Σε κλίμα οδύνης εκατοντάδες άτομα αποχαιρέτησαν τον 23χρονο Ηλία Γεωργαλή, το άτυχο παλικάρι που έχασε τη ζωή του το μεσημέρι του Σαββάτου σε τροχαίο δυστύχημα στο Τυμπάκι.
Στην κηδεία του, που τελέσθηκε χθες από τον Ιερό Ναό του Αγίου Τίτου περίσσευε ο πόνος για έναν νέο άνθρωπο που χάθηκε τόσο γρήγορα.
Ο 23χρονος Ηλίας είναι το 15ο θύμα της ασφάλτου την Κρήτη από την αρχή του έτους και έγραψε δυστυχώς το όνομά του στο μακρύ κατάλογο των θυμάτων τροχαίων δυστυχημάτων στο νησί.
Ο θάνατός του βύθισε στο πένθος όλη τη Μεσσαρά, κάτοικοι της οποίας έκαναν λόγο για ένα καλό παιδί πάντα χαμογελαστό και ευγενικό.
Η είδηση του βίαιου και πρόωρου θανάτου του έπεσε σαν κεραυνός το Σάββατο το μεσημέρι στην περιοχή. Ήταν 3.30 το μεσημέρι όταν σημειώθηκε το τροχαίο που στοίχισε τη ζωή ενός ακόμη νέου ανθρώπου.
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο 23χρονος οδηγούσε τη μηχανή του με συνεπιβάτη έναν 15χρονο. Υπό συνθήκες που διερευνά η αστυνομία έχασε τον έλεγχο της μηχανής και προσέκρουσε σε δέντρο, με αποτέλεσμα ο 23χρονος να βρει τραγικό θάνατο.
Η σύγκρουση μάλιστα ήταν τόσο σφοδρή που το δέντρο κόπηκε στα δύο. Αν και ο 23χρονος μεταφέρθηκε σύντομα στο κέντρο υγείας, υπέκυψε στα τραύματά του. Ευτυχώς για τον 15χρονο συνεπιβάτη της μηχανής, δεν διατρέχει κίνδυνο η ζωή του.
Ο αποχαιρετισμός του δασκάλου του
Με ένα συγκινητικό κείμενο στο διαδίκτυο ο δάσκαλός του Ζαχαρίας Καψαλάκης αποχαιρέτησε τον 23χρονο Ηλία.
«Τον Ηλία τον γνώρισα παλικαράκι.
Είχε τελειώσει το Δημοτικό και ήλθε στο δικό μας το σχολείο.
Ένιωθε άβολα και όλοι τον καταλαβαίναμε…
Έκανε τεράστια προσπάθεια να ενταχθεί στο χώρο με συνεργάτες όμως τους εκπαιδευτικούς του σχολείου τα κατάφερε.
Όταν τέλειωσε η σχολική χρονιά ο Ηλίας μας ήταν άλλος άνθρωπος.
Συμμετείχε παντού, χαμογελούσε, λάμβανε μέρος στις εκδηλώσεις του σχολείου, συνεργάσιμος σε όλα.
Οι εκπαιδευτικοί δούλεψαν πολύ με τον Ηλία και ήταν περήφανοι με το αποτέλεσμα…
Η επόμενη χρονιά ήταν δύσκολη για όλους μας.
Ο Ηλίας έφυγε και πήγε σε άλλο σχολείο.
Στενοχωρηθήκαμε όλοι, καθώς χάναμε ένα πολύ καλό μαθητή και φίλο…
Τον έχασα τον Ηλία.
Τον είδα μετά από μερικά χρόνια.
Δεν το γνώρισα…
Είχε γίνει έφηβος και όπως μου είπε δούλευε σε οικοδομές.
Μιλήσαμε αρκετά.
Από τότε δεν τον ξαναείδα.
Σήμερα έμαθα τα δυσάρεστα.
Η μηχανή που οδηγούσε χτύπησε σε ένα δέντρο, πολύ κοντά στο σχολείο μας.
Ο Ηλίας τραυματίστηκε θανάσιμα.
Η ψυχούλα του πέταξε για τη γειτονιά των Αγγέλων.
Κατέρρευσα με το που έμαθα την είδηση.
Δεν είχα το κουράγιο να τη γράψω.
Άσε να το πουν άλλοι…
Όπως και έγινε!
Ηλία, καλέ μου μαθητή βιάστηκες να φύγεις.
Βιάστηκες…
Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ!
Καλό σου ταξίδι και με το καλό να ανταμώσουμε και πάλι…
Ζ. Κ.»