Είναι κοινό μυστικό και βιωμένη πραγματικότητα ότι οι περισσότερες γειτονιές του Ηρακλείου και ειδικά στα ενδότερα τους κουβαλούν σημάδια διαχρονικής εγκατάλειψης.
«Το Ηράκλειο δεν είναι μόνο το κέντρο» δεν είναι απλώς ένα σύνθημα που γράφεται και λέγεται εν είδει παραπόνου από τους κατοίκους των γειτονιών, είναι μια δυσάρεστη πραγματικότητα, μόνο που στο μυαλό των περισσότερων δημοτικών αρχών διαχρονικά και με ελάχιστες εξαιρέσεις ισχύει ότι το «Ηράκλειο είναι μόνο το κέντρο».
Γράφαμε και πριν λίγο καιρό για τις εικόνες που αντικρίζει κάποιος αν απλά απομακρυνθεί ελάχιστα από το κέντρο της πόλης, αλλά ένα ακόμα πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η συνοικία της Χρυσοπηγής.
Η φράση «μία εικόνα, χίλιες λέξεις» είναι απολύτως αντιπροσωπευτική στην περίπτωση της Χρυσοπηγής. Ελάχιστα πράγματα θυμίζουν ότι πρόκειται για μια γειτονιά του Ηρακλείου.
Όλα γύρω σου παραπέμπουν περισσότερο σε χωριό και κάπως ερημωμένο, με εξαίρεση κάποια ωραία κτίρια και κάποιες περιποιημένες αυλές με πρωτοβουλία βέβαια των ντόπιων κατοίκων.
Η Χρυσοπηγή αντιμετωπίζει κατά καιρούς κοινά προβλήματα με την… πόλη, όπως βέβαια με τα σκουπίδια, όπως αναδείχθηκε και σε δημοσίευμα του Patris.gr για την κατάσταση πέριξ του νηπιαγωγείου.
Η συνοικία της Χρυσοπηγής έχει πολύ σημαντικές ιστορίες πίσω της. Για μία από αυτές διαβάσατε πρόσφατα στο Patris.gr και δεν είναι άλλη από τις σπηλιές που φιλοξενούσαν για πάρα πολλά χρόνια τους λεπρούς της Κρήτης.
Πολλά ερειπωμένα σπίτια, δρόμοι σαν… καλντερίμια, πρόχειρες κατασκευές που θυμίζουν παρελθόν συνθέτουν την εικόνα της συνοικίας.
