Με ερώτηση που κατέθεσε προς τους υπουργούς Εσωτερικών Οικονομικών, Εργασίας ο βουλευτής Ηρακλείου του ΚΚΕ κ. Μανόλης Συντυχάκης θέτει το μείζον ζήτημα που έχει ανακύψει με τους εργαζόμενους μέσω ΕΣΠΑ στον ΔΟΠΑΦΜΑΗ.
Όπως εξηγεί στην παρέμβασή του, ο Δημοτικός Οργανισμός Προσχολικής Αγωγής-Φροντίδας και Μαζικής Άθλησης Ηρακλείου, ζητά την επιστροφή των καταβληθέντων ποσών σε 61 εργαζόμενους ΙΔΟΧ του προγράμματος ΕΣΠΑ, μετά από έλεγχο της Γενικής Διεύθυνσης Δημοσιονομικών Ελέγχων του Υπουργείου Οικονομικών, ο οποίος διενεργήθηκε στο τέλος του 2018 και αφορούσε σε ολόκληρο το έτος, εξαιτίας «λανθασμένης» χορήγησης της προσωπικής διαφοράς.
Κατά την ίδια Έκθεση Ελέγχου, η προσωπική διαφορά, μέρος του ήδη χαμηλού μισθού των εργαζόμενων του προγράμματος ΕΣΠΑ, ζητείται να επιστραφεί με μηνιαία περικοπή 10% του μισθού τους, εφόσον οι εργαζόμενοι δε δουλεύουν όλο το έτος, αλλά διακόπτεται η εργασιακή τους σχέση με τον Οργανισμό, για τον μήνα Αύγουστο κάθε χρόνο. Αξίζει να σημειωθεί ότι την καταβολή της προσωπικής διαφοράς την ενέκρινε ο ίδιος ο Επίτροπος του Νομού Ηρακλείου.
Οι εργαζόμενοι αυτοί υπό το καθεστώς ομηρείας της συγκεκριμένης σχέσης εργασίας τους, υπηρετούν τις ίδιες θέσεις επί σειρά πολλών συνεχόμενων ετών (μέχρι και 15 χρόνια), με τις συμβάσεις τους να χαρακτηρίζονται ανανεούμενες από τον ίδιο τον Οργανισμό. Η ίδια έκθεση θέτει το ζήτημα της αποζημίωσής τους, εφόσον απολύονται κάθε τέλος Ιουλίου κάθε έτους, γεγονός που, επίσης, δεν υλοποιείται.
Επιπλέον, θα πρέπει να αναφερθεί ότι το 2019 κάτω από την πίεση των εργαζομένων και την επίκληση της αντίστοιχης νομοθεσίας, ο ΔΟΠΑΦΜΑΗ υπέγραψε 12μηνη σύμβαση με τους εργαζόμενους αυτούς, ενώ για την αναδρομική καταβολή προηγούμενων ετών για το μήνα Αύγουστο, ως όφειλε, δεν έχει καταβάλει τίποτα έως και σήμερα.
Οι εξελίξεις και η διαχείριση, μέχρι σήμερα, της υπόθεσης από τον ΔΟΠΑΦΜΑΗ και τον Δήμο Ηρακλείου καταδεικνύουν το αντεργατικό πρόσωπο της Τοπικής Διοίκησης, που δεν έχει κανένα ενδοιασμό να καταπατά κάθε εργασιακό δικαίωμα από τα ελάχιστα που έχουν απομείνει και να προωθεί πιστά την πολιτική του κεντρικού κράτους, ανεξαρτήτως Κυβερνήσεων, με κεντρικό πυρήνα τη μείωση του εργατικού κόστους, την ίδια στιγμή που αυτό κατοχυρώνει πλήθος φοροαπαλλαγών και άλλων προνομίων για το μεγάλο κεφάλαιο, ακόμα και εν μέσω πανδημίας.
Δε μπορούν όλα τα επίπεδα κρατικής διοίκησης να λένε ότι κάνουν ό,τι μπορούν για να διαφυλάξουν βασικές κοινωνικές υποδομές, τη στιγμή που χιλιάδες εργαζομένων ζουν υπό το καθεστώς ομηρείας σε τέτοιους δημοτικούς οργανισμούς και σε δομές βρεφικών και παιδικών σταθμών, με πληθώρα εργασιακών σχέσεων και διατηρούνται τα προγράμματα ανακύκλωσης της ανεργίας και της εργασίας με χαμηλά δικαιώματα.