Η Ένωση Φιλολόγων Ν. Ηρακλείου εκφράζει τη βαθιά της θλίψη για τον θάνατο του συναδέλφου φιλολόγου Δημοσθένη Καραγιάννη, μιας εμβληματικής μορφής της εκπαίδευσης του Νομού μας που έφυγε πρόωρα, ταλαιπωρημένος από σοβαρή ασθένεια, ενώ είχε πολλά ακόμη να προσφέρει.
Ο Δημοσθένης Καραγιάννης υπήρξε δάσκαλος με όλη τη σημασία της λέξης που μύησε τους μαθητές του στην αναζήτηση του ωραίου και του δίκαιου και εμπλούτισε τις ζωές τους με νόημα και σκοπό, με πνευματική και κοινωνική ευαισθησία. Δεν ήταν μόνο εξαίρετος εκπαιδευτικός. Υπήρξε και ερευνητής της ιστορίας, ποιητής, συγγραφέας, μα πάνω από όλα αγωνιστής και πολεμιστής σε ποικίλους εκπαιδευτικούς και κοινωνικούς αγώνες .
Ο Δημοσθένης Καραγιάννης γεννήθηκε το 1951 στις Κάτω Πουλιές Ηρακλείου, από Μικρασιάτες γονείς.
Αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Αρκαλοχωρίου και φοίτησε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.
Πρωτοετής ακόμη, πρωτοστάτησε σε μια κίνηση κατά του διορισμένου φοιτητικού Συλλόγου, μέσα στην καρδιά της Χούντας, το 1972, σε πολύ δύσκολες συνθήκες τρομοκρατίας.
Συμμετείχε στο ΔΣ στη θέση του Γραμματέα, με Πρόεδρο τον Σταύρο Βανταράκη, του μόνου εκλεγμένου τότε Συλλόγου Κρητών φοιτητών, ο οποίος έπαιξε σημαντικό ρόλο στο ξεσηκωμό των φοιτητών, παραμονές του Πολυτεχνείου (το 1973) και γι’ αυτό η Χούντα τον διέλυσε. Αργότερα ο σύλλογος επανιδρύθηκε και στον πρώτο αυτό μεταδικτατορικό κρητικό σύλλογο, ο Δημοσθένης Καραγιάννης υπήρξε Πρόεδρος.
Ήταν επίσης ο πρώτος Πρόεδρος του μεταδικτατορικού Συλλόγου φοιτητών της φιλοσοφικής σχολής.
Καθηγητής φιλόλογος, δίδαξε τόσο στην ιδιωτική όσο και στη Δημόσια εκπαίδευση για αρκετά χρόνια και συνταξιοδοτήθηκε το 2019 από το Γυμνάσιο Γουβών.
Δίδαξε επίσης σε Σχολή Θεάτρου στην Αθήνα.
Εκτός από τα διδακτικά του καθήκοντα, ανέβαζε θεατρικές παραστάσεις, έκανε πρωτοποριακά περιβαλλοντικά προγράμματα, ανοίγοντας στους μαθητές του ορίζοντες σκέψης και προβληματισμού αλλά και συνεργασίας και ομαδικής προσπάθειας.
Υπήρξε δραστήριο μέλος της Ένωσης Φιλολόγων με σημαντική συμμετοχή τόσο στα ΔΣ του σωματείου, όσο και στις δράσεις της.
Έχει συγγράψει σημαντικά ιστορικά άρθρα, κυρίως της νεότερης ιστορίας, δημοσιευμένα σε περιοδικά, ενώ έχει και αρκετές ομιλίες σε ημερίδες και συνέδρια. Δούλευε αλλά δεν πρόλαβε, δυστυχώς, να τελειώσει ένα βιβλίο, μία σπουδαία έρευνα, για τον Εμφύλιο στην Α. Κρήτη.
Έχει εκδώσει επίσης 2 μακρόπνοες ποιητικές συνθέσεις : «Το μοιρολόι της Εκάβης» και πρόσφατα «Το Τραγούδι του πατέρα μου».
Στο αρχείο του υπάρχουν πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς αλλά και ποικίλες πληροφορίες για την τοπική κοινωνία και τους ανθρώπους της.
Έχει καταγράψει σε κασέτες και ταινίες πολλούς ανθρώπους της περιοχής μας και όχι μόνον. Πρόκειται για ένα σπουδαίο πρωτογενές υλικό που συνέλεξε με αγωνία, μεράκι και κόπο πολύ.
Βαθύς γνώστης της ιστορίας, (υπήρξε πάντοτε η μεγάλη του αγάπη, όπως και η ποίηση), καταγραφέας με πολιτική σκέψη αλλά και μελετητής που πατά γερά στη μαρξιστική θεωρία. Γράφει επίσης κείμενα σε εφημερίδες με αιχμηρό πολιτικό λόγο για την τρέχουσα πολιτική και κοινωνική κατάσταση. Καταγγέλλει την αδικία, υπερασπίζεται το δίκαιο με συνέπεια και πάθος ως το τέλος της ζωής του.
Συμμετείχε πάντα στους πολιτικούς, κοινωνικούς και εκπαιδευτικούς αγώνες. Με αξιοθαύμαστη αξιοπρέπεια και ψυχική δύναμη αντιμετώπισε και τα σοβαρά προβλήματα της υγείας του.
Ιδιαίτερα αγαπητός και δοτικός στους συναδέλφους και τους συντρόφους και στους μαθητές του που τον θυμούνται πάντα με μεγάλη αγάπη.
Η Ένωση Φιλολόγων Ν. Ηρακλείου εκφράζει τα θερμά της συλλυπητήρια για το θάνατο του στη σύζυγό του Μαρία, στις κόρες του Αγγελική και Ευαγγελία, στα αδέλφια του Γιώργο και Χρήστο, στην οικογένεια και τους οικείους του.