Η απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Ανατολικής Κρήτης ρίχνει αυλαία στην πολύκροτη υπόθεση της απαγωγής, τουλάχιστον σε σχέση με την εμπλοκή των 12 γνωστών κατηγορουμένων. Κανείς δεν ξέρει αν οι έρευνες που βρίσκονται σε εξέλιξη αναφορικά με την εμπλοκή άλλων υπόπτων θα οδηγήσουν σε κάποια δικαστική αίθουσα ή θα τεθούν στο αρχείο.
Το βέβαιο είναι ότι σχεδόν 4 χρόνια από την ημέρα της κινηματογραφικής απαγωγής του επιχειρηματία (μέρα-μεσημέρι της 30ης Μαρτίου 2017) κρίσιμα ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα για τη μεγαλύτερη σε διάρκεια υπόθεση απαγωγής στην Ευρώπη.
Δεν αποκαλύφθηκε-ούτε θα αποκαλυφθεί ως φαίνεται-το «βαθύ λαρύγγι» αυτής της υπόθεσης. Ποιο ήταν το πρόσωπο εκείνο που παρείχε κρίσιμες πληροφορίες στους απαγωγείς για να σχεδιάσουν με αριστοτεχνική αρτιότητα την αρπαγή του Μιχάλη Λεμπιδάκη την ημέρα της επιστροφής του στο Ηράκλειο από το εξωτερικό.
Παρά το γεγονός ότι από έδρας εκφράστηκε η πεποίθηση ότι οι «πληροφορίες» δόθηκαν από άτομο κοντινό στο περιβάλλον του επιχειρηματία, εκείνος δεν το αποδέχθηκε ποτέ. Ούτε όμως και παραπέμφθηκαν ενώπιον της Δικαιοσύνης τα πρόσωπα που είχαν το γενικό πρόσταγμα.
Στους έξι μήνες ομηρείας ο Μιχάλης Λεμπιδάκης άλλαξε έξι κρυσφήγετα και στο διάστημα αυτό δεν είδε ποτέ το φως του ήλιου. Οι απαγωγείς τον είχαν αλυσοδεμένο πότε από το χέρι και πότε από το πόδι. Δεν απέφυγε τα ηρεμιστικά προκειμένου να μπορέσει να διαχειριστεί ψυχολογικά αυτή την εφιαλτική κατάσταση.
Οι απαγωγείς πολλές φορές υπήρξαν ιδιαίτερα σκληροί στις διαπραγματεύσεις με την οικογένεια του απαχθέντος. Έφθασαν στο σημείο να διακόψουν για αρκετές ημέρες κάθε επικοινωνία, θέλοντας να εκβιάσουν καταστάσεις και να καταδείξουν ότι ο άνθρωπός τους κινδυνεύει.
Ποιος όμως μπορεί να ξεχάσει και την ημέρα απελευθέρωσης του Μιχάλη Λεμπιδάκη. Ξημέρωνε Δευτέρα, 2 Οκτωβρίου 2017. Η καταρρακτώδης βροχή μαστίγωνε τα πρόσωπα των αστυνομικών που είχαν χωθεί στους σκίνους. Ήταν τέτοια η υπερένταση που παρά την κόπωση και την αϋπνία, οι κόρες των ματιών τους είχαν διασταλεί, κοιτώντας επίμονα το απέναντι κτήριο, τη μάντρα με τα σκραπ, στη γέφυρα της Ζουρίδας.
Όλες οι ενδείξεις και οι πληροφορίες οδηγούσαν στο συμπέρασμα ότι ο επί 186 ημέρες απαχθείς Μιχάλης Λεμπιδάκης κρατούνταν σε αυτό το κτήριο. Εκεί τους είχαν οδηγήσει τα «ακούσματα» υπόπτων μέσα από την παρακολούθηση των κινητών τους τηλεφώνων. Και πράγματι εκεί είχε μεταφερθεί άρον-άρον από τις 10 Αυγούστου μετά την επεισοδιακή ιστορία στον Βρασκά.
Ειδικές δυνάμεις εισβάλλουν στις εγκαταστάσεις της μάντρας, εξουδετερώνουν τον φύλακα και απελευθερώνουν τον Μιχάλη Λεμπιδάκη. Η μορφή του τους λυγίζει.
Πετούν στα ουράνια από χαρά μα ταυτόχρονα σφίγγεται το στομάχι τους. Αλυσοδεμένος από το πόδι, χλωμός, αδύναμος, με μία όμως καθηλωτική ευγένεια την οποία δεν απώλεσε ακόμα και στην πιο δύσκολη δοκιμασία της ζωής του. Ψελλίζει επανειλημμένα «ευχαριστώ» και ζητά μόνο λίγο νερό από τους σωτήρες του.