Ο Γιώργος Κονσολάκης υπήρξε μια σημαντική προσωπικότητα στον χώρο της Αστυνομίας, αφήνοντας το αποτύπωμά του κυρίως κατά τη διάρκεια της θητείας του ως διοικητής της Ασφάλειας Ηρακλείου. Ο πρώην αξιωματικός της ΕΛ.ΑΣ., που αφιέρωσε χρόνια από τη ζωή του στην προστασία και την ασφάλεια των πολιτών, έχοντας αντιμετωπίσει πλήθος προκλήσεων, σήμερα βιώνει μια διαφορετική ζωή, μακριά από την ένταση των υπηρεσιακών του καθηκόντων.
Παρά το γεγονός ότι αποστρατεύτηκε το 2015, η ανατροπή ήρθε με την περιπέτεια υγείας που πέρασε, που άλλαξε τη ροή της καθημερινότητάς του.
Ο ίδιος, αναφερόμενος στην περιπέτεια αυτή, τονίζει με έμφαση: «Δεν παίζω τα όργανά μου μετά την περιπέτεια υγείας που είχα, όμως οι γιατροί και εγώ είμαστε αισιόδοξοι. Δοξάζω τον Θεό, γιατί οι εξετάσεις είναι καλές και νιώθω να παίρνω δυνάμεις σιγά-σιγά».
Εξηγεί και τονίζει ότι, παρά τις δυσκολίες της ανάρρωσης, η θέλησή του να επιστρέψει σε μια φυσιολογική ζωή παραμένει ισχυρή. «Θα ξαναφέρω τις δυνάμεις μου. Δεν τα παρατάω», σημειώνει χαρακτηριστικά.
Για τον κ. Κονσολάκη, ο χρόνος του μετά την περιπέτεια υγείας γέμισε με νέες δραστηριότητες, και μία από τις πιο σημαντικές είναι η ενασχόλησή του με τις κατασκευές και την αγιογραφία. Όπως εξηγεί, η πρώτη του κατασκευή ήταν ένα απλό μπρελόκ, «για να σκοτώνω το χρόνο μου» λέει, τονίζοντας πως «με το πέρασμα του χρόνου, άρχισα να φτιάχνω κάτι πιο ενδιαφέρον, και έτσι άρχισα να αγιογραφώ».
Η έμπνευση για τις δημιουργίες του, όπως ο ίδιος αποκαλύπτει, προήλθε από τη θρησκευτική του πίστη και την παιδική του ηλικία. «Μεγάλωσα σε εκκλησιαστικό οικοτροφείο στις Μοίρες. Η πίστη μου είναι ακλόνητη», αναφέρει, υπογραμμίζοντας ότι αυτή η σύνδεση με την εκκλησία και τη θρησκευτική τέχνη είναι κάτι που τον συνοδεύει για όλη του τη ζωή.
Συνεχίζει, λέγοντας ότι η αγάπη του για την εκκλησία και τις εικόνες ήταν αυτό που τον ώθησε να δημιουργήσει τη δική του εκκλησία στο Αστρίτσι, έναν τόπο που τον βοήθησε να ξεπεράσει την ένταση των δύσκολων στιγμών της υγείας του. «Η εκκλησία, που έχτισα στο Αστρίτσι, είναι αφιερωμένη στην Αγία Ειρήνη».
«Την έχτισα ως εκπλήρωση τάματος για τη γυναίκα μου», αναφέρει με συγκίνηση, εξηγώντας πως η ολοκλήρωση του έργου αυτού τον έκανε να αισθανθεί ότι είχε πραγματοποιήσει κάτι σημαντικό. «Όταν ολοκληρώθηκε η εκκλησία, ήμουν πλήρης. Ένιωσα ότι είχα κάνει κάτι σημαντικό, όχι μόνο για εμένα, αλλά και για τη γυναίκα μου», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Η ενασχόλησή του με την αγιογραφία δεν περιορίζεται μόνο σε πνευματικό επίπεδο, αλλά του προσφέρει και σημαντική ανακούφιση από τη σωματική και ψυχική καταπόνηση. «Όταν εγχειρίστηκα στο κεφάλι, υπήρξαν κάποια πρόβλημα, αλλά η αγιογραφία με βοηθά να κάνω κάτι δημιουργικό και ταυτόχρονα να κάνω… φυσιοθεραπεία», σημειώνει ο Κονσολάκης, αναδεικνύοντας την σημαντική του ανάγκη να εκφραστεί μέσω της τέχνης του.
Η καθημερινή ενασχόλησή του με τη δημιουργία εικόνων, καλλιτεχνικών έργων και άλλων κατασκευών τού επιτρέπει να βρει μια ισχυρή ισορροπία σε ένα νέο τρόπο ζωής που, όπως τονίζει, τον βοηθά να ξεπεράσει τις δυσκολίες και να γεμίσει δημιουργικά τον χρόνο του.
Ο ίδιος επισημαίνει ότι το πιο ικανοποιητικό για εκείνον είναι όταν χαρίζει σε κάποιο αγαπημένο του πρόσωπο μία εικόνα: «Η πληρωμή μου δεν είναι χρήματα, αλλά οι ευχές και οι προσευχές των ανθρώπων που δέχομαι. Αυτό είναι το καλύτερο δώρο που μπορείς να λάβεις», εξηγεί, τονίζοντας τη σημασία της ανθρώπινης επικοινωνίας και της θετικής ενέργειας που προέρχεται από τους άλλους.
Ο Γιώργος Κονσολάκης αποκαλύπτει πως κάθε εικόνα που δημιουργεί έχει μια ιδιαίτερη προσωπική σύνδεση. «Πριν φτιάξω μια εικόνα, σκέφτομαι κάποιον άνθρωπο. Η εικόνα αυτή είναι δική του, είναι κάτι που δημιουργείται για να προσφέρει σε εκείνον. Είναι η ενέργεια και οι ευχές του που με καθοδηγούν», εξηγεί.
Η γυναίκα του, όπως λέει, είναι εκείνη που τον βοηθά στην προμήθεια των υλικών, φέρνοντάς του ό,τι χρειάζεται, για να συνεχίσει το έργο του.
Αν και το πάθος του για τις κατασκευές και την αγιογραφία έχει αποκτήσει ιδιαίτερη σημασία στη ζωή του, ο Κονσολάκης παραδέχεται ότι του λείπει η εποχή, που ήταν μέλος της Αστυνομίας. «Η Αστυνομία ήταν η ζωή μου τόσα χρόνια. Ήταν η κλήση μου, η καθημερινότητά μου», αναφέρει, υπογραμμίζοντας πως, παρά την ενασχόλησή του με τη θρησκευτική τέχνη, η Αστυνομία πάντα θα αποτελεί ένα κομμάτι του εαυτού του.
Η μεταμόρφωση του Γιώργου Κονσολάκη από έναν επιτυχημένο αξιωματικό της Αστυνομίας σε έναν δημιουργικό άνθρωπο, που περνά τον χρόνο του με τις κατασκευές και την αγιογραφία, είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της αντοχής του ανθρώπινου πνεύματος να ξεπερνά τις δυσκολίες και να βρίσκει νέες πηγές ευτυχίας και δημιουργίας.
Όπως λέει ο ίδιος: «Η ζωή μου ήταν γεμάτη προκλήσεις και δυσκολίες, αλλά τώρα προσπαθώ να βρω τη χαρά σε ό,τι κάνω. Κι αν υπάρχει κάτι που με ικανοποιεί πραγματικά, είναι όταν βλέπω τους ανθρώπους γύρω μου να εκτιμούν αυτά που δημιουργώ».