Τις θερμές ευχές του προς τον Αρχιεπίσκοπο Κρήτης κ. Ειρηναίο για ταχεία ανάρρωση απευθύνει ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος σε επιστολή του. Είναι γνωστό ότι ο Παναγιότατος τρέφει μεγάλη εκτίμηση προς το πρόσωπο του κ. Ειρηναίου στον οποίο από χρόνια είχε εμπιστευθεί τη διαχείριση σημαντικών εκκλησιαστικών υποθέσεων, ενώ αμφότεροι έχουν φοιτήσει στην Ιερά Θεολογική Σχολή της Χάλκης.
Η επιστολή του Οικουμενικού Πατριάρχη έχει ως εξής:
«Ιερώτατε Αρχιεπίσκοπε Κρήτης, υπέρτιμε και έξαρχε Ευρώπης, εν Αγίω Πνεύματι αγαπητέ αδελφέ και συλλειτουργέ της ημών Μετριότητος κύριε Ειρηναίε, χάρις είη τη υμετέρα Ιερότητι και ειρήνη παρά Θεού.
“Κύριος έκτισεν εκ γης φάρμακα, και ανήρ φρόνιμος ου προσοχθιεί αυτοίς. Ουκ από ξύλου εγλυκάνθη ύδωρ εις το γνωσθήναι την ισχύν αυτού; και αυτός έδωκεν ανθρώποις επιστήμην ενδοξάζεσθαι εν τοις θαυμασίοις αυτού, εν αυτοίς εθεράπευσε και ήρε τον πόνον αυτού… (Σοφ. Σειρ. λη’ 4-7).
Δια των λόγων τούτων, Ιερώτατε αδελφέ, η Θεόπνευστος της Παλαιάς Διαθήκης Γραφή αναφέρεται εις τον θεσμόν και εις την ιδιότητα του ιατρού, ως και εις την σπουδαιοτάτην επιστήμην της ιατρικής. Ομολογουμένως, ουδείς των απογόνων του Αδάμ και της Εύας υπάρχει άγευστος το μεν της πικρίας της ασθενείας, το δε της ωφελείας εκ της ιατρικής επιστήμης.
Η ασθένεια ουδένα εξαιρεί, επισκπετομένη πάντα άνθρωπον κατά την διάρκειαν του βίου του, εις πάσαν ηλικίαν, με ελαφράν ή βαρείαν μορφήν. Εις αυτήν την δοκιμασίαν άπαντες επισκεπτόμεθα τους ιατρούς και τα νοσοκομεία και λαμβάνομεν τα κατά περίπτωσιν φάρμακα, υπείκοντες εις τας ιατρικάς οδηγίας.
Ούτω, μετά συγκινήσεως επληροφορήθημεν τα περί της ασθενείας της υμετέρας αγαπητής Ιερότητος και την εισαγωγήν αυτής εις το Πανεπιστημιακόν Νοσοκομείον του Ηρακλείου. Τα νοσοκομεία παρομοιάζονται προς τον σπόγγον, όστις σπογγίζει τα δάκρυα τόσον του πόνου, όσον και αυτά της χαράς όταν πρόκειται περί τοκετού, δροσίζει διά της νοσηλείας την θέρμην του πυρετού, απορροφά τον ιδρώτα της αγωνίας εκ της αναμονής των ιατρικών εξετάσεων.
Σπεύδοντες δια της παρούσης παρά το προσκεφάλαιον υμών προς παραμυθίαν ου παυόμεθα ευχόμενοι και προσευχόμενοι προς τον Ιατρόν ψυχών τε και σωμάτων υπέρ υγείας και σωτηρίας υμών, και αναπέμποντες ένθερμον την ημετέραν προσευχήν προς Αυτόν όπως ταχέως αποκατασταθή το πολύτιμον τούτο αγαθόν εις υμάς.
Επί δε τούτοις, ασπαζόμενοι υμάς φιλαδέλφως, προσεπευχόμεθα καλήν ανάρρωσιν και ταχείαν την πλήρη αποθεραπείαν, όπως επανέλθητε εις τα θεοφιλή υμών έργα, δοξάζοντες και αύθις τον πολυεύσπλαχνον Κυβερνήτην του παντός, «τον ιώμενον πάσας τας νόσους» (Ψαλμ. ρβ’ 3) ημών». Είη η Χάρις και το έλεος Αυτού μετά της υμετέρας φίλης Ιερότητος.
Ο αγαπητός εν Χριστώ αδελφός