Νομική σπούδασε για χατίρι του πατέρα του που δεν ήθελε να τον κακοκαρδίσει. Όμως η μεγάλη του αγάπη ήταν το θέατρο, στο οποίο παρέμεινε πιστός μέχρι το τέλος της ζωή του. «Ήθελε να πεθάνει στο σανίδι, στη σκηνή, στην κουπαστή» εξομολογείται με δακρυσμένα μάτια νεαρή δικηγόρος που γνώρισε και αγάπησε τον Γιώργο Μαρκόπουλο μέσα από την τρομερή θεατρική ομάδα του Δικηγορικού Συλλόγου Ηρακλείου.
«Τα καλύτερα μας χρόνια στον Δικηγορικό Σύλλογο τα ζήσαμε μαζί του, μέσα από τις παραστάσεις. Εμπειρία ζωής!» παραδέχονται πολλοί δικηγόροι, αναγνωρίζοντας ότι ο Γιώργος Μαρκόπουλος ήταν μεγάλο «σχολείο» για εκείνους.
Η είδηση του θανάτου έγινε γνωστή χθες νωρίς το πρωί στα γραφεία του Δικηγορικού Συλλόγου Ηρακλείου και πολλοί ήταν εκείνοι που συγκλονίστηκαν. Σε ηλικία 75 ετών υπέστη ανακοπή στο σπίτι του και η απώλειά του βύθισε στη θλίψη τους οικείους του, την αγαπημένη σύζυγό του, τη Ρένα, και τον Κωνσταντίνο, τον γιο τους, αλλά και πολλούς συναδέλφους και φίλους.
Δικηγόροι, παλαιότεροι και νεότεροι, ανακάλεσαν στη μνήμη τους όμορφες αναμνήσεις του παρελθόντος, εποχές αξέχαστες, με παραστάσεις εμβληματικές, παραστάσεις-υπερπαραγωγή.
Ο ένας μετά τον άλλον οι δικηγόροι στο εντευκτήριο του Δικηγορικού Συλλόγου Ηρακλείου ανακαλούν στη μνήμη τους εποχές του παρελθόντος, γεμάτες εικόνες, ήχους, καρδιοχτύπια στο παρασκήνιο και παρατεταμένο χειροκρότημα.
Ο Γιώργος Μαρκόπουλος, όπως περιγράφουν, ήταν βαθύς γνώστης του θεάτρου και πριν από κάθε παράσταση, επεδίωκε να τους διδάσκει ιστορία θεάτρου και θεατρολογία.
Περνούσαν τα πάντα από τα χέρια του και παραμονές των παραστάσεων δεν κοιμόταν ποτέ. Μιλούσε με τους συνεργάτες του μέχρι τις 3 και 4 τα ξημερώματα ή τους ξυπνούσε αξημέρωτα για να δώσει τελευταίες κατευθύνσεις ακόμα και για ένα κομμάτι υφάσματος που θεωρούσε ότι θα ταίριαζε με κάποια συγκεκριμένη σκηνή.
Απαγόρευε δια ροπάλου τη χρήση της λέξης «προβών» επειδή, όπως έλεγε, δεν κλίνεται, και συνήθιζε να λέει «δοκιμών».
Ο Γιώργος Μαρκόπουλος ήταν αθυρόστομος, φαινόταν αψύς, όμως στην πραγματικότητα ήταν βαθιά γλυκός και τρυφερός άνθρωπος.
Αλίμονο σε εκείνον που ευχόταν πριν από την παράσταση «καλή επιτυχία». Ο Μαρκόπουλος το είχε σε κακό του. Γρουσουζιά.
Πριν από την πρεμιέρα, όλοι μαζί έδιναν τα χέρια και φώναζαν ολόψυχα «σκατά, σκατά, σκατά!». Ήταν το γούρι του.
Λάτρευε το κρητικό θέατρο και ονειρευόταν να ανεβάσει παραστάσεις του κρητικού θεάτρου. Η παράσταση «Πλούτος» έγινε στην κρητική διάλεκτο.
Με συγκίνηση όμως θυμούνται και τα γλέντια τους μετά τις παραστάσεις. Τραγούδι, κέφι και ρακή. Όραμα του ήταν η δημιουργία δημοτικού θεάτρου στην πόλη του Ηρακλείου.
Οι παραστάσεις της θεατρικής ομάδας του Δικηγορικού Συλλόγου Ηρακλείου η μία καλύτερη από την άλλη. Παραστάσεις που άφησαν εποχή και κάθε βράδυ γινόταν το αδιαχώρητο στο θέατρο. Φαύστα, Καπετάν-Μιχάλης, Αδερφοφάδες, Πλούτος, Όττω τις έραται, Στάθης…
Η κηδεία του θα γίνει σήμερα στις 12 το μεσημέρι, στην Αγία Τριάδα, στο Τζερμιάδων.