Συγκλόνισε την ελληνική κοινωνία η απόφαση του 87χρονου από το Ρέθυμνο να πυροβολήσει και να σκοτώσει την σύζυγό του, που νοσηλευόταν στο νοσοκομείο Ρεθύμνου με καρκίνο τελικού σταδίου, στρέφοντας στη συνέχεια το όπλο στον εαυτό του. Στο σημείωμα που άφησε, εξηγούσε ότι δεν άντεχε να την βλέπει άλλο να υποφέρει. Η πράξη του προκάλεσε κύμα συζητήσεων, που περιλάμβαναν το δικαίωμα στην ευθανασία, για να μπορεί να φύγει ένας ασθενής με αξιοπρέπεια, χωρίς να πονάει.
«Δεν χρειάζεται ευθανασία για να φύγεις από τη ζωή με αξιοπρέπεια»
«Η ευθανασία δεν είναι το ζητούμενο, η αξιοπρεπής περίθαλψη με παρηγορητική φροντίδα σε ειδικές δομές είναι το απαιτούμενο, όπως σε όλα τα εξελιγμένα συστήματα υγείας ανά τον κόσμο» έγραψαν χρήστες στα κοινωνικά δίκτυα, ανοίγοντας ένα μεγάλο κεφάλαιο στο οποίο η χώρα μας έχει μείνει πίσω.
Ανακουφιστική Φροντίδα – Τι σημαίνει αυτό;
Η ανακουφιστική φροντίδα είναι μια ολιστική προσέγγιση που στοχεύει στην πρόληψη και ανακούφιση του πόνου και άλλων βασανιστικών συμπτωμάτων (σωματικών, ψυχολογικών, κοινωνικών, πνευματικών) σε ασθενείς που πάσχουν από σοβαρές, απειλητικές για τη ζωή ασθένειες.
Στην περίπτωση του καρκίνου τελικού σταδίου, η ανακουφιστική φροντίδα επικεντρώνεται στην παροχή άνεσης, αξιοπρέπειας και υποστήριξης καθ’ όλη τη διάρκεια της ασθένειας, συμπεριλαμβανομένου και του τέλους της ζωής.
Περιλαμβάνει: Ανακούφιση από τον πόνο και άλλα συμπτώματα.
Διαχείριση του σωματικού πόνου, ναυτίας, δύσπνοιας, κόπωσης, και άλλων ενοχλητικών συμπτωμάτων.
Ψυχολογική και συναισθηματική υποστήριξη: Αντιμετώπιση του άγχους, της κατάθλιψης, του φόβου και της απελπισίας.
Υποστήριξη της οικογένειας: Παροχή βοήθειας και συμβουλών στην οικογένεια, τόσο κατά τη διάρκεια της ασθένειας όσο και μετά την απώλεια.
Πρόεδρος «Ευ ζω με τον καρκίνο»: Δεν υπάρχει τέτοια φροντίδα στην Ελλάδα
Η κ. Μαρία Θεοδωρίδου, πρόεδρος του Συλλόγου «Ευ Ζώ με τον καρκίνο» είπε στην «Π» ότι στην Κρήτη αλλά και σε ολόκληρη την Ελλάδα, δεν υπάρχει παρηγορητική φροντίδα, με εξαίρεση κάποιες ιδιωτικές πρωτοβουλίες.
«Το ζητούμενο είναι να φεύγει ο ασθενής από την ζωή χωρίς πόνο, έχοντας δίπλα του δικούς του ανθρώπους. Στην χώρα μας δεν υπάρχουν τέτοιες δημόσιες δομές. Υπάρχουν τα μέσα που εξασφαλίζουν στον ασθενή ένα αξιοπρεπές, ήρεμο τέλος, μόνο που δεν τα έχουμε στην Ελλάδα», ανέφερε. «Είμαστε ευαισθητοποιημένοι στο θέμα, αλλά έχουμε ακόμη δρόμο να διανύσουμε μέχρι να είμαστε επαρκείς» σημείωσε ο καθηγητής Δημήτρης Μαυρουδής, διευθυντής της ογκολογικής κλινικής του ΠΑΓΝΗ.
Ρ. Μπαντουβά: Για το δικό μας παιδί ήταν αργά, μπορούσαμε να βοηθήσουμε όμως άλλους
Η οικογένεια του Κώστα και της Ροσβίτας Μπαντουβά, μετά τον θάνατο του γιου τους από καρκίνο το 2014, προχώρησαν στην δημιουργία του Συλλόγου Ανακουφιστικής Φροντίδας Κρήτης «Ζαχαρίας Κ. Μπαντουβάς».
«Αυτή η λέξη, αυτός ο όρος, είναι ακόμη άγνωστος για πολλούς ανθρώπους. Κι όμως, είναι τόσο σημαντικός για όλους μας. Κάθε άνθρωπος -είτε είναι νέος είτε ηλικιωμένος- χρειάζεται από την αρχή της διάγνωσης ως και το τελευταίο στάδιο της ζωής του, στήριξη.
Όλοι μας, όταν έρθει εκείνη η ώρα, θέλουμε να μας φροντίζουν, να μην υποφέρουμε από βαριά συμπτώματα ή άγχη, να μπορούμε να αποχαιρετήσουμε τη ζωή με αξιοπρέπεια και ανακούφιση. Εδώ ακριβώς έρχεται να βοηθήσει η Ανακουφιστική Φροντίδα.
Μαζί με τον ασθενή, το υποστηρικτικό του περιβάλλον και το εξειδικευμένο προσωπικό, πορευόμαστε όλοι μαζί σε αυτό το δύσκολο αλλά ανθρώπινο ταξίδι. Ο σύλλογός μας είναι εδώ για να στηρίξει, να ενημερώσει και να σταθεί δίπλα σε όσους το χρειάζονται». Αυτό είπε στην «Π» η κ. Μπαντουβά, για τον σύλλογο που δημιουργήθηκε στην μνήμη του παιδιού τους.
«Δέκα μέρες πριν τον θάνατό του, μάθαμε για την παρηγορητική φροντίδα. Το δικό μας το παιδί υπέφερε, για εμάς ήταν αργά, αποφασίσαμε όμως να βοηθήσουμε άλλους ανθρώπους να φύγουν ήρεμα, στο σπίτι τους, μαζί με τους ανθρώπους που αγαπούν», υπογράμμισε. Η ανακουφιστική φροντίδα σε ασθενείς με καρκίνο τελικού σταδίου δεν είναι πολυτέλεια, αλλά αναφαίρετο δικαίωμα, το οποίο στερείται ο Έλληνας ασθενής.