και όταν έφευγα από το σπίτι ο πατέρας μου, μου έλεγε: «μωρε σύ, ντρέτα να πηγαίνεις»,
Εννοούσε να μην κλέψω καμία σταφίδα, κανένα αχλάδι. Ημουν στο δημοτικό σχολείο και άκουσα στο σπίτι μας μία προξενιά: να παντρέψουν δηλαδή κάποιον. Και λέγαν: «αφού μωρέ δεν έχει περιουσία και λέει ο πατέρας μου να τον πάρετε, είναι καλοαναθρεμμένος και δεν πειράζει που δεν έχει περιουσία»…
Αυτοί ήταν οι παλιοί…