Ο γελαστός γέροντας, ο Άγιος Ευμένιος ο Νέος, θα γιορτάσει φέτος στο γενέθλιο τόπο του εκεί όπου αναπαύεται από το 1999, τρία χρόνια μετά την αγιοκατάταξη του από την Ορθόδοξη Εκκλησία. Η γιορτή του Αγίου Ευμενίου είναι στις 23 Μαϊου ημέρα της εκδημίας του εις Κύριον.
Ήταν το 2022 που επίσημα έγινε Άγιος, ο χαμογελαστός, πράος και υπομονετικός Ευγένιος που έδωσε το παράδειγμα της υπομονής, της πίστης και της καρτερικότητας παλεύοντας από τα 24 του χρόνια με τη λέπρα και θέτοντας τον εαυτό του στην υπηρεσία των ανθρώπων.
Η διαφορά του με τους άλλους Αγίους που ξέρουμε είναι πως τον Ευμένιο γνώριζαν πολλοί άνθρωποι στην Κρήτη και συχνά τον μνημονεύουν οι χωριανοί του που τον θυμούνται και οι συγγενείς του αλλά και οι πολλοί απόγονοι των επτά μεγαλύτερων αδερφών του μιλούν για τον «δικό τους» Άγιο με αγάπη και σεβασμό.
Όλοι μιλούν για ένα γελαστό γέροντα που ενέπνεε εμπιστοσύνη και σκορπούσε αγάπη.
Φέτος είναι η τέταρτη φορά που θα γιορταστεί ο Άγιος Ευμένιος, μετά την αγιοκατάταξη του και μάλιστα στον τόπο του. Στην Εθιά οι προετοιμασίες ξεκίνησαν ενώ οργανώνονται εκδρομές στο χωριό για τους πιστούς τόσο την παραμονή όσο και την ημέρα της εορτής.
Το πρόγραμμα που εκδόθηκε είναι το εξής:
ΠΕΜΠΤΗ 22 ΜΑΪΟΥ
-Ώρα 7 το απόγευμα, Αρχιερατικός Εσπερινός με Αρτοκλασία, χοροστατούντος του Μητροπολίτη Γορτύνης & Αρκαδίας Μακαρίου.
-Ώρα 8.30 το βράδυ, Παράκληση του Αγίου Ευμενίου του Νέου.
-Ώρα 10 το βράδυ, Ιερά Αγρυπνία.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 23 ΜΑΪΟΥ
-Ώρα 7 το πρωί, Όρθρος & Θεία Λειτουργία Ιερουργούντος του Ηγούμενου της Μονής Βροντησίου Τιμοθέου
-Ώρα 7 το απόγευμα Μεθεόρτιος Εσπερινός, με Αρτοκλασία και Λιτάνευση της εικόνας του Αγίου Ευμενίου.
Ποιος ήταν ο Άγιος Ευμένιος
Ο π. Ευμένιος γεννήθηκε το 1931 στην Εθιά Μονοφατσίου του νομού Ηρακλείου Κρήτης και ήταν το όγδοο παιδί μιας φτωχής και πιστής οικογένειας του Γεωργίου και της Σοφίας Σαριδάκη.
Σε ηλικία 17 ετών ο Κωνσταντίνος αφήνει τα εγκόσμια και οδεύει εκεί, που τον οδηγεί η καρδιά του, στην Ιερά Μονή Αγίου Νικήτα, στα νότια της Κρήτης . Μετά την τριετή του δοκιμασία, εκάρη μοναχός, μετονομασθείς Σωφρόνιος.
Ως μοναχός, ο Σωφρόνιος έβαλε θεμέλιο την ταπεινοφροσύνη, την υπακοή και την εργατικότητα. Επιδόθηκε σε νέους αγώνες. Τις ημέρες κοπίαζε σωματικά και τις νύκτες παρέμενε άυπνος και προσευχόμενος. Αυτό το τυπικό το κράτησε μέχρι τέλους της ζωής του. Παρουσιάσθηκε στο Μεγάλο Πεύκο, στις 24 Ιανουαρίου 23 ετών όπου υπηρέτησε στο Μηχανικό και βοηθός μαγείρου. Κατόπιν, πήρε μετάθεση για την Θεσσαλονίκη. Στον στρατό αρρώστησε βαριά. Έκανε υψηλό πυρετό 40-41, που δεν έπεφτε.
Η κατάσταση απελπιστική. Νοσηλεύθηκε στο 424 Στρατιωτικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης χωρίς αποτέλεσμα. Η κατάστασή χειροτέρευε. Τον έφεραν στην Αθήνα και νοσηλεύθηκε σε διάφορα νοσοκομεία. Τελικά, βρέθηκε ότι πάσχει από την νόσο του Χάνσεν, την γνωστή λέπρα, και μεταφέρθηκε στον Αντιλεπρικό Σταθμό Αθηνών. Ο πατήρ Σωφρόνιος νοσηλεύτηκε επιτυχώς και θεραπεύτηκε τελείως. Η ασθένεια δεν του άφησε καμία παραμόρφωση, ούτε το παραμικρό σημάδι.
Μετά την θεραπεία του από αυτή τη σοβαρή ασθένεια, παρέμεινε μέσα στον Αντιλεπρικό Σταθμό, από αγάπη για τους πάσχοντας αδελφούς του. Η Διεύθυνση του Σταθμού, επειδή ήταν μοναχός, του παρεχώρησε ατομικό κελλάκι, δίπλα στο εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων. Στο κελλάκι αυτό πέρασε όλη την υπόλοιπη ζωή του. Το 1975, σε ηλικία 44 ετών, ο μοναχός Σωφρόνιος χειροτονήθηκε εις πρεσβύτερον και πήρε το όνομα Ευμένιος. Συνέχισε τη ζωή του στο Λοιμωδών ως Ιερεύς, διακρίθηκε δε και ως άριστος πνευματικός.
Μετά από προσκυνηματικό ταξίδι στη Μόσχα, στην Πετρούπολη και στο Κίεβο στην επιστροφή από εκεί, άρχισαν τα άλλα μεγάλα προβλήματα υγείας: σάκχαρο, ανεπάρκεια νεφρών, προβλήματα οράσεως και τα πόδια του, που έλεγαν οι γιατροί να του τα κόψουν. Έμπαινε και έβγαινε συνεχώς σε νοσοκομεία. Παρ όλα αυτά, όμως, έκανε ακόμη μερικά ταξίδια και συνέχιζε τα ιερατικά του καθήκοντα εις το ακέραιον: Ιερές Ακολουθίες και ατελείωτες επισκέψεις σε σπίτια πνευματικών του παιδιών για αγιασμούς, ευχέλαια και εξορκισμούς. Αυτό κράτησε πάνω από 8-10 χρόνια, οπότε μπήκε για τελευταία φορά στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός, όπου, στις 23 Μάϊου απεδήμησε εις Κύριον σε ηλικία 68 ετών στις 23 Μάϊου 1999.
