Κρητικά υφαντά, γεωργικά εργαλεία, το ψυγείο του πάγου της δεκαετίας του ’60, τηλεοράσεις της δεκαετίας του ‘70, ρολόγια τσέπης ηλικίας 120 χρόνων, το ραδιόφωνο του 1957, λάμπες πετρελαίου που φώτιζαν τα σπίτια πριν το ρεύμα.
Θησαυροί καθημερινότητας κάθε είδους, ξεχασμένοι πλέον και «ξεπερασμένοι» από την εξέλιξη της τεχνολογίας, υπάρχουν μέσα στο παλαιοπωλείο του Βαγγέλη Κρασαγάκη στο κέντρο του Ηρακλείου.
Ο κύριος Βαγγέλης, πολύ φιλόξενος και με πολλή όρεξη για κουβέντα, μας έψησε ελληνικό καφέ και συζητήσαμε, για το παρελθόν και το παρόν.
Περιγράφοντας την φιλοσοφία του γύρω από τα παλιά αντικείμενα ο κύριος Βαγγέλης φέρνει ως παράδειγμα τις λάμπες πετρελαίου οι οποίες λειτουργούν κανονικά: «Εγώ πάντα λέω ότι αν πάρεις κάτι, να είναι χρηστικό, διότι μπορείς να την γεμίσεις και να την ανάψεις κάποια στιγμή».
Το παράπονό του από την σημερινή εποχή είναι ότι σπαταλάμε τα χρήματά μας σε αντικείμενα ευτελούς αξίας.
Έρχονται άνθρωποι στο χώρο και αυτοί οι λίγοι που ενδιαφέρονται πραγματικά κάθονται αρκετή ώρα και μελετούν τα αντικείμενα, με ρωτάνε και τους εξηγώ την ιστορία του κάθε αντικειμένου και την χρηστικότητά του, μας λέει ο κύριος Βαγγέλης.
Οι Έλληνες δεν δείχνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον να επισκεφθούν το παλαιοπωλείο. Όταν δεν χρειάζονται πια κάποιο αντικείμενο απευθύνονται στον κύριο Βαγγέλη για να κάνει τη σχετική εκτίμηση και να αποφανθεί αν το αντικείμενο έχει εμπορικό ενδιαφέρον, ώστε τελικά να πουληθεί.
«Έχουν την παλιά νοοτροπία, έφτιαξα της κόρης αυτά, του γιου αυτά, τα έβαλα σε μια βαλίτσα του τα ‘δωσα, αυτός δεν τα θέλει, φεύγουν οι γονείς από τη ζωή, πάρτα. Πολλά από αυτά τα αντικείμενα αξίζουν καλλιτεχνικά, χειροτεχνικά, αλλά δεν αξίζουν εμπορικά».
Οι τουρίστες πάλι, όπως αφηγείται ο κύριος Βαγγέλης, σε ένα 80, με 90% είναι αδιάφοροι. «Μπαίνουν στο χώρο λες και μπαίνουν σε κάποιο Mall» σχολιάζει με χιούμορ.
Στον αντίποδα αυτού, ιδιαίτερη εντύπωση είχε προκαλέσει στον κύριο Βαγγέλη, ένας άνθρωπος με καταγωγή από την Γουατεμάλα ο οποίος ψώνισε διάφορα αντικείμενα γύρω από την επταετία της Χούντας στην Ελλάδα. «Μπορεί να είναι μελετητής της συγκεκριμένης περιόδου, αλλά μπορεί να είναι και νοσταλγός του καθεστώτος, εκεί πάει πιο πολύ το μυαλό όλων μας» σχολιάζει ο κύριος Βαγγέλης.
Γενικά, οι Αμερικάνοι είναι οι πιο ευγενικοί ως πελάτες, διαπιστώνει ο κύριος Βαγγέλης όπως και οι Ιταλοί με τους οποίους εξάλλου μοιάζουμε από άποψη ιδιοσυγκρασίας. Το παλαιοπωλείο επισκέπονται άνθρωποι από βόρειες χώρες αλλά και από βαλκανικές, όπως η Ρουμανία.
Για το τέλος κρατήσαμε και την απορία μας για την ιστορία του κτιρίου. Η βάση του κτιρίου που στεγάζει το παλαιοπωλείο είναι βενετσιάνικη και ο πρώτος “μάρτυρας” αυτού του γεγονότος είναι η κρήνη που υπάρχει στην αυλή. Το σπίτι κατοικούνταν μέχρι το 1990 και το 2003 πλέον άνοιξε ως παλαιοπωλείο.
