Τι θυμήθηκα τώρα! Φοιτητές στην Αθήνα, αρχές της δεκαετίας του 60. Συχνή βόλτα και ψυχαγωγία μας, στο αναψυκτήριο του Γιώργου Οικονομίδη, στο Πεδίο του Άρεως.
Το βαλάντιο δεν επέτρεπε και πολλές επιλογές. Είχαμε αυτό, που έμοιαζε με λαϊκό πανηγύρι (πληρώναμε μόνο τα αναψυκτικά), και τις τακτικές επισκέψεις μας στη Βουλή των Ελλήνων, όπου παρακολουθούσαμε τις τιτανομαχίες των πολιτικών, του Γεωργίου Παπανδρέου, του Κωνσταντίνου Καραμανλή, του Ηλία Ηλιού, καθώς μάχονταν να φτιάξουν τον πολιτικό χάρτη της νέας Ελλάδας!
Στο Πεδίο του Άρεως, λοιπόν, είχε το αναψυκτήριό του, στο όμορφο άλσος, ο Γιώργος Οικονομίδης, χαρισματική προσωπικότητα, από τους καλύτερους “κονφερασιέ”. Έτσι έλεγαν τότε αυτούς που παρουσίαζαν το ψυχαγωγικό πρόγραμμα.
Ο Οικονομίδης τα έκανε όλα. Παρουσίαση του προγράμματος, απαγγελίες, ανέκδοτα, αστεία, διάλογο με αυτούς που έπαιρναν μέρος στο πρόγραμμα, τραγουδιστές, ακροβάτες, ταχυδακτυλουργούς, καμιά φορά και με το κοινό. Ήταν ένα θεατρικό βαριετέ, και να φανταστείτε στο ύπαιθρο!
Πάντα ξεκινούσε με την αγαπημένη του προσφώνηση “φίλοι μου αγαπημένοι”!
Πώς τα θυμήθηκα τώρα όλα αυτά! Οι ευχάριστες αναμνήσεις πέφτουν βροχή, για να ξεπλύνουν λίγο την καταχνιά!
Λοιπόν, φίλοι μου αγαπημένοι, λέω να ξεφύγουμε λίγο από τη μιζέρια, την καταχνιά και το ψυχοπλάκωμα!
Δεν θα ξαναγράψω για τον επάρατο, ούτε για πανδημίες, ούτε για λοιμούς και καταποντισμούς, που συνέβησαν πάλαι ποτέ, ούτε για τις πληγές του Φαραώ, ούτε για την Αποκάλυψη του Ιωάννη! Όλο και κάποια ιστοριούλα θα μου έρχεται στον νου, να τη γράφω, από τη λογοτεχνία, ιστορία, μυθολογία, ανεκδοτολογία (δόξα τῶ Θεῶ, έχομε αρκετά). Να δείτε, θα είναι καλύτερα, φίλοι μου αγαπημένοι!