Οι ασθενείς που απευθύνονται στα νοσοκομεία, είτε ως επείγοντα ή τακτικά περιστατικά, είτε για προγραμματισμένη νοσηλεία, συχνά έρχονται αντιμέτωποι με μια σειρά από προβλήματα, που τους κάνουν να χάνουν την υπομονή τους.
Όπως έγραψε χθες η «Π», αφορούν σε προβλήματα προσβασιμότητας, καθυστερήσεις ή αναβολές στα ραντεβού και την ιατρική περίθαλψη, παραβίαση της λίστας χειρουργείου, αδιαφορία, έλλειψη σεβασμού. Τα «Γραφεία παραπόνων» των νοσοκομείων δημοσιοποίησαν την έκθεση του 2024 και σύμφωνα με αυτή, στην Κρήτη έγιναν 575 επίσημες καταγγελίες από ασθενείς.
Πάρα πολλοί άλλοι γράφουν τον πόνο τους στο Διαδίκτυο, για τα στραβά και τα ανάποδα, που έζησαν στη διάρκεια της επίσκεψής τους σε μια δημόσια δομή υγείας.
Η «Π» κατέγραψε κάποια σχόλια του τελευταίου τριμήνου, που αφορούν στο ΠΑΓΝΗ και το Βενιζέλειο.
«Η πηγή όλων των προβλημάτων είναι η οξύτατη υποστελέχωση», επισημαίνει η γ.γ. της Ένωσης Γιατρών ΕΣΥ ν. Ηρακλείου, Γρηγορία Μπέτση, τονίζοντας ότι η πίεση που δέχονται προσωπικό και ασθενείς οδηγεί, όχι σπάνια, σε διαπληκτισμούς και δυσάρεστες καταστάσεις.
Τι έγραψαν για το Βενιζέλειο
–«Στις αρχές Οκτωβρίου, επισκέφθηκα το Βενιζέλειο ως συνοδός και τραυματίας σε τροχαίο δυστύχημα, στο οποίο έχασα τον σύντροφό μου. Ήμουν σε κατάσταση σοκ και είχα τραύμα στο γόνατο που χρειάστηκε ράμματα.
Παρόλα αυτά, αντιμετώπισα έλλειψη κατανόησης και ψυχρότητα από μία γιατρό του τμήματος. Αντί για λίγη συμπαράσταση ή ανθρώπινη στάση απέναντι στην κατάσταση που βίωνα, δέχτηκα επίπληξη, επειδή δεν είχα επανεξεταστεί την ημερομηνία που μου είχε αναφέρει -την οποία, λόγω σοκ, δεν θυμόμουν και που η ίδια δεν βγήκε για να ενημερώσει τους γονείς μου που περίμεναν απ’ έξω!
Θεωρώ πως τέτοιες συμπεριφορές δεν αρμόζουν σε λειτουργούς υγείας, ειδικά σε τόσο ευαίσθητες στιγμές για τους ασθενείς και τους συγγενείς τους. Εύχομαι το νοσοκομείο να λάβει υπόψη του τέτοια περιστατικά και να ενισχύσει την ανθρωπιά και την ενσυναίσθηση στο προσωπικό του». (Πριν 1 μήνα)
–«Προσπαθώ να κλείσω ραντεβού σε απογευματινό ιατρείο, δηλαδή να πληρώσω για εξέταση σε δημόσιο νοσοκομείο, διότι ξέρω, αν και είμαι ασφαλισμένη και πληρώνω τις εισφορές μου, πως δεν πρόκειται να βρω πρωινό δωρεάν ούτε για αστείο. Τώρα δεν μπορείς, τουλάχιστον στο… τμήμα, να βρεις ούτε το απόγευμα.
Προσπαθώ από τον Απρίλιο, δηλαδή εδώ και 5 μήνες υποφέροντας, το σύστημα ανοίγει για την ηλεκτρονική δήλωση ραντεβού μια φορά την μήνα στις 15.00 και πάντοτε, το πολύ τρεις και ένα λεπτό, δεν υπάρχει διαθεσιμότητα.
Κατόπιν τηλεφωνικής επικοινωνίας με τον προϊστάμενο του τμήματος απογευματινών ραντεβού, η απάντηση που έλαβα είναι το “δυστυχώς έτσι είναι το σύστημα”.
Το ένα αστέρι λοιπόν στην αξιολόγηση πάει στο σύστημα (αναγνωρίζοντας την υποστελέχωση των νοσοκομείων και τον φιλότιμο αγώνα που δίνει το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό) και δηλώνω πως σε περίπτωση που διαπιστωθεί πρόβλημα υγείας, επιφυλάσσομαι κάθε νόμιμου δικαιώματός μου κατά παντός υπευθύνου για τον χρόνο που έχασα και την ανύπαρκτη περίθαλψη». (Πριν 2 μήνες)
–«Ούτε ένα αστέρι δεν αξίζει… Οι γιατροί να ρωτάνε την φίλη μου μπροστά μου, ενώ είχε έντονους πόνους στην κοιλιά… γιατί ήρθες; Δεν πεθαίνεις…
Του μπαμπά της είναι το νοσοκομείο; Και αρνήθηκε να της διαβάσει και τις εξετάσεις! Ρε πάτε καλά; Και μετά βάζετε χαρτιά και άφησες να μην δέχεστε βία; Σοβαρά; Για να έχετε το ελεύθερο να την ασκείτε εσείς; Πού είναι ο διευθυντής; Πού είναι τα κανάλια; Αυτά τα χαλιά σας, αγένεια φουλ και δικτατορία…». (Πριν 1 μήνα)
-«Ούτε ένα αστέρι δεν αξίζει κανονικά! Είναι δυνατόν 4 μήνες να μην μπορούμε να κλείσουμε ραντεβού στο…; Παίρνω τηλέφωνο, μου λένε, ανοίγουν την τάδε ημερομηνία τα απογευματινά ραντεβού αλλάααα, όχι τηλεφωνικά, λέει, αλλά μόνο μέσω ίντερνετ η κράτηση του ραντεβού (που εννοείται θα πληρώσω να με δούνε, μήπως γίνει κάποια στιγμή). Παίρνεις τηλέφωνο την ημέρα που ανοίγουν τα ραντεβού και εννοείται κατειλημμένο συνέχεια.
