Οι προθέσεις και τα μέτρα που ανακοίνωσε η νέα Αμερικανική Διοίκηση ως προς την επιβολή δασμών, έχουν επιφέρει ρωγμές στο σύνολο του διεθνούς οικονομικού και εμπορικού περιβάλλοντος. Ολόκληρη η μεταπολεμική οικονομική και εμπορική συνεργασία της Αμερικής με την Ευρώπη, με τον Δυτικό κόσμο συνολικά, βλέπουμε να είναι αντιμέτωπη με τα δασμολογικά εμπόδια, με τις πολιτικές του προστατευτισμού και τις συνέπειες τους. Σε αυτό το πλαίσιο όμως διαμορφώνεται η ευκαιρία για την ΕΕ για την επαναφορά της βαθύτερης ενοποίησης, για την πολιτική και οικονομική της υπόσταση. Να προκύψουν συνθήκες σταθερότητας σε ένα ασταθές γεωπολιτικό περιβάλλον.
Ο αμερικανικός παράγοντας με όσα αποτυπώνονται στις κατά καιρούς προθέσεις της Προεδρίας Τράμπ, για την Γροιλανδία, τον Καναδά, τις πολιτικές δασμών, δημιουργεί αντιπαραθέσεις μέσα στον Δυτικό και όχι μόνον κόσμο. Μέσα σε αυτές τις μετατοπίσεις που δημιουργούνται στο διεθνές εμπορικό και οικονομικό περιβάλλον, εξακολουθούν να υπάρχουν ανοικτά τα πεδία στρατιωτικών αντιπαραθέσεων με την αντίσταση της Ουκρανίας απέναντι στον Ρώσο εισβολέα, και αυτά της Μέσης Ανατολής, όπου στην ελεγχόμενη εδώ και χρόνια Λωρίδα της Γάζας από την τρομοκρατική Χαμάς, που έχει ναρκοθετήσει την ίδια την διακυβέρνηση της Παλαιστινιακής Αρχής, μαίνονται οι συγκρούσεις, με κύρια θύματα αυτά του άμαχου πληθυσμού.
Η εμφανής δυστοκία της Παλαιστινιακής Αρχής αλλά και των αραβικών χωρών που χαρακτηρίζονται από μετριοπαθή πολιτική αναφορά να απομονώσουν την Χαμάς και να θέσουν τους δικούς τους όρους ως προς την ανοικοδόμηση της περιοχής, δεν βοηθά στην επίτευξη ειρηνευτικής βιωσιμότητας. Ενώ περιπλοκές σημειώνονται στην περιφέρεια που εκτείνεται από την Βόρειο Αφρική και την Λιβύη, έως την Μέση Ανατολή και την Συρία, τις Κουρδικές περιοχές, με την Τουρκία να εκφράζεται ως υποστηρικτής της τρομοκρατικής Χαμάς, έχοντας να αντιμετωπίσει τις δικές της αβεβαιότητες, την επιθετική της ρητορική, την αστάθεια στο εσωτερικό της χώρας.
Στο ευρύτερο αυτό γεωπολιτικό περιβάλλον, όπου κυριαρχεί η αστάθεια, υπάρχουν ζητήματα που αφορούν καίρια την ΕΕ και τα κράτη-μέλη της, όπως αυτά των σχέσεων με την Τουρκία, το Κυπριακό ζήτημα, ο πυρήνας της ευρωπαϊκής άμυνας. Στο πλέγμα αυτών των ζητημάτων, η Τουρκία επιδιώκει να διαμορφώσει συνθήκες κομβικής αναδιάταξης της παρουσίας της στην ευρύτερη περιοχή, χαρακτηριστικό σημείο οι συζητήσεις της Κωνσταντινούπολης για τον ρωσο-ουκρανικό πόλεμο, που δημιούργησαν μια σειρά από περιπλοκές.
Απέναντι σε αυτές τις πολύπλευρες γεωπολιτικές προεκτάσεις, Αθήνα και Λευκωσία ορίζουν τις θέσεις τους επι την βάση του διεθνούς δικαίου, με αυτό όμως να τίθεται σε αντιπαράθεση με άλλες αντιλήψεις, που δεν αποδέχονται το μεταπολεμικό status των διεθνών συμφωνίων και συνθηκών. Και ο άξονας της Ελληνικής και της Κυπριακής Δημοκρατίας, να διατηρεί στην προμετωπίδα την αναγκαιότητα της σταθερότητας και της ειρηνικής διευθέτησης όπως επιτάσσει το διεθνές δίκαιο.
Και στο περιβάλλον αυτό, προβάλλει η αναγκαιότητα ενός ευρωπαϊκού ανθεκτικού καθορισμού, που να θέτει σε προτεραιότητα την κοινοτική αυτονομία στην άμυνα, στην εξωτερική πολιτική, τον καθορισμό των ευρωατλαντικών σχέσεων. Και όλα αυτά, απαιτούν και προϋποθέτουν μια ισχυρή ευρωπαϊκή γεωπολιτική θέση, μέσα από την ενίσχυση του αμοιβαίου εταιρικού συμφέροντος, το οποίο να κατευθύνεται τόσο στο εσωτερικό της Ένωσης, όσο και προς τον συνολικό διεθνή περίγυρο, απέναντι σε όλα τις προκλήσεις και τα διλήμματα που προκύπτουν.
Ο κ. Γιώργος Α. Ζερβάκης , είναι εκπρόσωπος των Ευρωπαίων Φεντεραλιστών Κρήτης. Το άρθρο έχει γραφεί για τον ιστότοπο patris.gr και για την εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