Την απόλυτη διαφωνία του στις αποσπασματικές αναμορφώσεις του προϋπολογισμού και του «Σχεδίου Δράσης», εκφράζει με ανακοίνωση του ο επικεφαλής του συνδυασμού «Συν.Εργασία» κ. Ευριπίδης Κουκιαδάκης, ο οποίος ξεκαθαρίζει ότι είναι υποχρεωμένος να απέχει από τις σχετικές ψηφοφορίες, διαφωνώντας πλήρως για λόγους αρχής.
Όπως τονίζει, «το φαινόμενο αυτό, αν συνέβαινε μόνο την περίοδο της πανδημίας, θα το αντιμετωπίζαμε με μεγαλύτερη κατανόηση, δυστυχώς όμως, αν ρίξει κανείς μια γρήγορη ματιά στα πρακτικά των συνεδριάσεων της Οικονομικής Επιτροπής και του Δημοτικού Συμβουλίου, θα διαπιστώσει ότι η «πανδημία» των αναμορφώσεων προηγήθηκε της υγειονομικής κρίσης και διαδίδεται με την ταχύτητα διάδοσης του ιού.
Η διαδικασία αυτή δικαιολογείται για την αντιμετώπιση έκτακτων αναγκών ή την αξιοποίηση έκτακτων χρηματοδοτήσεων, η κατάχρηση της όμως, εκτός του ότι δημιουργεί εύλογα ερωτηματικά, η εικόνα που εκπέμπουμε, για ένα τόσο σοβαρό θέμα, δεν τιμά κανένα από μας.
Τριάντα τροποποιήσεις του προϋπολογισμού, με ισάριθμες αποφάσεις της Οικονομικής Επιτροπής στη ίδια συνεδρίαση, αν μη τη άλλο αναδεικνύουν προχειρότητα, έλλειψη συνεργασίας και συντονισμού των εισηγητών μεταξύ τους, παρά το ότι τα ίδια φυσικά πρόσωπα είναι εισηγητές ως αντιδήμαρχοι, μέλη της εκτελεστικής που σχεδιάζει, «συντονίζει» και υλοποιεί το δημοτικό έργο, πρόεδροι οργανισμών και μέλη της Οικονομικής Επιτροπής που εισηγείται τις τροποποιήσεις.
Δικαιολογημένα ίσως, πού να βρεθεί χρόνος για τα ασήμαντα, όταν τα ίδια φυσικά πρόσωπα είναι δύσκολο αν όχι αδύνατο και να θυμούνται ακόμη, σε πόσες επιτροπές συμμετέχουν η προεδρεύουν, πολύ δε περισσότερο να γνωρίζουν τα θέματα που αντιμετωπίζουν, χωρίς να παραλείψουν τις ανάγκες επικοινωνίας. Όλες αυτές οι τροποποιήσεις θα προκαλούσαν λιγότερο αν θα μπορούσαν να συμπεριληφθούν σε μία και μόνη εισήγηση, τουλάχιστον θα σπαταλούσαμε λιγότερο χαρτί για την εκτύπωση των εισηγήσεων, των πρακτικών των συνεδριάσεων και των αποφάσεων μας».
Ο κ. Κουκιαδάκης επιρρίπτει βαριές ευθύνες στη δημοτική Αρχή και τις παρατάξεις που στοιχίζονται γύρω από αυτή, τονίζοντας ότι «με τις συνεχείς αναμορφώσεις είναι αδύνατο να μπορέσουμε να παρακολουθήσουμε όπως έχουμε χρέος, την υλοποίηση του προγράμματος και την εκτέλεση του προϋπολογισμού, που έχουν τη σταθερότητα κινουμένης άμμου. Έτσι, ο ετήσιος σχεδιασμός μεταβάλλεται, χωρίς να μπορούμε να έχουμε εικόνα, για το πόσο κάθε επί μέρους τροποποίηση διαφοροποιεί τον ετήσιο σχεδιασμό, γιατί το επιχειρησιακό σχέδιο δεν έχει συζητηθεί ακόμη, σε κανένα συλλογικό όργανο».
Παράλληλα ο κ. Κουκιαδάκης ξεκαθαρίζει «η έγκριση των δαπανών για την προβολή των δράσεων της δημοτικής Αρχής, δεν σημαίνει και έγκριση των αντίστοιχων προγραμματικών δράσεων, πολιτιστικών κυρίως. Πρέπει να γίνει σαφές ότι οι δράσεις αυτές δεν έχουν εγκριθεί και οι όποιες δαπάνες γίνονται γι’ αυτές είναι επισφαλείς και ενδεχομένως καταλογιστέες σε περίπτωση κατασταλτικού ελέγχου.
Στα απλά ελληνικά, οι πολυάριθμες οντότητες παραγωγής πολιτισμού διαφορετικών ταχυτήτων και αμφίβολης ποιότητας πολλές φορές, δεν πήραν λευκή επιταγή για τη διαχείριση του τεράστιου αυτού ποσού και κυρίως του παραγόμενου αποτελέσματος, ερμηνεύοντας ως έγκριση των εκδηλώσεων (τους), τη θετική ψήφο κάποιων παρατάξεων στο πρόγραμμα προβολής των μόλις διακοσίων χιλ. ευρώ περίπου, που διατίθενται για όλα τα μέσα ενημέρωσης, ποσό ασήμαντο σε σύγκριση με τα ποσά που δαπανούν χωρίς συγκροτημένο σχέδιο, οι πολυδιασπασμένες και πολυδάπανες δομές πολιτιστικών δράσεων.
Η αριστοκρατική άποψη που εκφράστηκε από την αντιδήμαρχο πολιτισμού, ότι το πρόγραμμα είναι δική της αποκλειστικά ευθύνη, είναι ασύμβατη με τον θεσμικό της ρόλο».