Μπαίνω να κλείσω ιντερνετικά, που μου είπαν και φυσικά δεν έχουν ανοίξει και δεν πρόκειται κιόλας! Κλείστε το πια…». (πριν 1 μήνα)
-«Πώς να χαρακτηρίσω ένα δημόσιο νοσηλευτικό ίδρυμα, που αφήνει μια γυναίκα 93 ετών, με σοβαρό πρόβλημα υγείας, να περιμένει 4 ώρες στη διαλογή και στη συνέχεια (επειδή τελείωσε η βάρδια των γιατρών) την στέλνουν στο παθολογικό;
Στο παθολογικό, που τις 4 ώρες που περιμέναμε, τα νούμερα είχαν κολλήσει στο 18. Μέσα δε στο ιατρείο, μπορεί να ήταν και 5 φορεία, μαζί με τους ασθενείς στα κρεβάτια του.
Τελικά, η γυναίκα δεν άντεξε άλλο και μετά από 5 ώρες αναμονής, υπέγραψε και έφυγε.
Η γυναίκα είναι η πεθερά μου.
Μια απέραντη θλίψη για τη κατάντια του Βενιζέλειου Νοσοκομείου». (Πριν 2 μήνες)
Τι γράφουν για το ΠΑΓΝΗ
-«Ο κυρία (ο Θεός να την κάνει) στο… της μιλάς και κάνει ότι δεν σε βλέπει, η άλλη κυρία στις…, μόλις μιλήσεις, πιάνει το κεφάλι της και τρέχει μέσα, κοιτάζοντας από την γωνία να δει πότε θα φύγεις, να ξαναβγεί. Ο ένας σε στέλνει στον άλλον με αγένεια και στο τέλος, καταλήγεις κάτω στο αρχείο, όπου ο άνθρωπος εκεί κάθεται μόνιμα στο κυλικείο, και μόλις τον ενοχλήσεις για αίτηση που έχεις κάνει 2μιση μήνες πριν, σου λέει, δεν έχω καμία ευθύνη εγώ με αυτά, πήγαινε στους εξωτερικούς. Εκεί θα βρεις πιο νορμάλ ανθρώπους, οι οποίοι όμως δεν έχουν παραλάβει τα αρχεία.
Αν πάει ένας άνθρωπος με λιγότερη υπομονή, μιλήσουν έτσι και γίνει κανένα σκηνικό σοβαρό, τι θα κάνετε μετά;
Ο κύριος στο αρχείο μίλησε άσχημα στη μητέρα μου, ηλικιωμένη γυναίκα, αφού είχε περάσει ένα 2ωρο να εξυπηρετηθεί και εν τέλει έπαθε κρίση πανικού μέσα στο νοσοκομείο.
Αν εγώ εκείνη την ώρα αντιδρούσα ανάλογα, τι θα γινόταν;». (Πριν 3 εβδομάδες)
-«Αν μπορούσα να βάλω 0 αστέρια και να σας προσθέσω 5 μούτζες, θα το έκανα.
Τι να πρωτοσχολιάσω; Τον γιατρό που δεν ήθελε να με αναλάβει;
Που στα τηλέφωνα στον… δεν απαντάνε ποτέ, ενώ είναι εκεί;
Που πας από κοντά να κλείσεις ραντεβού και μόνο που δεν σε βρίζουν; (Γιατί βέβαια διακόπτεις το κουτσομπολιό και τον ζεστό καφέ τους). Που πας στην διαλογή και υποφέρεις από τον πόνο και σε λένε υπερβολικό κι αν παραπονεθείς και για την ατέλειωτη ώρα που περιμένεις, μπορεί και να σε δείρουν. Το λιγότερο τραγικοί όλοι σας». (Πριν 3 μήνες)
-«Τελείως απαράδεκτο. Δεν υπάρχει κανένας να σου δώσει μία πληροφορία πού πρέπει να πας. Μετά από μία ώρα βρίσκεις άκρη, πρέπει να περιμένεις άλλες τρεις ώρες για να μπεις μέσα. Μετά, σου λένε ότι το σύστημα έχει πρόβλημα, σου δίνουν ένα χαρτί και σου λένε να πας από κει που ήρθες.
Έχασα 4 ώρες για να περιμένω και στο τέλος τίποτα. Μεγάλη ταλαιπωρία του κόσμου, καλύτερα να πάτε κάπου έξω για να ξεμπερδέψετε». (Πριν 1 μήνα)