Η εικόνα προκαλεί θλίψη και αγανάκτηση. Και την ίδια στιγμή, αποτελεί αδιάψευστο μάρτυρα της διαχρονικής παθογένειας του Δήμου Ηρακλείου, που αδυνατεί να συντηρεί τα έργα που εκτελεί, με αποτέλεσμα ενώ δαπανούνται σοβαρά χρηματικά ποσά, η επενδυτική αξία τους προς όφελος της κοινωνίας να σβήνει, λόγω της αδυναμίας του Δήμου να διασφαλίσει τη φροντίδα της μακροβιότητάς τους.
Στο πάρκο Γεωργιάδη, δαπανήθηκαν 549.688,89 ευρώ για την ανάπλαση του και λίγα χρόνια μετά την παράδοσή του, η εικόνα που εμφανίζει, δείχνει ξηλωμένα γεωυφάσματα, ξεραμένο πράσινο και κατεστραμμένους διαδρόμους στους οποίους όσοι περπατούν γεμίζουν σκόνη το καλοκαίρι και λάσπες τον χειμώνα.
Η περίφημη ανάπλαση του πάρκου, ένα έργο που η υλοποίηση του συνδέθηκε με μαζικές αντιδράσεις σε σχέση με το αποτέλεσμα που θα προκύψει, λίγα χρόνια μετά εμφανίζει μια απαξιωτική εικόνα που σε κάθε περίπτωση δεν είναι αντάξια της πόλης στην οποία οι δημοτικοί άρχοντές της θέλουν να της αποδίδουν τη σφραγίδα του τουριστικού προορισμού, με υψηλές προδιαγραφές.
Κυρίως όμως, η εικόνα είναι προσβλητική για τους ίδιους τους πολίτες που το ελάχιστο που περιμένουν είναι, να μπορούν να περπατήσουν το πάρκο χωρίς να σκονίζονται και να μη λασπώνουν τα πόδια τους περπατώντας στους διαδρόμους και κυρίως χωρίς να κινδυνεύουν να μπερδέψουν στα ξηλωμένα γεωυφάσματα.
Όπως είναι γνωστό, ένα από τα βασικά στοιχεία του πάρκου στο πλαίσιο της μελέτης που υλοποιήθηκε αφορούσαν στην τοποθέτηση ειδικών συστημάτων αποστράγγισης του νερού, τη βελτίωση εδάφους με προσθήκη νέου χώματος και τη χρήση εδαφοβελτιωτικών.
Συγκεκριμένα, στο πάρκο εγκαταστάθηκε ένα σύστημα αποστράγγισης ομβρίων που θα τραβάει το βρόχινο νερό ώστε να μην υπάρχουν λακκούβες νερού.
Ωστόσο η συμπαγής κατασκευή που είχε γίνει στους διαδρόμους του πάρκου είναι θρυμματισμένη και παραμένει χρόνια σε αυτή την άθλια κατάσταση, αφού δεν υπάρχει καμία μέριμνα για την αποκατάστασή της.
Την ίδια στιγμή μόνο θλίψη προκαλεί το κατεστραμμένο πράσινο, καθώς τα φυτά που δεν συντηρούνται και δεν καθαρίζονται σωστά με αποτέλεσμα αρκετά από αυτά να ξεραίνονται.
Έτσι ένας από τους ελάχιστους χώρους πρασίνου της πόλης, που αναπλάστηκε με την προοπτική της αναβάθμισής του για να προσφέρει περισσότερο οξυγόνο, αναψυχή και χαρά στην πόλη, βρίσκεται στη θλιβερή λίστα των έργων που δεν συντηρούνται, καθώς έχει εγκαταλειφθεί στην τύχη τους.
Αντίστοιχη είναι άλλωστε η εικόνα και σε άλλες περιοχές της πόλης, όπως στην παραλιακή λεωφόρο, που βρίσκεται σε μια απερίγραπτη κατάσταση, παρά το γεγονός ότι αποτελεί ένα από τα πιο δημοφιλή σε επισκεψιμότητα σημεία του Ηρακλείου και κυρίως από νέους ανθρώπους.
Κατεστραμμένες υποδομές, βρωμιά και σκουπίδια διάσπαρτα, και σε πολλά σημεία μια αφόρητη δυσοσμία λυμάτων που είναι χωρίς υπερβολή ανυπόφορη. Δυστυχώς δεν είναι τα μόνα παραδείγματα που μπορεί να εντοπίσει κανείς βλέποντας την πόλη, αφού οι διαμαρτυρίες των κατοίκων για την απαράδεκτη κατάσταση των υποδομών που συνεχώς υποβαθμίζονται και καταρρέουν, δίνουν και παίρνουν. Η οδυνηρή απουσία ενός τμήματος αυτεπιστασίας τεχνικών έργων που τις προηγούμενες δεκαετίες «ξελάσπωνε» τον Δήμο από δεκάδες προβλήματα, είναι κάτι παραπάνω από εμφανής σε ολόκληρη την κοινωνία.
Και ειδικά στην περίπτωση του παραλιακού μετώπου, όπου για χρόνια ήταν ζητούμενο η πόλη να μην «γυρίζει την πλάτη της στο παραθαλάσσιο μέτωπο», σήμερα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, με τον Δήμο να απαξιώνει τις υποδομές για τις οποίες δαπανήθηκαν τεράστια χρηματικά ποσά και σήμερα απαξιώνονται με το χειρότερο τρόπο.
Η ιστορία του πάρκου Γεωργιάδη
Σύμφωνα με τα στοιχεία της τεχνικής υπηρεσίας του Δήμου Ηρακλείου, το πάρκο Γεωργιάδη χωροθετείται στο κέντρο της πόλης, στον χώρο της επιχωματωμένης ενετικής τάφρου ανάμεσα στους Προμαχώνες Βιτούρι και Σαμπιονάρα, εντός κηρυγμένου αρχαιολογικού χώρου. Πήρε το όνομά του από τον δήμαρχο Μηνά Γεωργιάδη, που εκτελέστηκε από τους Γερμανούς στις 3 Ιουνίου 1942.
Έχει έκταση 14,7 στρέμματα και αποτελεί τον κυριότερο πνεύμονα πρασίνου της κεντρικής αστικής περιοχής της πόλης του Ηρακλείου, ανανεώνοντας οξυγόνο, συγκεντρώνοντας ρυπαντές, απορροφώντας σκόνη, μετριάζοντας θορύβους, παρέχοντας προστασία από ανέμους και βροχή, αμβλύνοντας ακραίες θερμοκρασίες, μειώνοντας ηχορύπανση, δίνοντας σκιά απαλλαγμένη από υπεριώδεις ακτινοβολίες, και βελτιώνοντας αισθητικά το αστικό τοπίο. Τα οφέλη του, εκτείνονται από φυσικά και ψυχολογικά στην κοινωνική συνοχή, στην οικολογική ισορροπία και στη διατήρηση της βιοποικιλότητας.
Το πάρκο Γεωργιάδη δημιουργήθηκε το 1955, σύμφωνα με την αρχιτεκτονική μελέτη που συντάχθηκε από τον αρχιτέκτονα κ. Ρούσσο, ως τόπος περιπάτου και αναψυχής των κατοίκων. Το έτος 1958 ολοκληρώνεται η φύτευση και το αρδευτικό δίκτυο του πάρκου και γίνεται η διάστρωση των χωμάτινων διαδρόμων με άλλο υλικό για την ασφάλεια των χρηστών και την αποφυγή κορνιοτού.
Το 1980, έγινε εμπλουτισμός της υφιστάμενης βλάστησης με συμπληρωματικές φυτεύσεις νέων & σπάνιων φυτών και δημιουργήθηκε ο βραχόκηπος με αρωματικά φυτά στην βορειοδυτική είσοδο του πάρκου. Έκτοτε, η αρμόδια υπηρεσία του Δήμου, προχωρά κάθε χρόνο σε συντηρήσεις των φυτικών ειδών και του αρδευτικού δικτύου.